Introductie
Het type operatie voor een externe meniscuslaesie hangt af van zowel de omvang van de scheur als de leeftijd van de patiënt. Afhankelijk van het type scheur, kan het worden gehecht (meniscus hechtdraad), gedeeltelijk verwijderd of volledig verwijderd en vervolgens vervangen door een transplantatie (kunstmatige meniscus). Ongeacht het type bewerking, een artroscopie (artroscopie van de knie) wordt uitgevoerd.
Knie-endoscopie (artroscopie)
Knie artroscopie geeft chirurgen nauwkeurige informatie over de omvang van de werkelijke schade, omdat MRI-beelden vaak geen exact beeld van de laesie kunnen geven. Voor artroscopie, worden meestal twee toegangen gemaakt tot het kniegewricht kloof. Een toegang wordt gebruikt om het kniegewricht van binnenuit.
Dienovereenkomstig heeft de staaf een camera, evenals een lamp en de mogelijkheid om de kniegewricht om de zichtbaarheid te behouden. De tweede toegang wordt gebruikt voor interventie, dwz microchirurgische chirurgie. Via de camera kan de schade nu van alle kanten nauwkeurig worden bekeken.
De huidige stabiliteit van het kniegewricht is bijzonder belangrijk bij het bepalen van de te gebruiken chirurgische methode. Meniscus refixatie (meniscushechting) is de gewenste methode voor de werking van de buitenste meniscus. Hier de buitenste meniscus wordt gefixeerd met hoogwaardig hechtmateriaal of meniscuspijlen van absorbeerbare materialen.
Deze chirurgische techniek is echter alleen mogelijk als de buitenste meniscus is bij de capsule afgescheurd en kan daar weer worden bevestigd. Vooral bij jongere patiënten, refixatie van de meniscus wordt zelfs uitgevoerd als de tranen minder dicht bij de basis zijn. Om de kans op genezing te vergroten, wordt de traanzone bovendien ververst.
Dit verhoogt de bloed circulatie in het gebied van de traan. Vervolgens moet de gehechte meniscus genezen. Dit vraagt veel geduld en een lange vervolgbehandeling. Uitzicht van bovenaf van de lagere been (scheenbeen / scheenbeen), deel van het kniegewricht: De menisci liggen halvemaanvormig aan de zijkant van de knie en functioneren als schokken absorbers. - Buitenste meniscus
- Binnenste meniscus
Gedeeltelijke verwijdering van de buitenste meniscus (gedeeltelijke meniscectomie)
Bij gedeeltelijke resectie van de uitwendige meniscus wordt het gescheurde stuk van de meniscus verwijderd. Omdat echter niet al te grote stukken van de meniscus verwijderd kunnen worden, is deze chirurgische methode (OP) niet altijd mogelijk. Bovendien kan de glijdende functie van de buitenste meniscus in het kniegewricht na het verwijderen worden geëlimineerd.
Dit leidt tot kraakbeen schade en kniegewricht artrose Om deze reden is gedeeltelijke verwijdering alleen mogelijk voor kleine beschadigingen. Na gedeeltelijke verwijdering is volledige belasting mogelijk op de dag van de operatie, afhankelijk van de pijn.
Kunstmatige buitenmeniscus
Een meniscusvervanging kan ofwel kunstmatig zijn (kunstmatige buitenmeniscus) of rechtstreeks van een menselijke donor. Het wordt op de plaats van de verwijderde meniscus geplaatst, zodat in het beste geval het lichaamseigen meniscusweefsel op dit punt kan regenereren. Het donorweefsel wordt doorgaans geleverd door internationaal actieve weefselbanken en is gedoneerd door overleden ongevalslachtoffers.
Voor succesvol transplantatiemoet de exacte grootte, zijkant en vorm van de meniscus worden bepaald. Afstotingsreacties zoals bij getransplanteerd interne organen komen niet voor. Over het algemeen is de transplantatie van een donormeniscus heeft een goede kans van slagen.
De wachttijden zijn echter vaak lang, daarom wordt in meer acute gevallen vaak gekozen voor een kunstmatige transplantatie (kunstmatige buitenmeniscus). Het kunstmatige meniscusweefsel is een implantaat gemaakt van polyurethaan of collageen Tot op heden zijn er geen studieresultaten over synthetische meniscusimplantaten (kunstmatige buitenmeniscus).
De biologische materialen van runderen (runderen) collageen goede resultaten laten zien. Het is aangetoond dat binnen twee jaar bij veel patiënten het rund collageen werd afgebroken en volledig vervangen door het lichaamseigen materiaal. In tegenstelling tot een gedeeltelijke meniscusverwijdering duurt de vervolgbehandeling van een kunstmatige buitenmeniscus erg lang. Sporters moeten een pauze van enkele maanden tot een jaar verwachten en daarna een langzame opbouw van beweging.
