Na een breuk van de rotator manchet, dwz de spieren rond de schouder zijn gescheurd, de functie en stabiliteit van de rotator manchet wordt aanzienlijk verminderd. De schoudergewricht is extreem mobiel dankzij een lage botgeleiding. Stabiliteit wordt geboden door de omliggende spieren, pezen en ligamenten, die de opperarmbeen in het stopcontact. Een blessure, een scheur / breuk, zorgt ervoor dat de arm wordt uitgeschakeld. Het volgende is een korte handleiding voor het herstel van het rotator manchet na de operatie.
Nazorg
Een fysiotherapeutische ingreep en dus ook de nabehandeling van een rotatormanchetruptuur is altijd afhankelijk van de zogenaamde wond genezen fasen - het herstelmechanisme van ons lichaam. De drie hoofdfasen (ontstekingsfase, proliferatiefase en consolidatiefase) worden gekenmerkt door progressieve processen in de genezingsketen. Een beeld van deze processen, wat belangrijk is in de respectievelijke fasen, wat er gedaan mag en moet worden en ook wat beter te vermijden is, wordt hierna op een korte en begrijpelijke manier gepresenteerd.
Wondgenezing wordt gestart met de ontstekingsfase, dag 0 tot ongeveer dag 5. Inhoud: Weefsel is vernietigd (door de ruptuur zelf en ook door de chirurgische ingreep), schepen zijn beschadigd, bloed stroomt naar binnen, de klassieke tekenen van ontsteking zoals zwelling, pijnkunnen oververhitting, roodheid van de huid en functiestoornissen optreden. Helpercellen gingen aan de slag om de wond te sluiten met een snel aangemaakt tijdelijk weefsel.
Hier is een zachte behandeling de eerste stap. Hef uw arm op om de zwelling tegen te gaan, koel een beetje af om de zwelling te verminderen pijn. Bij fysiotherapie, een dagelijkse weefselvocht drainage wordt uitgevoerd om de zwelling en celresten te verwijderen.
Geleidelijk begin je met een lichte passieve mobilisatie van de schoudergewricht en ook aangrenzend gewrichten, die u automatisch immobiliseren. In de tweede fase, rond dag 5-21, ligt de focus op de vorming van nieuw weefsel. Hier is het cruciaal om aan de nieuwe vezels over te brengen waarvoor ze nodig zijn.
Want als ze maar in een zachte houding stil worden gehouden, passen ze zich aan deze situatie aan en worden ze plakkerig en met elkaar verweven. Om dit te voorkomen moet de schouder in fysiologische zin regelmatig passief en actief worden bewogen en moeten prikkels worden gegeven in de richting van de trekspanning (gecontroleerd stretching). Spieren kunnen al isometrisch in de juiste mate worden versterkt.
Op deze manier worden de vezels van het nieuwe weefsel optimaal uitgelijnd voor hun latere functie. Toch is het belangrijk om voorzichtig te werk te gaan en het weefsel nog niet te zwaar te belasten, wat op zijn beurt het genezingsproces zou verstoren. Het codewoord voor deze fase is: beweging zonder al te veel inspanning.
De laatste fase in wond genezen voor volledige genezing van de breuk kan tot 360 dagen duren. Het weefsel wordt veerkrachtiger, stabieler. Hier is het motto - actief worden.
Het doel is om terug te keren naar de oude functie, kracht en mobiliteit. MTT (Medical Trainingstherapie) is hiervoor geschikt. Onder begeleiding van gekwalificeerd personeel zoals therapeuten en artsen worden de aangedane spieren getraind met gerichte oefeningen.
Zoals in het begin vermeld, beoogt de rotatormanchet de schouder in het gewricht te centreren. Bijbehorende en verantwoordelijke spieren zijn: M. teres minor, M. subscapularis, M. supraspinatus en M. infraspinatus. Door middel van individueel begeleide training in MTT wordt de kracht opnieuw opgebouwd met onder andere speciale apparatuur en zo wordt het gewricht hersteld naar zijn oorspronkelijke stabiliteit en functionaliteit.
