Betalactamaseremmers

Wat zijn betalactamaseremmers?

Betalactamaseremmers zijn actieve ingrediënten die in combinatie met antibiotica om bepaalde soorten bacteriën. Betalactamaseremmers zijn geneesmiddelen die gericht zijn tegen een afweermechanisme van bacteriën tegen het traditionele antibiotica zoals penicillines en cefalosporines. Antibiotische therapie kan dus ook worden gebruikt om bacteriesoorten die zichzelf verdedigen tegen penicillines en cefalosporines te behandelen met een zogenaamd betalactamase. De betalactamaseremmers voorkomen de bacteriën van het remmen van het effect van de antibiotica via het eigen enzym van hun bacteriën, betalactamase genaamd.

Indicaties

Voor indicatie van een therapie met betalactamaseremmers moet eerst een bacteriële infectie aanwezig zijn. Betalactamaseremmers worden gegeven in combinatie met antibiotica zoals penicillines en cefalosporines. De combinatie van antibioticum en betalactamaseremmer kan ook worden gebruikt om gedeeltelijk resistente bacteriële infecties met antibiotica te behandelen.

Vaak wordt, als een bacteriële infectie wordt vermoed, de behandeling van de ziekte met een antibioticum gestart. Bovendien wordt vóór antibiotische therapie een zogenaamde kweek gemaakt. In deze kweek wordt met de bacteriën geïnfecteerd materiaal verzameld en de daaruit verkregen bacteriën gestimuleerd om te groeien.

Op deze manier kan de exacte ziekteverwekker worden bepaald. Bovendien kan de zo verkregen bacteriekolonie op verschillende antibiotica worden getest. Vanuit deze kennis wordt een zogenaamd antibiogram verkregen.

Dit antibiogram beschrijft welke antibiotica werkzaam zijn tegen de bacteriën. Als de bacteriën ziekteverwekkers zijn die resistent zijn tegen normale penicillines en cefalosporines, kunnen ze ook worden behandeld met een bètalactamaseremmer. Typische infecties waarbij dit nodig kan zijn, zijn bijvoorbeeld longontsteking of urineweginfecties. Vooral mensen die al meerdere gevallen van dergelijke infecties hebben gehad en met antibiotica worden behandeld, krijgen vaak infecties met resistente bacteriën. Daarom worden ze vaak behandeld met antibiotica in combinatie met bèta-lactamaseremmers.

Effect

Betalactamaseremmers zijn actieve ingrediënten die samen met antibiotica werken tegen bepaalde groepen bacteriën. Veel antibiotica bevatten een zogenaamde betalactamring, een structuur die erg belangrijk is voor het vermogen van de antibiotica om bacteriën te bestrijden. Deze antibiotica worden ook wel genoemd beta-lactam antibiotica.

Sommige soorten bacteriën hebben echter op deze bèta-lactamring in de antibiotica gereageerd en een stof gevormd die bèta-lactamase wordt genoemd. Betalactamase is een enzym dat de betalactamring in antibiotica kan splitsen. Hierdoor worden de bacteriën die bètalactamase bezitten resistent tegen de antibiotica en is een infectie niet meer te behandelen.

Om deze bacteriën effectief te kunnen behandelen, zijn bèta-lactamaseremmers ontwikkeld. Deze kunnen het enzym betalactamase van de bacteriën remmen en zo de werking van het antibioticum weer garanderen. De volgende actieve ingrediënten behoren tot de betalactamaseremmers: clavulaanzuur, sulbactam en tazobactam zijn veelgebruikte preparaten, avibactam behoort ook tot de betalactamaseremmers, maar wordt minder vaak gebruikt. Clavulaanzuur wordt meestal samen met het antibioticum gebruikt amoxicilline (amoxiclav), wordt sulbactam gebruikt in combinatie met ampicilline. Tazobactam wordt doorgaans samen met de werkzame stof piperacilline toegediend.