Meer dan 50 jaar geleden moest een experiment bewijzen dat verkoudheid er iets mee te maken heeft koud en bevriezing Het is mislukt. Een lage omgevings- en buitentemperatuur werkt niet automatisch leiden een koud of een infectie. Anders zouden we allemaal de hele tijd ziek zijn tijdens een koud winter.
Ziekteverwekkers die niet koud zijn, zijn de oorzaak
Er is nog een ander feit dat pleit tegen het verband tussen de kou en de verkoudheid De meeste ziekteverwekkers zijn vrij gevoelig voor kou - verkoudheid komt veel minder vaak voor op de Noordpool of Antarctica dan op gematigde streken. Dus een verkoudheid vereist een ziekteverwekker, niet alleen koude temperaturen.
Verzwakte immuunafweer
In het koude seizoen komen verkoudheden echter vaker voor dan in de zomer. Waarom is dit?
Virussen kunnen zich om de volgende redenen bijzonder snel verspreiden in winterse omstandigheden:
- De ophoping van verkoudheid in de winter is te wijten aan het toegenomen aantal kiemen in de kamers.
- Bovendien brengen we de meeste tijd door in slecht geventileerde, verwarmde ruimtes. De slijmvliezen drogen uit, ziekteverwekkers hebben dus een makkelijker spel.
- Zijn al een ziekte kiemen in het lichaam komt het bij lage buitentemperaturen eerder voor ziekten dan in de zomer. Omdat door blootstelling aan kou het immuunsysteem van het lichaam enigszins wordt verlaagd, zodat ziekten gemakkelijker kunnen worden geactiveerd door reeds aanwezige ziekteverwekkers.
Waarom huiveren we van een verkoudheid?
De sensatie van hypothermie treedt meestal op vlak voor de ontwikkeling van een koorts, die voorafgaat aan de andere ziektesymptomen. Als mensen huiveren, schrijven ze een verkoudheid gemakkelijk toe aan de kou. Het is echter precies het tegenovergestelde: iemand die verkouden is, begint te rillen - dus dit is het resultaat, niet de oorzaak, van de ziekte.
