Kiespijn na een vulling
Pijn komt vaak voor na een tandvulling. De oorzaken zijn hierboven al beschreven, in de meeste gevallen is het herstel na de behandeling te hoog. Dit resulteert in vroeg contact en de tand ontmoet zijn tegenstander eerder dan alle anderen in de kaaksluiting.
Dit is in het begin minder storend. Als dit echter voorwaarde blijft lang bestaan, pijn zal voorkomen. De reden hiervoor is de chronische overbelasting van de tand.
De tandarts moet de overmatige hoeveelheid verwijderen pijn zodat de tand daarna gelijkmatig contact maakt. Als dit de pijn niet verlicht, kan het vervangen van de vulling helpen. Een lekkende vulrand of een gekrompen vulling kan deze sensaties ook oproepen.
Pijnversterking vindt voornamelijk 's nachts plaats. Dit komt door de liggende positie en een opwarming van de wang als je erop ligt. De warmte leidt tot een verhoogde afgifte van ontstekingsmediatoren, waardoor de perceptie van de pijnprikkel toeneemt.
Een soortgelijk effect is voelbaar bij verhoogde buitentemperaturen. Als er erg diep wordt geboord vanwege een uitgebreide carieuze laesie, bevindt de holte zich in de dentine (dentine) gedekt door de tandheelkundige glazuur, dwz zeer dicht bij de tandholte (pulpa) en dus bij de tandzenuw. Dit kan problematisch zijn als cariës is daar nog aanwezig.
Voor een langdurige restauratie moet de geboorde holte vrij zijn cariës. Anders secundair cariës kan zich onder de tandzenuw vormen en deze aanvallen. De tandarts moet nu beslissen welke behandeling het beste is.
De voorkeursbehandeling wordt capping genoemd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte aftopping. De indirecte methode wordt gebruikt als er een dunne laag van is dentine direct boven het vruchtvlees.
Een medicijn in de vorm van een cement met calcium hydroxide wordt vervolgens aangebracht en de holte wordt gesloten. Dit stimuleert nieuw dentine vorming (tertiair dentine). Soms, na enkele weken, moet de tand opnieuw worden geopend en de resterende cariës worden verwijderd voordat de definitieve sluiting volgt.
Als de pulp echter punctueel wordt geopend tijdens het boren, moet onmiddellijk een directe afdekking worden uitgevoerd. Dit doe je door het bloeden te stoppen met waterstofperoxide en er dan een medicijn overheen te plaatsen. Dit wordt gevolgd door de definitieve vulling.
Deze methode is veelbelovend, hoe jonger de patiënt en hoe kleiner het getroffen gebied. Ook is het voordelig als er bij de opening geen cariës meer is. In het beste geval is er geen pijn na de behandeling.
Als de pijn niet afneemt of verergert, moet de tandarts opnieuw worden geraadpleegd en a wortelkanaalbehandeling moet worden uitgevoerd. Sommige patiënten staan erop een tandheelkundige behandeling zonder verdoving te ondergaan. Dit kan in bepaalde situaties handig zijn.
Als de cariës bijvoorbeeld maar heel oppervlakkig is in de glazuur. Zodra het dentine echter aangetast wordt door de cariës, wordt levend en dus pijngevoelig weefsel aangetast. Pijn kan dan optreden tijdens het boren.
In eerste instantie wordt de pijn na de behandeling sterker gevoeld dan bij verdoving. Dit kan komen door de spanning die het boren tijdens de behandeling veroorzaakt. Het is daarom meer een subjectieve gewaarwording dan een daadwerkelijke toename van pijn. Het onaangename gevoel verdwijnt echter net zo snel als de pijn na het boren onder narcose.
Alle artikelen in deze serie:
