Het is een van de belangrijkste hormonen, waarvan de overproductie en het tekort ernstige gevolgen kunnen hebben. We praten over insuline.
Wat is insuline?
Insuline is een hormoon, ook wel een boodschappersubstantie genoemd, van bijzonder belang. Niet in de laatste plaats omdat geen ander hormoon het kan vervangen, het is essentieel voor het overleven van de mens. Echter, insuline wordt niet alleen bij mensen aangetroffen, maar ook bij alle andere gewervelde dieren, die met hun 58,000 bekende soorten de meerderheid vertegenwoordigen van alle dieren die op aarde leven. Insuline is een eiwit, of albumine. Net als alle andere eiwitten, insuline bestaat uit een ketting van verschillende aminozuren Er zijn namelijk twee ketens van aminozuren de ene ketting bestaat uit 21, de andere uit 31 aminozuren die aan elkaar zijn geregen. Aan het begin van de synthese bestaat insuline uit in totaal drie ketens. Insuline verliest zijn laatste ketting tegen de tijd dat het uiteindelijk wordt geproduceerd. Insuline wordt geproduceerd door de alvleesklier. Om precies te zijn, het zijn de zogenaamde bètacellen van een bepaald deel van de alvleesklier, ook wel eilandjes van Langerhans genoemd.
Onderzoek en meet het insulinegehalte
Bij het onderzoeken van de insuline van een persoon evenwicht, artsen nemen een omgekeerde benadering. In plaats van het insulinegehalte zelf te onderzoeken, onderzoeken ze bloed glucose niveaus. Als deze hoger zijn dan het tolerantiebereik voor normale waarden toelaat, gaan artsen ervan uit dat de insulinespiegels te laag zijn. Omgekeerd te laag bloed glucose spiegels zijn het bewijs dat insuline in te hoge hoeveelheden wordt geproduceerd en bijgevolg in te hoge concentraties in het bloedplasma aanwezig is. Deze conclusie is gebaseerd op het feit dat alleen insuline invloed kan uitoefenen bloed glucose niveaus in aanzienlijke mate, waardoor bloedglucosespiegels direct kunnen worden afgeleid uit insulinespiegels. Om mogelijke vervalsingen uit te sluiten, moet de patiënt op een lege plek voor het bloedmonster verschijnen maag Als hij zou nemen koolhydraten zoals suiker voor de bloed Testzou zijn (gezonde) lichaam meer insuline produceren, wat de vergelijking van zijn bloedglucosewaarden met de standaardwaarden zou vervalsen. De standaardwaarden van bloed suiker in vastend patiënten zijn 70-99 mg / dl. Kort voor een maaltijd, dwz wanneer iemand honger heeft, bevindt de bloedglucose zich in het lage bereik, waardoor het lichaam geen extra insuline aanmaakt. Pas na een maaltijd scheidt het lichaam insuline af om het te kunnen gebruiken koolhydraten ingeslikt. De hoeveelheid afgescheiden insuline hangt af van het aandeel van koolhydraten or suiker in de maaltijd gegeten. In de loop van de dag produceert het lichaam van een gezonde volwassene ongeveer twee gram insuline.
Functie, effect en taken
De belangrijkste taak van de boodschapperinsuline is het reguleren van de hoeveelheid suiker in het bloed. Door voedsel absorberen mensen koolhydraten, waaronder alle soorten suiker. In de darm worden de verschillende soorten suiker afgebroken tot enkelvoudige suikers, glucose genaamd. Als energiebron komt het in het bloedplasma terecht. Insuline is nodig om de weefsels te bereiken, namelijk de spieren en de lever, voor gebruik en opslag. In zijn functie als sleutelfactor 'opent' het de cellen zodat de suiker het binnenste van de cel kan binnendringen. Terwijl spieren ze gebruiken voor verbranding, dwz energieproductie, worden ze als reserve opgeslagen in de lever, die ongeveer de helft van alle absorbeert bloed suiker De tegenhanger van insuline is het hormoon glucagon Zijn taak is om opgeslagen suiker te vervoeren, die in de lever, bijvoorbeeld terug in het bloedplasma. Het wordt verondersteld om via de bloedbaan de spieren te bereiken, waar het kan worden gebruikt als energieleverancier. Net als insuline wordt het geproduceerd door de eilandjes van Langerhans in de alvleesklier, hoewel niet door bètacellen, maar door alfa-cellen die daar worden aangetroffen.
Ziekten
In verband met insuline kunnen verschillende ziekten optreden. De meest relevante zijn suikerziekte en hypoglycemie (laag bloed suiker). In suikerziekte mellitus, waarbij type 1 en 2 worden onderscheiden, wordt ruwweg een tekort- of gebruiksprobleem met insuline geschetst. Ofwel produceert het lichaam de boodschappersubstantie niet in de benodigde hoeveelheid of de cellen hebben hun gevoeligheid voor insuline verloren, dwz ze reageren niet op de boodschappersubstantie, zelfs als deze in voldoende hoeveelheid beschikbaar was. is dat de bloedglucosespiegels ongecontroleerd zouden stijgen. Er is geen remedie, maar het gebrek aan insuline kan worden gecompenseerd door extern injecties van insulinepreparaten. De tegenhanger van insulinedeficiëntie is hypoglycemie Hier maakt het lichaam ofwel te veel van het hormoon aan, ofwel is het lichaam te gevoelig voor insuline. Het resultaat is hetzelfde: bloedglucosespiegels dalen tot levensbedreigende niveaus (hypoglycemie).
