Definitie
Een aanval bij een baby is een plotselinge onvrijwillige voorwaarde die spiertrekkingen, neurologische gebreken en bewustzijnsverlies kunnen veroorzaken. Dit wordt veroorzaakt door een disfunctie van de zenuwcellen in de hersenen, die verkeerde signalen en impulsen afgeven. Een aanval kan worden beperkt tot één deel van het lichaam (focaal) of zich verder verspreiden en het hele lichaam beïnvloeden (gegeneraliseerd). Men spreekt alleen van een epileptische aandoening, een zogenaamde epilepsie, als er meer dan 2 gebeurtenissen hebben plaatsgevonden zonder herkenbare oorzaak.
Oorzaken
De oorzaken van het optreden van een aanval bij een baby zijn zeer divers. Ze zijn het resultaat van abnormale, ongecontroleerde ontladingen van zenuwcellen in de hersenen. Naast een erfelijke aanleg is deze plotselinge verstoring van hersenen activiteit kan worden veroorzaakt door verschillende soorten hersenschade veroorzaakt door ongevallen, een langdurig gebrek aan zuurstof, ontstekingsveranderingen als gevolg van hersenvliesontsteking, medicatie, andere giftige stoffen of zelfs aangeboren afwijkingen.
Kwaadaardige tumoren die een aanval veroorzaken, komen zelden voor bij baby's. Een plotselinge stijging koorts, flikkerende lichten, slaapdeprivatie of zelfs vergiftiging hebben een versterkende invloed. Sturge Weber-syndroom kan ook een oorzaak zijn van toevallen en epilepsie bij kleine kinderen.
Dit is een misvorming van de zenuwstelsel en huid. Spastische hersenverlamming veroorzaakt ook aanvallen bij te vroeg geboren baby's. Dit is een beschadiging van de hersenen.
Beslaglegging na vaccinatie
Baby's krijgen na een vaccinatie te maken met de gebruikelijke bijwerkingen zoals koortsvermoeidheid, zwakte bij het drinken en mogelijk een lichte griep-achtige infectie. Desalniettemin kan een aanval optreden als de koorts stijgt te snel. Deze vorm van aanval is de zogenaamde febriele aanval, die vaak voorkomt bij baby's tussen de 6e levensmaand en het 7e levensjaar en meestal ongecompliceerd is.
Inbeslagname door te schreeuwen
Een aanval bij een baby kan soms worden veroorzaakt door huilen. Dit is een zogenaamde affectkramp. Ze komen meestal voor in het eerste of tweede levensjaar en worden veroorzaakt door angst of sterke opwinding. Als de baby hevig huilt en simpelweg niet kan worden gekalmeerd, wordt het gezicht blauw en worden de lippen van de baby bleek omdat de baby niet genoeg zuurstof krijgt. Door het acute zuurstofgebrek reageren de baby's even niet en soms is er aan het einde van de gebeurtenis een spiertrekkingen van de ledematen die op een aanval lijken.
