Introductie
Als intestinal kanker wordt vermoed, van de patiënt medische geschiedenis (anamnese) moet eerst worden genomen. Van bijzonder belang zijn zowel tekenen van een ziekte waarvan wordt vermoed dat ze tumorachtig zijn, als van de familie medische geschiedenis met mogelijke aanwijzingen voor een verhoogde incidentie van colorectaal kanker. De patiënt moet dan een grondige ondergaan fysiek onderzoek. Het belangrijkste onderzoek is een palpatie van de rectum.
Algemene informatie
Tot 60% van de tumoren kan worden gepalpeerd met een rectale palpatie. Bij hoger gelegen tumoren kan soms een tumormassa in de buik worden gepalpeerd. Er wordt een hemoccult-test gebruikt om naar te zoeken bloed mengsels in de ontlasting, die kunnen optreden als gevolg van tumorgerelateerd bloedverlies in het maagdarmkanaal.
Vanaf 50 jaar wordt deze test ook aanbevolen ter preventie van dikke darm kanker. Degenen met een hoge incidentie van familieleden die aan darmkanker lijden, kunnen ook een genetische test laten uitvoeren om hun individuele risico op het ontwikkelen van kanker beter in te schatten. Wanneer de bloed wordt geanalyseerd (laboratoriumwaarden), kunnen bepaalde bloedwaarden duiden op een tumorziekte.
Bijvoorbeeld een lage bloed pigmentgehalte (hemoglobine) kan wijzen op chronisch bloedverlies, wat vooral voorkomt bij dit type tumor. Zogenaamde tumormarkers zijn stoffen in het bloed die bij sommige soorten kanker vaker worden aangetroffen en dus op kanker kunnen duiden. Tumormarkers worden gevormd door de tumoren zelf of hun vorming wordt erdoor gestimuleerd.
Ze spelen geen belangrijke rol bij de eerste diagnose van a dikke darm carcinoom, omdat vaak vals-positieve resultaten worden gevonden (positieve tumormarker, maar geen kanker). Indien echter voor een operatie een bepaalde tumormarkerwaarde verhoogd blijkt te zijn, die na de operatie verdwijnt, kan deze marker bijzonder goed gebruikt worden om een hernieuwde uitbraak van de tumor (tumorrecidief) te diagnosticeren door middel van een snelle bloed Test. De definitieve bevestiging van de diagnose wordt gedaan door a colonoscopie met weefselafname. Afbeeldingen van een colonoscopie is te zien onder het onderwerp Dikke darm Kanker.
colonoscopie
colonoscopie is de voorkeursmethode voor directe beoordeling en classificatie van slijmvliesbeschadiging en dient te worden uitgevoerd bij een vermoeden van darmkanker. Tijdens dit onderzoek worden beelden via een buiscamera (endoscoop) naar een monitor gestuurd. Hiertoe wordt de camera tot aan het einde van de dikke darm (caecum) voortbewogen en vervolgens, langzaam terugtrekkend, het slijmvlies beoordeeld.
Tijdens de colonoscopie worden aanvullende weefselmonsters (biopsie) kunnen worden gehaald uit verdachte delen van het slijmvlies. Spiegelen is ook bijzonder geschikt voor het verwijderen van grotere slijmvliesgroei (poliepen) met een draagdoek. Weefselbeoordeling onder de microscoop (histologische bevindingen) is veel zinvoller dan de (macroscopische) bevindingen die met het blote oog zijn vastgelegd.
Alleen bij histologisch onderzoek kan het type tumor worden bepaald, evenals de verspreiding ervan in de lagen van de darmwand. Hiervan moet de zogenaamde rectoscopie (recto-sigmoïdoscopie) worden onderscheiden. Met deze methode kunnen de onderste delen van de darm (rectum, rectum en sigmoid) om door een stijve buis te worden bekeken. Omdat dit onderzoek alleen het einde van de darm kan zien, biedt het geen voordelen ten opzichte van colonoscopie en wordt het daarom niet routinematig gebruikt bij tumordiagnostiek.
