Slaapapneu-syndroom is een aandoening die wordt gekenmerkt door intermitterende ademhalingsstilstanden. Deze apneu's zijn per definitie minstens 10 seconden lang en komen met een frequentie van meer dan 10 keer per uur voor. In de meeste gevallen duurt de apneu ongeveer 20-30 seconden en bij sommige patiënten duurt het 2-3 minuten. Er worden drie vormen van slaapapneu onderscheiden:
- Centrale apneu (10%) Het ademhalingscentrum van de hersenen is beschadigd. Dit leidt tot mislukking van de cerebrale controle van ademhaling De oorzaak kan erfelijk zijn of het gevolg zijn van neurologische schade.
- Obstructieve slaapapneu (OSA) (85%) De oorzaak is obstructie van de bovenste luchtwegen tijdens inademing (inademing De onderbreking van ademhaling veroorzaakt een opwindingsreactie waarbij de doorgankelijkheid van de luchtwegen wordt hersteld. De patiënt valt weer in slaap, maar dit proces wordt zeer vaak herhaald.
- Gemengde slaapapneu (5%) De oorzaak is samengesteld uit de voorgaande ziektebeelden.
Patiënten die aan slaapapneu lijden, vertonen zeer vaak abnormale symptomen 피로 tijdens de Dag. Dit 피로 leidt tot prestatieverlies en de zogenaamde microslaap, wat leidt tot ongevallen, vooral in het wegverkeer. Om deze reden is een gedetailleerde diagnose nuttig.
De procedure
De belangrijkste diagnostische stappen om het slaapapneusyndroom te identificeren zijn:
- Medische geschiedenis of geschiedenis van anderen door de partner.
- Ambulante slaapbewaking
- Polysomnografie in het slaaplaboratorium
- Indien nodig verder onderzoek door de KNO-arts (zie - OSA) of cardiologische diagnostiek (zie hypertensie).
Een gedetailleerd medische geschiedenis is van groot belang, aangezien de geschiedenis of slaaphygiëne (slaapgewoonten en ook voedingsgewoonten) aanzienlijk bijdraagt aan de detectie van risicofactoren De volgende anamnestische informatie of risicofactoren moeten worden gevraagd:
- Partneranamnese - onregelmatig snurken, apneu.
- Ochtend 피로, hoofdpijnneiging om overdag te slapen.
- Obesitas (ziekelijk overgewicht)
- Alcohol, nicotine
- Slaappillen, verdovende middelen
- Nachtelijke hypertensie (hoge bloeddruk)
- Linker ventrikel hypertrofie (LVH; vergroot linker hart) met een onduidelijke oorzaak
- Moeilijk aan te passen hypertensie (hoge bloeddruk).
De volgende diagnostische methoden zijn beschikbaar voor verdere opheldering van het vermoedelijke slaapapneusyndroom:
- Ambulante slaapmonitoring Monitoring omvat verschillende metingen van verschillende parameters, waaronder: respiratoire excursie, zuurstof verzadiging (SpO2), nasale luchtstroom, snurken geluiden en hart- rate.
- Polysomnografie Het is een onderzoek dat plaatsvindt in het slaaplaboratorium. De patiënt slaapt zo ongestoord mogelijk in een kamer die wordt bewaakt door een infraroodcamera. Naast observatie, een elektro-encefalogram (EEG; registratie van de elektrische activiteit van de hersenen), een elektromyogram (EMG; registratie van elektrische spieractiviteit), een elektro-oculogram (EOG; registratie van de beweging van de ogen of veranderingen in het rustpotentieel van het netvlies), en een elektrocardiogram (ECG; opname van de elektrische activiteit van de hart- spier) worden uitgevoerd. Bovendien, ademhalingsstroom, respiratoire excursie en zuurstof verzadiging (pulsoximetrie) worden ook gecontroleerd.
- KNO-onderzoek Deze maatregelen worden gebruikt om de bovenste luchtwegen te inspecteren om eventuele obstructies te identificeren die de luchtstroom verhinderen.
- Hartonderzoek Dit onderzoek bestaat uit a ECG op lange termijn en op lange termijn bloeddruk meten (24-uurs bloeddrukmeting). Dit is nodig omdat patiënten met slaapapneu-syndroom vaak last van bradycardie (hartslag te traag: <60 slagen per minuut, vooral tijdens de apneu-fase), tachycardie (hartslag te snel:> 120 slagen per minuut, vooral direct na de apneu-fase) en hartritmestoornissen.
Slaapapneu-diagnose is een belangrijke manier om een diagnose te stellen slaapapneu-syndroom, wat zowel een aanzienlijke vermindering van de kwaliteit van leven als een gevaar in het dagelijks leven veroorzaakt.
