Synoniem
anoretica, anti-adiposita
Introductie
Eetlustremmers zijn een groep van soms zeer verschillende actieve ingrediënten die gericht zijn op gewichtsvermindering. De manier waarop dit doel wordt bereikt, varieert. De weinige medicijnen die zijn goedgekeurd voor de behandeling van overgewicht of die in ontwikkeling zijn, kunnen grofweg in drie groepen worden verdeeld op basis van hun werkingsmechanisme:
- De eerste groep bereikt gewichtsvermindering door de eetlust te verminderen of het verzadigingsgevoel te vergroten.
Het werkt direct op de centrale zenuwstelsel (CNS), de hypothalamus. - Een tweede groep remt de opname van bepaalde voedingsbestanddelen, vooral vetten, in de darm. - Een derde groep bestaat uit actieve ingrediënten die qua structuur vergelijkbaar zijn met endogeen hormonen uit het maagdarmkanaal en bootsen zo hun werking na. Er zijn andere werkzame stoffen met verschillende mechanismen, waarvan sommige momenteel worden getest voor de behandeling ervan zwaarlijvigheid, anderen zijn niet geïndiceerd voor de behandeling van obesitas, maar hebben verschillende indicaties. Bijvoorbeeld schildklier hormonen (thyroxine) verhogen de basale stofwisseling, wat leidt tot een snellere afbraak van calorieën geleverde.
Indicaties
Zoals de naam doet vermoeden, is het gebruik van Antiadiposita voorbehouden aan de groep patiënten met te zwaar. Te zwaar in de zin van zwaarlijvigheid (obesitas) wordt per definitie gedefinieerd als een body mass index van 30 kg / m2 of meer, maar patiënten met een BMI van meer dan 25 kg / m2 of 28 kg / m2 kunnen ook behandeling nodig hebben als ze al andere risicofactoren hebben voor de cardiovasculair systeem (cardiovasculaire risicofactoren) zoals hoge bloeddruk of erg hoog cholesterol niveaus (hypercholesterolemie). Hoe meer deze risicofactoren een patiënt heeft, hoe groter het risico op bijvoorbeeld hart- en vaatziekten
- Coronaire hartziekte
- Hartaanval of
- Stroke
Goedgekeurde werkzame stoffen
In Duitsland zijn momenteel vier actieve ingrediënten goedgekeurd voor de behandeling van zwaarlijvigheid. orlistat vermindert de opname van vetten in het maagdarmkanaal door remming van de enzymen (lipasen) verantwoordelijk voor vetsplitsing. In studies is het gecombineerd met een vetverlaging dieet.
Het gewichtsverlies van patiënten die een dieet en nam orlistat werd vergeleken met degenen die een dieet volgden en een placebo slikten (geneesmiddel dat op orlistat leek maar geen actief ingrediënt bevatte). Gewichtsverlies werd bij sommige patiënten in beide groepen gezien, maar in de orlistat groep, het aantal patiënten het verliezen van gewicht was hoger. De onderzoeken toonden echter ook aan dat de patiënten die met orlistat afvielen, hun aanvankelijke gewicht binnen een jaar na stopzetting van het medicijn hadden teruggekregen.
Bij de onderzochte patiënten is de concentratie ongunstig LDL cholesterol afgenomen tijdens behandeling met orlistat, terwijl die van gunstig HDL cholesterol verhoogd. Verder een afname van de vastend bloed suikerniveau en bloeddruk werd waargenomen. Orlistat had dus een positief effect op veel cardiovasculaire risicofactoren.
Orlistat mag niet langer dan zes maanden per keer worden ingenomen. Tenzij een gewichtsvermindering van ten minste 5% van het aanvankelijke gewicht wordt waargenomen na 12 weken, moet de behandeling worden stopgezet. De bijwerkingen zijn voornamelijk die welke direct verband houden met de verhoogde uitscheiding van vet in de ontlasting, zoals een lagere pijn in de buik, winderigheid met ontlasting en drang tot ontlasting incontinentie.
De snelheid van bijwerkingen neemt toe met een hoog vetgehalte dieet, wat nog een reden is waarom een vetarm dieet moet worden gevolgd. Orlistat is zonder recept verkrijgbaar in de apotheek tegen een prijs van ongeveer 32 euro voor 42 capsules van elk 60 mg of 44 euro voor 84 capsules van 60 mg elk. Momenteel zijn in Duitsland nog drie eetlustremmers goedgekeurd, die alle drie rechtstreeks in het centrum aanvallen zenuwstelsel (CNS) en behoren tot de groep van amfetaminen: Amfepramon, fenylpropanolamine (ook: Norephedrine) en D-Norpseudoefedrine (ook: Cathine).
Deze medicijnen geven bepaalde boodschappersubstanties (neurotransmitters) zoals (nor) adrenaline af zenuwcel eindes en dus behoren tot de groep van indirecte sympathicomimetica, dwz ze stimuleren het sympathische zenuwstelsel en dus toenemen hart- tarief en bloed druk. Enerzijds verhogen deze boodschappersubstanties het energiemetabolisme door de sympathische zenuwstelsel, aan de andere kant werken ze via remming van de eetlust. Het spectrum van bijwerkingen van sympathicomimetica is groot omdat ze niet alleen werken waar dat gewenst is.
De toepassingsduur is daarom - afhankelijk van het middel - beperkt tot vier tot maximaal 12 weken. Vanwege het soms dramatische bijwerkingenprofiel, moet het gebruik van een van deze geneesmiddelen grondig worden overwogen op basis van een nauwkeurige baten-risicobeoordeling. 30 capsules met de werkzame stof ampepramon kosten ongeveer 29 euro (Regenon®), 30 capsules met de werkzame stof fenylpropanolamine kosten ongeveer 29 euro (Recatol®), 15 ml met de werkzame stof norpseudo-efedrine kost ongeveer 25 euro (Alvalin®).
- Nervositeit
- Onrust
- Slapeloosheid
- Hartritmestoornissen
- Hoge druk in de longvaten (pulmonale hypertensie)
- Psychische stoornissen tot psychoses (drugpsychose)
Andere actieve ingrediënten zijn en worden getest op hun effectiviteit in experimentele studies. Bijvoorbeeld medicijnen uit de groep van heropnameremmers van serotonine, noradrenaline en dopamine (bijv. tesofensine). Bovendien worden momenteel actieve stoffen getest die vergelijkbaar zijn met hormonen van het maagdarmkanaal en waarvan sommige al worden gebruikt bij de behandeling van suikerziekte mellitus (bijv. exenatide).
Een combinatie van het amfetamine fentermine en het anti-epilepticum topiramaat wordt momenteel ook in studies getest. Tot nu toe is dit combinatiepreparaat effectiever gebleken dan orlistat, met minder ernstige bijwerkingen. Naast deze medicijnen zijn er nog tal van kruidengeneesmiddelen of alternatieve geneeswijzen die kunnen worden gebruikt om af te vallen.
Opgemerkt moet worden dat kruidengeneesmiddelen niet altijd onschadelijk zijn. Dergelijke actieve ingrediënten kunnen ook ernstige bijwerkingen hebben, vooral als ze niet op de juiste manier en zonder medisch toezicht worden gebruikt. De groep van kruiden-eetlustremmers omvat "natuurlijke stimulerende middelen" zoals
- Cafeïne, mate of zwarte thee
- Ballast- en zwelmiddelen zoals guar- en vlooienzaden en
- Actieve ingrediënten die het energiemetabolisme verhogen (sympathicomimetica op kruidenbasis) zoals efedrine
