Hepatitis D-diagnostiek

Hepatitis is een ontsteking van de lever​ Dit wordt voornamelijk uitgezonden door verschillende virussen zoals hepatitis A-, B- of C-virus.
De hepatitis D-virus behoort tot de groep van RNA virussen​ Het vereist de envelop van de hepatitis B virus voor infectie. Hepatitis D komt dus altijd samen met voor hepatitis B.

Overdracht van de ziekteverwekker (infectieroute) vindt parenteraal plaats via geslachtsgemeenschap, bloed (via infusies/ transfusies), en perinataal (rond de geboorte of tijdens de bevalling) van de moeder naar de ongeborene / pasgeborene.

Groepen met een hoog risico zijn onder meer medisch personeel, drugsverslaafden en homoseksuelen.

Ongeveer vijf procent van degenen die besmet zijn met hepatitis B zijn ook besmet met de hepatitis D virus. Er zijn ook regio's (Brazilië en Roemenië) waar ongeveer 40% van de met hepatitis B besmette personen mee besmet is hepatitis D.

Wanneer een hepatitis D-virus (HDV) -infectie wordt vermoed, moeten de volgende laboratoriumtests worden uitgevoerd:

  • Serologie - detectie van hepatitis D-specifieke antigenen (houdt slechts kort aan; 1-2e week van acute infectie; in superinfectie) *.
    • Anti-HDV-antilichaam
      • Anti-HDVIgM ELISA (serum): vaak de enige marker tijdens het late acute stadium (hepatitis D-antigeen al negatief); persistentie wordt vaak waargenomen tijdens het chronische beloop.
      • Anti-HDVIgG ELISA (serum): vervangt vaak het IgM-antilichaam en houdt slechts kort aan tijdens genezing.
  • HDV-RNA (als anti-HDV-antilichaam positief is; RT-PCR): hepatitis D-PCR (EDTA bloed) heeft de hoogste gevoeligheid bij verse (seronegatieve) infecties.
  • Serologie - detectie van hepatitis B-specifieke antigenen *.
    • Hepatitis B-oppervlakte-antigeen (HBsAg).
    • Hepatitis B-kernantigeen (HBcAg)
    • Hepatitis B e-antigeen (HBeAg)
    • IgM en IgG antilichamen (anti-HBs, anti-HBc, anti-HBe).
  • alanine aminotransferase (ALT, GPT), aspartaataminotransferase (AST, GOT), glutamaat dehydrogenase (GLDH) en gamma-glutamyltransferase (γ-GT, gamma-GT; GGT).

* Directe of indirecte detectie moet met naam worden gemeld als het bewijs wijst op een acute infectie (Wet op preventie en bestrijding van Infectieziekten in mensen).

Het testen op HDV dient te worden uitgevoerd bij alle personen bij wie pas een HBV-infectie is vastgesteld; dit moet ook worden opgevolgd bij mensen met bekende HBV en niet-geteste HDV.

De procedure

Materiaal nodig

  • Bloed serum (hepatitis D-antigeen, anti-HDV IgM, anti-HDV IgG).
  • EDTA-bloed (HDV-PCR)

Voorbereiding van de patiënt

  • Niet bekend

Storende factoren

  • Niet bekend

Standaard waarden

Parameter Standaard waarden
Hepatitis D-antigeen Negatief
Anti-HDV-IgM Negatief
Anti-HDV-IgG Negatief
Hepatitis D-PCR Negatief

Indicaties

  • Vermoedelijke hepatitis D-infectie
  • Therapiebewaking

Interpretatie

Interpretatie van verhoogde waarden

  • Hepatitis D

Interpretatie van verlaagde waarden

  • Niet relevant voor de ziekte

Verdere opmerkingen

  • Zonder hepatitis B-infectie is een hepatitis D-infectie niet mogelijk
  • Een vermoeden van, ziekte door en overlijden door hepatitis zijn te melden
  • Infectie met hepatitis B is ernstiger als er sprake is van gelijktijdige infectie met hepatitis D.