De medische geschiedenis (ziektegeschiedenis) vormt een belangrijk onderdeel bij de diagnose van huidveroudering. Familiegeschiedenis Hebben veel familieleden last van vroegtijdige huidveroudering? Sociale geschiedenis Wat is uw beroep? Zijn er aanwijzingen voor psychosociale stress of spanning als gevolg van uw gezinssituatie? Actuele anamnese/systemische voorgeschiedenis (somatische en psychische klachten). Hebben … Huidveroudering: medische geschiedenis
Endocriene, voedings- en stofwisselingsziekten (E00-E90). Chronische zinkdeficiëntie Hypothyreoïdie (traag werkende schildklier) Huid en onderhuid (L00-L99) Atopisch eczeem (neurodermatitis) Bulleus pemfigoïd (synoniemen: parapemphigus, seniele pemphigus, erythema bullosum chronicum, dermatitis herpetiformis senilis) - chronisch, blaarvorming met blaarvorming die zich vormen op een rode of normale huid; de ziekte komt voor bij ouderen en soms … Huidveroudering: of iets anders? Differentiële diagnose
Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die kunnen worden veroorzaakt door huidveroudering: Huid en onderhuids weefsel (L00-L99). Decubitus - zweer (ulcus) van de huid of slijmvliezen, die wordt veroorzaakt door langdurige blootstelling aan druk. Uiterlijk eczeem (asteatotisch eczeem, exsiccatie-eczeem, craquelé-eczeem) – vooral op de extremiteiten en vaak … Huidveroudering: secundaire ziekten
Een uitgebreid klinisch onderzoek vormt de basis voor het selecteren van verdere diagnostische stappen: Algemeen lichamelijk onderzoek – inclusief bloeddruk, pols, lichaamsgewicht, lengte; verder: Keuring (bezichtiging). Huid Rimpels Verzakking Geelachtige verkleuring Onregelmatige pigmentatie Droogheid Ruwheid Verlies van elasticiteit Ouderdomsvlekken Ouderdomswratten Angiomen (hematomen) Beharing De kleur van het haar op het hoofd is vaak … Huidveroudering: onderzoek
2e orde laboratoriumparameters – afhankelijk van de resultaten van de anamnese, lichamelijk onderzoek, etc. – voor differentiële diagnostische verduidelijking Hormoondiagnostiek Cyclusdiagnostiek 17-Beta-estradiol, progesteron; testosteron. Zie eventueel onder overgang (menopauze bij vrouwen)/laboratoriumdiagnostiek. Zie eventueel onder andropauze (menopauze mannen)/laboratoriumdiagnostiek. Zie eventueel onder somatopauze / laboratoriumdiagnostiek.
Nutricosmetics Nutricosmetics is een neologisme van het Engelse woord voeding en cosmetica. Dit maakt de gerichte voedingssuppletie met vitale stoffen (micronutriënten) als cosmetische maatregel voor huid, haar en nagels mogelijk. Nutrikosmetik – natuurlijke schoonheid van binnenuit – is een micronutriëntentherapie (vitale stoffen) van de huid, het haar en de nagels. De actieve ingrediënten Vitaminen Vitamine … Huidveroudering: medicamenteuze therapie
Door middel van verschillende huidfunctietesten worden huidhydratatie, elasticiteit en zweetklierafscheiding gemeten. Dit geeft indirect een status over de conditie van collageen- en elastinevezels.
In het kader van de micronutriëntengeneeskunde worden micronutriënten (vitale stoffen) gebruikt voor de verzorging van huid, haar en nagels. Vooral vitamines met een antioxiderende werking zijn van groot belang: vitamine A, C, D en E Vitamine A is van groot belang voor de ontwikkeling en regeneratie van cellen en weefsels. Het bevordert de celvorming in… Huidveroudering: therapie met micronutriënten
De huid is onderhevig aan intrinsieke (endogene) invloeden en extrinsieke (exogene) verouderingsfactoren van veroudering. Intrinsieke verouderingsfactoren Intrinsieke (“interne”) huidveroudering of endogene veroudering verwijst naar de fysiologische, chronologische veroudering van de huid. Factoren van intrinsieke huidveroudering zijn: Genetische aanleg Hormonale balans (hormonale veranderingen met de leeftijd: menopauze/menopauze bij vrouwen, andropauze/menopauze bij mannen, en … Huidveroudering: oorzaken
Zie ook onder “Huidvriendelijke reiniging en verzorging”. De volgende maatregelen hebben betrekking op de behandeling van deze leeftijdsgebonden huidveranderingen: Ouderdomsvlekken (lat. : Lentigines seniles, Lentigines solares). Exsiccatie-eczeem (uitdrogingseczeem). Keratosen (verhoorningen) inclusief actinische keratosen. Kraaienpootjes (Lineae orbitales laterales) Mondhoek ptosis (verlaging van de mondhoeken) Pruritus senilis … Huidveroudering: therapie
Om huidveroudering te voorkomen, moet aandacht worden besteed aan het verminderen van individuele risicofactoren. Gedragsrisicofactoren Voeding Onvoldoende toevoer van macro- en micronutriënten (voedingsstoffen en vitale stoffen) – zie therapie met micronutriënten. Consumptie van stimulerende middelen Alcohol Tabak (roken) – verhoogt oxidatieve stress en leidt tot verhoogde vorming en activering van het enzym MMP-1-leads (matrix metalloproteïnase), die … Huidveroudering: preventie
Typische tekenen van huidveroudering zijn: Rimpels Verslapping Atrofie (krimp of vermindering van celmassa). Geelachtige verkleuring Lipidentekort (gebrek aan vetten) Onregelmatige pigmentatie Huid De verouderde huid is gevoelig voor uitdroging. De afscheiding van zweet neemt af met de leeftijd. Het talgniveau op de huid neemt af. Het aanpassingsvermogen van de oude huid... Huidveroudering: symptomen, klachten, tekenen
