Gevolgen van acuut en chronisch slaapgebrek | Gevolgen van slaapgebrek

Gevolgen van acuut en chronisch slaapgebrek

Als men de gevolgen van overweegt slaapdeprivatiekunnen acute en chronische effecten worden onderscheiden. Acute gevolgen treden op korte termijn op, dwz wanneer een getroffen persoon een of meerdere dagen niet genoeg slaap krijgt. De gevolgen van dit slaapgebrek zijn dan vooral uitgesproken vermoeidheid evenals beperkingen in concentratie en andere mentale vermogens.

Een heel belangrijk, want gevaarlijk, aspect van acuut slaaptekort is de zogenaamde microslaap. Het komt met getroffen personen tot een paar seconden durende "slaap in", wat onvergeeflijk is, vooral in het verkeer. In tegenstelling tot de wijdverbreide opvatting van dit fenomeen kan microslaap ook optreden bij open ogen.

De volgende statistieken maken duidelijk hoe gevaarlijk dit kan zijn: Volgens huidige studies is tot 25% van de verkeersongevallen het gevolg van oververmoeidheid van een van de bij het ongeval betrokken personen. De chronische gevolgen van slaapdeprivatie hebben meer kans om metabolisch (dwz metabolisch), sociaal of psychologisch te zijn. Deze omvatten een stoornis van de suikerstofwisseling, wat kan resulteren in een verhoogd suikerniveau in de bloed en dus in een metabolische situatie die vergelijkbaar is met die van diabetici.

Bovendien worden mensen getroffen door slaapdeprivatie hebben de neiging zich veel vaker te ontwikkelen te zwaar, wat het suikermetabolisme verder belast. Een ander aspect van de metabolische effecten van een slaaptekort is de toename van bloed druk. Sinds toegenomen bloed druk, verhoogd bloed suiker spiegel en overwicht behoren tot de belangrijkste risicofactoren voor ziekten van de cardiovasculair systeem, van slaapgebrek met betrekking tot een aanzienlijk verhoogd gevaar voor dergelijke gebeurtenissen zijn als zB

a hart- aanval of beroerte. Naast metabolische processen schaadt chronisch slaapgebrek vaak het sociale leven. Collega's en leidinggevenden zijn ontevreden over het werk van de betrokken persoon, en tegelijkertijd vermindert het gebrek aan slaap en de daaruit voortvloeiende permanente vermoeidheid de extra-professionele activiteiten voor veel van de getroffenen.

Dus, op zijn zachtst gezegd, de getroffen persoon komt in een situatie waarin hij of zij dringender dan normaal een compensatie van zijn werk nodig heeft, maar in ruil daarvoor minder gemotiveerd is dan normaal. Bij de afbakening van het chronische van de acute gevolgen van slaapgebrek dient men zich er echter zelf van bewust te zijn dat ook chronisch slaapgebrek de symptomen van een acuut slaapgebrek met zich meebrengt en dus dezelfde potentiële gevaren in het verkeer gelden!