Geminiaturiseerde extracorporale circulatie (MECC)
Dit is een miniatuurversie van de hart--long Omdat het gebruik van HLM een aantal risico's met zich meebrengt, hebben de onderzoekers het verder ontwikkeld en gezocht naar een minder invasief en minder risicovol mechanisme. Door de grootte van het apparaat te verkleinen, wordt het oppervlak van vreemde voorwerpen dat in contact komt met het circulerende bloed werd ook geminimaliseerd, waardoor het risico op een immuunrespons werd verkleind. Het vulvolume van het MECC-systeem is slechts 500 ml (hart--long machine met bloed depot: meer dan 2000 ml), waardoor het volume van rode bloedcellen afneemt.
MECC-systemen zijn ook kleiner en draagbaarder dan hart--long machines, die ongeveer zo groot zijn als een bureau. Het MECC is in de eerste plaats ontwikkeld voor coronaire bypass-operaties, aangezien dit de meeste operaties zijn waarvoor extracorporale ondersteuningssystemen nodig zijn. De heparine coating van het apparaat vermindert het risico op bloed stolling.
heparine is een stof die bloed verdunt en behoort tot de klasse van werkzame stoffen die bekend staat als anticoagulantia. Samenvattend is het MECC een geavanceerde, geminiaturiseerde vorm van de hart-longmachine, die voornamelijk wordt gebruikt bij bypass-operaties. Diverse risico's zijn verminderd en de kans op complicaties is verlaagd.
Geschiedenis
Het eerste gebruik van de hart-longmachine was in 1937 door de Amerikaanse chirurg John Gibbon. Hij slaagde erin het bloed van de vena Cava in een oxygenator en vervolgens het zuurstofrijke bloed terug naar de patiënt. Na vele mislukkingen slaagde hij er op 6 mei 1953 in een patiënt met een atriaal septumdefect te opereren.
Gedurende 26 minuten werd het bloed door de hart-longmachine terwijl Gibbon het gat tussen de twee atriale kamers sloot. Zijn operatie wordt beschouwd als vormend en baanbrekend voor het hele gebied van hartchirurgie.
