Frustratie: functie, taken, rol en ziekten

De term frustratie wordt gebruikt om een ​​onaangename en daarom onaangename toestand en aversief getint te beschrijven voorwaarde dat het vaakst optreedt als gevolg van conflicten en mislukking.

Wat is frustratie?

Frustratie is een emotionele toestand die ontstaat wanneer iemands verlangens of verwachtingen niet worden vervuld of wanneer gestelde doelen niet of niet snel genoeg worden bereikt. De term gaat terug naar de Latijnse taal, "frusta" wat "tevergeefs" betekent. Een andere Latijnse term is ‘frustratio’ en wordt vertaald als ‘misleiding van een verwachting’. Frustratie ontstaat bij de meeste mensen wanneer een bepaald doel en de daarmee te verwachten voldoening en het gevoel van prestatie niet werkelijkheid worden. Het is het niet voldoen aan motivaties, drijfveren en behoeften, meestal opgelegd door externe omstandigheden. Frustratietoestanden kunnen echter ook het gevolg zijn van het eigen gedrag dat afwijkt van de verwachtingen van de sociale omgeving en dienovereenkomstig wordt gesanctioneerd. De frustratie-agressiehypothese stelt dat agressie het vaakst voorkomt als gevolg van frustratietoestanden.

Functie en taak

Frustratie is een emotionele toestand die ontstaat wanneer iemands verlangens of verwachtingen niet worden vervuld of wanneer gestelde doelen niet of niet snel genoeg worden bereikt. Als een persoon de doelen die hij of zij heeft gesteld en waarmee hij of zij bepaalde verwachtingen van succes associeert, niet bereikt, wordt deze mislukking vaak geïnterpreteerd als een mislukking. Het kan zijn dat de betrokkene zichzelf en zijn capaciteiten verkeerd heeft ingeschat. Het kan zijn dat hij zijn sociale omgeving en zijn medemensen verkeerd heeft ingeschat en aan hen valse verwachtingen heeft gehecht die niet worden vervuld. Sommige mensen maken de fout dat ze teveel van zichzelf verwachten en doelen stellen die vanaf het begin te hoog zijn en moeilijk of onmogelijk te bereiken zijn. De frustratie-agressiehypothese gaat uit van een nauwe causaliteit tussen frustratie en agressie, volgens welke een staat van frustratie regelmatig kan (niet mag) resulteren in agressief gedrag. Omgekeerd worden staten van agressie toegeschreven aan een staat van frustratie. Afgezien van deze hypothese kan de term "frustratie" niet definitief worden gedefinieerd, omdat elke persoon een toestand van frustratie anders ervaart. Frustratietolerantie is een persoonlijke karaktereigenschap die bepaalt hoe snel iemand al dan niet gefrustreerd raakt door bepaalde ervaringen die als negatief worden ervaren. Afhankelijk van hoe hoog of laag deze drempel is, reageren gefrustreerde mensen boos, bitter, teleurgesteld of agressief. Ze zijn gedemotiveerd, depressief of depressief. Frustratie is verdeeld in twee staten, interne en externe frustratie. Externe frustratie treedt op wanneer iemand de constellaties van de buitenwereld, inclusief de directe sociale omgeving, ontoereikend en onbevredigend vindt. Er vindt een sterke afwijking plaats van de eigen waarneming. De innerlijke frustratie wordt beheerst door het onderbewustzijn. De getroffen persoon legt verschillende verbanden tussen oorzaak en gevolg. Hij bagatelliseert de situatie (impunitieve frustratiereactie), ziet zichzelf als oorzaak (intropunitieve frustratiereactie) of geeft de schuld aan zijn sociale omgeving (extrapunitieve frustratiereactie).

Ziekten en klachten

Als een persoon regelmatig of vaak lijdt aan gepercipieerde of feitelijke nadelen, als succeservaringen uitblijven of als niet aan de verwachtingen wordt voldaan, kan dat tot frustratie leiden. leiden om uit te branden en Depressie op de lange termijn. De getroffen mensen zijn snel moe, uitgeput en lusteloos, ze missen de motivatie om hun leven weer in eigen hand te nemen en de uitdagingen en taken die hen worden opgelegd het hoofd te bieden. Psychosomatisch-gerelateerde klachten, waaronder mogelijk maag, hoofd en hart- klachten kunnen ook voorkomen. Frustratie-eten kan ook een frustratiesyndroom zijn. De behandelend arts moet eerst nagaan of er een lichamelijke oorzaak kan zijn. Als dit is uitgesloten, psychotherapie is nuttig zodat de getroffen persoon de oorzaken van zijn frustratie kan achterhalen en tegenmaatregelen kan nemen. Psychofysiologie houdt zich bezig met de verbanden tussen fysieke basisfuncties en psychologische processen. Frustratietoestanden hebben vaak een nauw verband tussen gedragingen, veranderingen in bewustzijn en emoties enerzijds, en circulatie, hersenen activiteit, ademhaling, hart- activiteit, hormoonafgifte en motoriek anderzijds. Als een persoon een echte of vermeende onrechtvaardigheid tegenkomt, wordt deze situatie ermee geassocieerd spanning en veroorzaakt een specifieke afweerreactie. De hart- klopt sneller, bloed de druk stijgt en het lichaam wordt beter voorzien van zuurstof​ Vanwege de waargenomen woede, de boodschappersubstantie adrenaline is vrijgegeven. De spieren spannen zich omdat ze in deze toestand beter kunnen reageren op de stressvolle situatie. Dit onbewuste lichamelijke proces wordt gestuurd door het sympathieke zenuwstelsel. Het parasympathische zenuwstelsel fungeert als tegenhanger en wordt actief in positief waargenomen situaties waarin de persoon vrede heeft met zichzelf en zijn omgeving. Het reguleert belangrijke lichamelijke processen zoals slaap, spijsvertering en het ordelijk functioneren van de organen en psyche. Idealiter duurt de frustrerende situatie slechts van korte tijd, zodat de parasympathische zenuwstelsel kan het lichaam weer kalmeren na de spanning gevoel. Een hoge frustratietolerantie voorkomt een vertekende perceptie van objectieve factoren en spanning-gerelateerde fysiologische klachten ondanks de psychische en fysieke spanning. Om deze onaangename emotionele toestand beter te doorstaan, adviseren psychologen hun patiënten om ook iets positiefs uit hun falen te halen en zich zo te bevrijden van de frustratie en woede. Bovendien raden ze aan om alleen die doelen te stellen die, realistisch gezien, ook daadwerkelijk kunnen worden bereikt en niet te focussen op onhaalbare wensen. Ze sturen hun patiënten in een positieve richting door erop te wijzen dat deze ongewenste toestand ook een motiverend instrument kan zijn om op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden en manieren om uiteindelijk toch een positief resultaat te bereiken, of misschien om in een geheel nieuwe richting te kijken.