Forensische psychiatrie is een subspecialiteit en specialiteit van de psychiatrie en psychotherapie Forensische psychiatrie wordt door het grote publiek voornamelijk waargenomen via de door de staat gerunde therapeutische faciliteiten van de Maßregelvollzugs voor geesteszieke overtreders, die in elke Duitse staat bestaan. Plaatsing in een forensische voorziening vindt plaats na een strafbaar feit op verzoek van het parket bij rechterlijk bevel.
Wat is forensische psychiatrie?
Forensische psychiatrie is een speciale subspecialiteit van de algemene psychiatrie. De zorg en evaluatie van geesteszieke delinquenten wordt verleend door speciaal opgeleide forensisch psychiaters. Forensische psychiatrie, forensische psychologie of forensisch psychotherapie, ook wel afgekort forensisch onderzoek genoemd, is een bijzondere subspecialiteit van de algemene psychiatrie, de zorg en beoordeling van geesteszieke delinquenten wordt uitgevoerd door speciaal opgeleide forensisch psychiaters. De subspecialiteit van forensische psychiatrie is een specifieke medische opleiding van a psychiater die zijn opleiding al heeft afgerond. Forensische psychiatrie is echter geen speciale aanduiding. De forensische psychiatrie houdt zich primair bezig met de beoordeling van zowel strafrechtelijke als strafrechtelijke vermogensdelicten therapie van geesteszieke overtreders die dergelijke misdrijven hebben gepleegd. Patiënten die onder invloed van drugs of medicatie worden ook beoordeeld en behandeld door forensisch psychiaters. Als er een forensisch psychiatrisch rapport wordt opgesteld, gaat het in de eerste plaats om het beoordelen van het zogenaamde controlevermogen of het onvermogen tot controle tijdens het plegen van het misdrijf. Wetsovertreders die in de loop van de beoordeling slechts gedeeltelijk schuldig kunnen worden verklaard, kunnen ook als poliklinisch of intramuraal in de zogenaamde “Maßregelvollzug” van een forensisch ziekenhuis worden geplaatst. De huisvesting kan ook op gerechtelijk bevel tegen de wil van een delinquent worden uitgevoerd.
Behandelingen en therapieën
Het behandelspectrum van de forensische psychiatrie is strikt georiënteerd op het wettelijk kader. Volgens § 126a van het Wetboek van Strafrecht, een dader die een misdrijf pleegt terwijl hij onder invloed is van drugs of in de context van een psychische stoornis kan in forensische hechtenis worden genomen tot het begin van het proces. § 63 van het Duitse wetboek van strafrecht regelt de plaatsing van geesteszieken op de forensisch psychiatrische afdeling als er een strafbaar feit is gepleegd. In dit geval forensisch psychiatrisch therapie kan niet worden stopgezet. § 64 van het Duitse wetboek van strafrecht heeft betrekking op patiënten die onder invloed van drugs de wet maakt geen onderscheid naar het soort drug. Het leidende principe van de behandeling is therapie in plaats van straf, maar dit veronderstelt altijd dat de overtreder instemt met therapie. Als een verslaafde geen forensische therapie wil ondergaan, vindt plaatsing op grond van artikel 64 de vorm van strafrechtelijke detentie. De paragraaf over preventieve hechtenis, § 66, speelt ook een belangrijke rol in het forensisch onderzoek, dat tijdens de hoofdzitting kan worden bevolen als de ernst van de schuld bijzonder ernstig is of herhaaldelijk bijzonder ernstige misdrijven zijn gepleegd. Volgens de uitspraak van het Hooggerechtshof van het Federaal Grondwettelijk Hof moet preventieve hechtenis altijd worden bevolen tijdens de hoofdzitting. Zogeheten preventieve hechtenis achteraf is niet meer mogelijk. Daders die in de Maßregelvollzug zijn geplaatst, hebben hun daden gepleegd onder invloed van drugs of in de context van een psychiatrische ziekte. De forensische psychiatrie behandelt en onderzoekt daarom onder meer patiënten met polytoxicomanie of verslavingen aan heroïne, cocaïne, alcohol or amfetamine Evenzo kunnen alle bekende persoonlijkheidsstoornissen of schizofrenieën leiden op het plegen van een misdrijf in een staat van verminderde schuld. Bijzonder vaak behandelde klinische beelden in de forensische psychiatrie zijn onder meer paranoïde schizofreniehebephrenie, schizofrenie simplex en zogenaamde catatonische schizofrenie. Persoonlijkheidsstoornissen die relevant zijn voor de forensische psychiatrie zijn onder meer dissociale, schizotypische, borderline of gecombineerde stoornissen.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Voor de diagnose, therapie en beoordeling van forensisch psychiatrische patiënten zijn bewezen methoden beschikbaar, zoals deze ook in de algemene psychiatrie worden toegepast. Hoewel het therapieaspect essentieel is in de forensische wetenschap, staat het veiligheidsaspect voorop. Medewerkers in de forensische psychiatrie zijn altijd uitgerust met een persoonlijk noodoproepsysteem, PNA, dat op het lichaam moet worden gedragen. In geval van calamiteit kunnen verplegend personeel van naburige afdelingen zo snel hulp bieden. Veel forensisch psychiatrische afdelingen hebben ook een eigen veiligheidsdienst. Centraal cameratoezicht op afdelingen, binnenplaatsen of andere gebieden is ook typerend. Bijzonder gevaarlijke patiënten worden in hun kamers ook permanent met een camera in de gaten gehouden. Om een succesvolle therapie te kunnen geven, probeert het verplegende personeel altijd vertrouwen op te bouwen bij de patiënten zodat therapie überhaupt mogelijk is. Wanen of psychosen van gedetineerden in forensisch onderzoek worden heel vaak behandeld psychotrope geneesmiddelen, die meerdere keren per dag onder toezicht van verplegend personeel moeten worden ingenomen. Afzonderlijke generaties en wijzigingen van psychotrope geneesmiddelen zijn al ontwikkeld voor de gerichte therapie van geesteszieke delinquenten. Dit zijn altijd receptpreparaten die alleen onder bepaalde voorwaarden en met inachtneming van bijzondere medische richtlijnen door apotheken mogen worden verstrekt. Diverse vormen van psychotherapie spelen ook een belangrijke rol in de dagelijkse gang van zaken op forensische afdelingen. Bewezen psychotherapeutische modellen in forensisch onderzoek omvatten ergotherapie, milieutherapie en patiëntenparticipatie in sociale vaardigheidsgroepen. Forensisch psychiaters gebruiken vaak psycho-educatie als een methode van onderzoek om de achtergrond en het curriculum vitae van een dader te begrijpen en om de oorsprong van de misdaad diepgaand psychologie te onderzoeken. Deze psychotherapeutische procedure wordt opgevat als diagnose en therapie tegelijkertijd en omvat minstens 15 sessies. Afhankelijk van het ziektebeeld en de duur van het verblijf van een patiënt, meestal meerdere jaren of levenslang, psycho-educatie kan zich ook als begeleidende maatregel gedurende de gehele gevangenisstraf uitstrekken.
