Folliculitis declavanen
folliculitis declavans is ook een vrij zeldzame ziekte en wordt in verband gebracht met een chronisch beloop. Als in folliculitis capitis, littekens vormen bij folliculitis declavans, die leiden tot zogenaamde alopecia. Alopecia betekent haaruitval.
De ziekte komt vaak voor op volwassen leeftijd en treft meestal alleen mannen. De oorzaak van folliculitis declavans is niet volledig onderzocht. Het wordt geassocieerd met een infectie met de Staphylococcus aureus bacterie.
Andere mogelijke oorzaken zijn genetische overerving of immuundeficiëntie. Helaas is meer gedetailleerde informatie over de ontwikkeling van folliculitis declavans niet bekend. Aan het begin van de ziekte vormen zich kleine verhogingen van de huid rond de haar follikels, die uiteindelijk ontstoken raken naarmate de ziekte vordert.
Folliculitis declavans geneest ook onder een centraal litteken en vordert op andere plaatsen. De plaatachtige littekens gaan gepaard met onomkeerbaar haaruitval en de ziekte verloopt meestal chronisch. Het optreden van folliculitis declavans is vaak niet gemakkelijk te onderscheiden van folliculitis capitits.
Genezing van folliculitis
De genezing van folliculitis kan in sommige vormen spontaan zijn. Als zich tijdens het scheren folliculitis heeft ontwikkeld, geneest deze meestal vanzelf. Bij een eenvoudige vorm van folliculitis in de context van een infectie met Staphylococcus aureus, de huid geneest volledig.
Er worden geen secundaire ziekten of littekens veroorzaakt. In de context van auto-immuunziekten of andere systemische ziekten komen recidieven echter vaker voor. In sommige vormen is ook een therapie nodig voor genezing.
Zowel folliculitis capitis als folliculitis declavans zijn niet volledig genezen. Deze twee vormen van folliculitis zijn niet acuut maar chronisch, zodat er in de meeste gevallen geen volledige genezing is. Het bijzondere aan deze twee vormen van folliculitis is dat er littekens ontstaan tijdens het genezingsproces van aangetaste gebieden en dat er een levenslange haarloosheid achterblijft.
Therapie van folliculitis
De behandeling van folliculitis verschilt afhankelijk van het type en de oorzaak ervan haar folliculitis. In de meeste gevallen wordt een medicamenteuze therapie gebruikt, die systemisch kan worden toegediend, bijvoorbeeld in de vorm van tabletten, of lokaal, afhankelijk van het type en de omvang. Als een folliculitis wordt veroorzaakt door een huidschimmelinfectie, dat wil zeggen een zogenaamde tinea-capitis, bestaat de therapie uit een antimycotische behandeling.
Deze behandeling is vaak plaatselijk beperkt en wordt meestal in de vorm van een zalf toegediend. Als een folliculitis door deze maatregelen niet geneest, kan ook een systemische therapie in de vorm van tabletten worden geprobeerd. Als zich bijvoorbeeld folliculitis ontwikkelt tijdens het scheren van de baard, is een desinfecterende oplossing op basis van een alcoholische oplossing vaak nuttig.
In zeer uitgesproken gevallen kan kortdurende toediening van antibiotica ook nuttig zijn. Het is ook mogelijk om lokaal een antibiotische zalf op de getroffen gebieden aan te brengen. In het geval van folliculitis capitis ziet de therapie er iets anders uit dan die van eenvoudige folliculitis. In dit geval een combinatiebehandeling van glucocorticoïden en zogenaamde retinoïden worden voornamelijk gebruikt.
Retinoïden worden vaak gebruikt bij de behandeling van ernstige acne. Folliculitis-capitis wordt meestal geassocieerd met bestaande acne, zodat behandeling met retinoïden passend lijkt. Tincturen met glucocorticoïden of salicylzuur worden ook gebruikt.
In sommige gevallen kan ook een antibioticabehandeling worden gebruikt. Folliculitis declavanen moeten ook worden behandeld. In dit geval worden voornamelijk desinfecterende oplossingen met antimicrobiële werking gebruikt, die uitwendig op de aangetaste gebieden worden aangebracht.
Retinoïden en antibiotica maken ook deel uit van de therapie voor folliculitis declavanen. In geval van ernstige ontsteking kan kortdurende toediening van glucocorticoïden voor immunosuppressie worden overwogen. Als folliculitis optreedt in de context van verhoorning en groeistoornissen, zijn er verschillende lokale zalven beschikbaar die voor dit doel kunnen worden gebruikt.
Antiseptische zalven en zalven zoals Tacrolimus, die behoren tot de klasse van immunosuppressieve geneesmiddelen, moet hier worden vermeld. Ten slotte moet, als een belangrijke pijler van de folliculitis-therapie, een adequate persoonlijke hygiëne worden overwogen. Het is belangrijk om vochtige huidgebieden zo droog mogelijk te houden.
