Energievoorziening | Triatlon

Energievoorziening

Om effectief te kunnen trainen voor a triathlonis kennis van de energievoorziening van fundamenteel belang. De afstand die wordt gezwommen, bereden en gelopen in een triathlon is minder een probleem dan de verandering van belastingstypes. Vooral na het fietsen, de daaropvolgende lopend is veel moeilijker.

De training voor a triathlon beoogt daarom niet alleen de individuele disciplines op zichzelf te verbeteren, maar vooral om de verandering van de gestreste spieren te verbeteren. Hardlopen a marathon is in wezen gemakkelijker omdat het ritme veel gemakkelijker te vinden is dan bij een triatlon. Bij een triatlon leidt de verandering in het soort belasting onvermijdelijk tot een verandering in de energievoorziening.

Er zijn 3 verschillende soorten energie beschikbaar voor de spier uithoudingsvermogen werk: Voor triatlontraining is het vooral belangrijk om de verandering van de 3 soorten energievoorziening te trainen. Hiervoor kan een specifieke intervaltraining worden ingezet.

• Als het lichaam in korte tijd veel energie nodig heeft (voor tussensprints, eindsprints), gebruikt de spier de koolhydraatopslag (suiker / glucose) en verbrandt deze KH zonder zuurstof (O2).

  Dit leidt tot een opeenstapeling van melk geven, wat een onaangenaam gevoel in de spieren veroorzaakt. Men spreekt van een oververzuring.

• Bij minder inspannende activiteiten (individueel hart- snelheid tussen 120-150) waaruit het lichaam ook zijn energie synthetiseert koolhydraten, maar dit wordt gedaan door zuurstof te verbruiken. Dit is het energiebereik dat van het grootste belang is voor een uithoudingsvermogen prestaties zoals marathon of triatlon.

  Om de carrosserie voldoende te voorzien van koolhydratentraining moet erop gericht zijn deze opslag te vergroten en aan te vullen met de juiste hoeveelheid voedingsstoffen.

• De energievoorziening door vet verbranden (bevruchting) wordt belangrijk tijdens sportactiviteiten, als lichaamsvet gericht moet worden verbrand door training, of als de opslag voor koolhydraten door sportieve prestaties volledig geleegd. Dat laatste is vaak fataal uithoudingsvermogen atleten tijdens wedstrijden omdat de geleverde energie niet voldoende is voor vet verbranden. Gevolgen hiervan zijn een vermindering van lopend snelheid of abortus. Deze vorm van energievoorziening kan en moet ook worden verbeterd door training.