Endoscopische transthoracale sympathectomie is de naam die wordt gegeven aan een chirurgische ingreep die wordt gebruikt om hyperhidrose te behandelen. Het betreft de doorsnijding van ganglia die tot het sympathieke behoren zenuwstelsel.
Wat is endoscopische transthoracale sympathectomie?
ETS is een minimaal invasieve chirurgische methode die wordt gebruikt om overmatig zweten (hyperhidrose) te behandelen. Endoscopische transthoracale sympathectomie (ETS) is een minimaal invasieve chirurgische methode die wordt gebruikt om overmatig zweten (hyperhidrose) te behandelen. Verder perifere circulatiestoornissen kan worden behandeld met deze chirurgische ingreep. De sympathieke zenuwstelsel maakt deel uit van het autonome zenuwstelsel. Het stuurt onder andere signalen naar de bloed schepen en zweetklieren die behoren tot het perifere circulatie van het menselijk lichaamsoppervlak. De oorsprong van de verantwoordelijke zenuwvezels ligt in kleine clusters van zenuwcellen. Dit worden ganglia genoemd en zijn gerangschikt langs de wervelkolom. De ganglionketen vormt het sympathische grenskoord. Het verloop strekt zich uit van de wervellichamen aan de nek naar de lumbale wervelkolom. Door de zenuwknopen te doorsnijden, is het mogelijk om met succes bepaalde vormen van hyperhidrose te corrigeren, waarbij overmatig zweten optreedt. Waar in vroeger tijden vooral grote chirurgische ingrepen met bijbehorende chirurgische risico's nodig waren, wordt tegenwoordig endoscopische transthoracale sympathectomie als de beste chirurgische behandelmethode beschouwd. Het heeft dus nu de klassieke sympathectomie volledig vervangen, waarvoor een langdurig verblijf in het ziekenhuis nodig was.
Functie, effect en doelen
Endoscopische transthoracale sympathectomie wordt voornamelijk gebruikt voor ernstige hyperhidrose van het gezicht of de handen waarbij andere behandelingsmethoden niet succesvol zijn. ETS is een van de minimaal invasieve chirurgische ingrepen en wordt als een relatief laag risico beschouwd. De methode is de afgelopen jaren gestaag verbeterd en geneest in de meeste gevallen het overmatig zweten. Vooral mensen die last hebben van een combinatie van hand- en voetzweet kunnen door de operatie ook hopen op een verbetering van het voetzweet. Daarentegen is endoscopische transthoracale sympathectomie niet geschikt voor de behandeling van geïsoleerd voetzweet. Haar therapie moet worden uitgevoerd door lumbale sympathectomie in de buikholte. Endoscopische transthoracale sympathectomie maakt het mogelijk om zonder grote risico's toegang te krijgen tot de ganglia, die zich in de borstholte bevinden. De ganglia zijn verantwoordelijk voor het afscheiden van zweet van het gezicht, handen en oksels. Vooral bij okselzweet worden uitstekende chirurgische resultaten behaald. Van bijna alle patiënten kan worden verwacht dat ze hun voorwaarde met ETS. Aan het begin van de endoscopische transthoracale sympathectomie ontvangt de patiënt narcose Om ervoor te zorgen dat er geen zichtbaar is littekens blijven, de chirurg maakt de nadering via een kleine huid incisie in het okselgebied. Om de chirurgische endoscoop te introduceren, een kleine hoeveelheid carbon dioxide wordt ook in de patiënt gebracht borst holte vooraf. Met behulp van de speciale endoscoop, die speciaal voor deze chirurgische methode is ontwikkeld, kan de arts de bijbehorende zenuwganglia identificeren. Deze worden afgesneden of onderbroken met hoogfrequente stroom. Dit wordt gevolgd door afzuiging van de carbon dioxide. De wond wordt weer gesloten met hechtmateriaal dat kan worden geresorbeerd. De chirurg voert dan dezelfde procedure uit aan de andere kant van de borst. De hele operatie duurt aan beide zijden van het lichaam niet meer dan 30 minuten. Meestal mag de patiënt na een paar dagen de kliniek verlaten en zijn gebruikelijke bezigheden hervatten. Aangezien de meeste artsen vermijden om op dezelfde dag aan beide zijden van de borst te opereren, moeten twee procedures meestal met een tussenpoos van enkele weken worden uitgevoerd. Dit heeft echter het nadeel van twee algemene anesthesieën. De kosten van endoscopische transthoracale sympathectomie worden meestal betaald door het publiek volksgezondheid verzekering.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Het risico op complicaties bij ETS wordt als relatief laag beschouwd. Er kan echter ongemak optreden, wat resulteert in een langdurig verblijf in het ziekenhuis. Het Horner-syndroom is een van de ernstigste complicaties. Dit wordt veroorzaakt door een verwonding aan de stellaat ganglion en resulteert vaak in eenzijdige gezichtsasymmetrie. Dit resulteert in een hangende ooglid Dit probleem kan echter gemakkelijk worden vermeden door nauwkeurige identificatie van de ganglia. pneumothorax is een andere complicatie. Dit wordt veroorzaakt door carbon dioxide residu of lucht tussen de borst muur en de longen. Mogelijke oorzaken zijn een ondergeschikte long letsel of onvoldoende aanzuiging van het gas. Als het een kleine pneumothorax, er is geen behandeling nodig, omdat het na één tot twee dagen vanzelf verdwijnt. Als er aan de andere kant een groter is pneumothorax, maar dit is zeldzaam, het wordt één tot twee dagen opgezogen met behulp van een afvoer. Deze complicatie kan meestal ook worden voorkomen door voorzichtig te zijn bij het opzuigen van het gas of het inbrengen van de medische instrumenten. In sommige gevallen kan endoscopische transthoracale sympathectomie niet succesvol zijn, maar dit is uiterst zeldzaam voor ervaren artsen. Redenen voor een mislukte operatie zijn onder meer een ernstige reeds bestaande ziekte van de riep, waardoor toegang tot het begrenzingssnoer onmogelijk is. Anatomische afwijkingen van de schepen het bedekken van de ganglia kan ook als mogelijke oorzaak worden beschouwd. In de context van ETS kunnen ook ongewenste bijwerkingen optreden, zoals compenserend zweten. Dit toont een toenemende afscheiding van zweet op de benen en romp. Dit proces is het resultaat van fysieke inspanning of hitte. In sommige gevallen is deze verschuiving in de zweetproductie heel duidelijk.
