Zonder empathie zou er geen sociale interactie kunnen plaatsvinden. Het zorgt ervoor dat we ons kunnen inleven in andere mensen en hun situatie kunnen begrijpen.
Wat is empathie?
Empathie is een van de meest basale menselijke kwaliteiten, zonder welke het moeilijk zou zijn om een sociale gemeenschap te hebben. De term "empathie", afgeleid van het Griekse "empatheia" (empathie), staat voor het vermogen van mensen om zich in te leven in de gevoelens van anderen en om zich daar grofweg mee te verhouden. Empathie is een van de meest basale menselijke kwaliteiten, zonder welke het moeilijk zou zijn om een sociale gemeenschap te vormen. Volgens de laatste bevindingen komt het inlevingsvermogen, dat al van kinds af aan aanwezig is, voort uit neurobiologische verbindingen. In de psychologie wordt de term empathie ook vaak gebruikt om empathie te beschrijven, wat een belangrijke voorwaarde is voor moreel handelen. Vooral in psychologische en educatieve beroepen is het inlevingsvermogen een belangrijke voorwaarde voor het beroep. Het is ook een belangrijke voorwaarde tussen psychotherapeut en cliënt. De psychologie maakt onderscheid tussen empathie, en dat kan leiden te veel betrokken raken bij de problemen van anderen, en mededogen, een positieve zorg voor anderen.
Functie en taak
Empathie is een van de belangrijkste vaardigheden in sociale interactie tussen mensen. Het is een aangeboren vaardigheid, maar de ontwikkeling ervan wordt ondersteund door vroege jeugd ervaringen. Onderzoek toont aan dat wanneer mensen zich inleven in anderen, dezelfde gebieden in de hersenen worden geactiveerd zoals in hun tegenhanger. We kunnen dus van buitenaf ongeveer voelen wat er in die van de ander gebeurt hoofd Dit betekent echter dat alleen diegenen zich kunnen inleven in anderen die ook zichzelf en hun gevoelens op de juiste manier kunnen waarnemen. Alle mensen hebben het vermogen om zich vanaf de geboorte in te leven, maar het kan zich alleen optimaal ontwikkelen in een omgeving waarin een positieve benadering van gevoelens wordt geïllustreerd. Empathie wordt ook beschouwd als de 'intelligentie van de hart- Volgens experts ontwikkelen sommige kinderen echter onvoldoende empathie omdat hun ouders niet langer voldoende gevoelens voor hen modelleren, maar in plaats daarvan proberen negatieve gevoelens zoals verdriet uit te sluiten. Maar zelfs onder optimale socialisatieomstandigheden hebben mensen een bepaalde hoeveelheid tijd nodig voordat ze de gevoelens van anderen kunnen herkennen. Het inlevingsvermogen begint rond de leeftijd van 18 maanden, wanneer kinderen onderscheid beginnen te maken tussen zichzelf en andere mensen. Deze leeftijd wordt gekenmerkt door "egocentrische empathie", wat betekent dat kinderen empathie kunnen tonen, maar reageren door acties te ondernemen die ze zelf in de situatie zouden willen ondernemen. Op 4-jarige leeftijd kunnen kinderen al onderscheiden of mensen hun medeleven verdienen en alleen mensen troosten waarvan zij vinden dat ze die troost verdienen. Mededogen is niet alleen positief voor degenen die het ontvangen, maar ook voor degenen die het aan anderen geven. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat mensen met empathie voor anderen gelukkiger en meer tevreden zijn dan ongelukkige mensen. Empathie verhoogt zelfs de immuunsysteem en er wordt zelfs gezegd dat het het risico van hart- aanvallen. Een speciaal soort empathie is mededogen met zichzelf, waarbij we begrip en mededogen hebben voor onze eigen zwakheden. Veel mensen hebben hier echter moeite mee. Ze tonen veel medeleven met andere mensen, maar niet met zichzelf.
Ziekten en kwalen
Empathie is in feite een zeer positieve eigenschap. Mensen die overdreven empathisch zijn voor anderen, zijn echter vaak niet in staat zich voldoende af te scheiden en laten zich in het lijden van anderen meeslepen. Vooral hoogsensitieve mensen kunnen hier last van hebben, omdat ze een zeer gevoelige perceptie hebben ten opzichte van andere mensen. Als ze niet genoeg aandacht besteden aan afstand, kunnen ze overspoeld worden door de gevoelens van anderen en zich niet meer voldoende van hen onderscheiden. Als empathie te sterk is, kan dit ertoe leiden dat mensen zich alleen op andere mensen concentreren en zichzelf verwaarlozen. Ze zijn er dan voor anderen tot op het punt van zelfopoffering en lopen daardoor het risico op een gegeven moment chronisch uitgeput te raken. Sommige mensen kunnen door ziekte onvoldoende empathie voor anderen voelen. Autistische mensen kunnen de emoties van de mensen om hen heen niet begrijpen en hebben vaak ook niet het vermogen om sociaal te communiceren. Apathische mensen zijn vaak niet in staat om op hun omgeving te reageren; ze trekken zich vaak volledig in zichzelf terug. Deze apathie kan worden veroorzaakt door dementie, waarin het vermogen om andere mensen waar te nemen steeds kleiner wordt. Narcisten zijn vaak niet erg empathisch; ze hebben in principe de capaciteit, maar kiezen ervoor om die niet te gebruiken. Empathie is erg zwak tot helemaal niet uitgesproken bij psychopathie. Mensen met deze aandoening stralen vaak een emotionele kilheid uit, tonen weinig empathie en kunnen de gevolgen van hun handelen voor andere mensen niet inschatten. Ze volgen de regels meestal niet en willen meestal macht uitoefenen over anderen. Ze hebben geen spijt van hun daden en ontwikkelen onvoldoende schuldgevoelens.
