Eetbare vis is de naam die wordt gegeven aan alle eetbare rivier-, meer- en zeevis. In deze context kunnen ze afkomstig zijn uit de wilde, halfwilde veeteelt of visteelt. Er zijn zoet- en zeewatervissen, maar schaal- en schelpdieren, schaaldieren en schaaldieren zijn geen eetbare vissen.
Dit is wat u moet weten over eetbare vis
Alle eetbare rivier-, meer- en zeevis worden eetbare vissen genoemd. Ze kunnen daarbij afkomstig zijn uit de wilde, halfwilde veeteelt of visteelt. Vis is een integraal onderdeel van de mens dieet Het wordt vaak aangetroffen in de traditionele keuken van etnische groepen die in de buurt van de zee of grote meren woonden, omdat ze van nature toegang hadden tot vis. In deze keukens is er een grotere verscheidenheid aan vis op het bord dan in de keukens van continentale volkeren. Hoewel eetbare vis hier ook niet helemaal onbekend is, gebruikten mensen de neiging om vissoorten te gebruiken die ook in de plaatselijke rivieren konden worden gevangen. In het geval van eetbare vissen wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen zoet- en zoutwatervissen, afhankelijk van de leefomgeving van de vis - hoewel sommige van deze soorten in elk lichaam van water, zoals de paling. Andere voedselvissen, zoals zalm, keren terug naar zoet water om te paaien, maar worden verder aangetroffen in de zee en dus in zout water. Afgezien van de huidige milieuoverwegingen, is eetbare vis belangrijk voor de menselijke voeding vanwege zijn zout en jodium inhoud. Het wordt beschouwd als een vetarme eiwitbron die ook relatief hoge niveaus van de gezonde omega-3 bevat vetzuren. Deze vetzuren worden in kleine hoeveelheden in andere voedingsmiddelen aangetroffen, daarom zijn ze zo'n focus van gezond dieet Eetbare vis wordt in verschillende vormen verhandeld, variërend van levende vis tot diepvriesvariëteiten tot gerookte, gepekelde en geconserveerde eetbare vis. De meeste visgerechten worden gemaakt met eetbare vis die is gekookt, gebakken of anderszins met warmte is bereid, maar vormen van verwerking van rauwe vis komen ook voor, vooral in de Japanse keuken.
Belang voor de gezondheid
In de oorspronkelijke zin werd eetbare vis beschouwd als een gezonde bron van omega-3 vetzuren, jodium, proteïne en diverse andere mineralen afhankelijk van het soort vis. Behalve eiwitten zijn deze ingrediënten moeilijk te verkrijgen uit andere bronnen, zoals blijkt uit het feit dat bijna-water culturen zijn zich vrijwel niet bewust van de ziektes die het gevolg zijn jodium deficiëntie, bijvoorbeeld. Deze voedingsstoffen waren bijzonder optimaal geconcentreerd in voedselvissen uit het wild, die daarom precies de juiste voeding kregen en, in tegenstelling tot kweekvis, geen last hadden van ziekten of zwaarlijvigheid Tegenwoordig is eetbare vis uit het wild echter vaak verontreinigd met verontreinigende stoffen - de exacte belasting hangt af van het type eetbare vis en het gebied waar hij vandaan komt. Hoewel het nog steeds de gezonde componenten van eetbare vis bevat, kan het zijn cadmium or kwik Gekweekte vissen hebben deze verontreinigingen niet, maar kunnen worden besmet met een soort luizen of krijgen niet genoeg lichaamsbeweging, waardoor hun vetgehalte hoger is dan normaal.
Ingrediënten en voedingswaarden
In het bijzonder eetbare vis uit zout water bevat veel jodium vanwege het natuurlijke jodiumgehalte van zeezout Bijna alle eetbare vissen hebben een hoog gehalte aan omega-3, wat hart- en vaatziekten kan voorkomen en wordt beschouwd als een gezond vet, omdat het vrij moeilijk is om het uit andere voedingsbronnen te halen. Sommige soorten eetbare vis hebben andere, soortspecifieke componenten en verdelingen van ingrediënten, zoals tonijn. die bijzonder rijk is aan omega-3-vetzuren zuren vergeleken met andere vissen. Voorzichtigheid is geboden bij wilde vissen, die een hoog gehalte aan verontreinigende stoffen kunnen bevatten, zoals kwik De meeste wilde eetbare vissoorten nemen in grote hoeveelheden verontreinigende stoffen op in de zee - aanbevelingen over welke vissen te genieten en in welke hoeveelheden worden actueel door officiële instanties uitgegeven.
Intoleranties en allergieën
Vis allergie is in principe bekend en is in de meeste gevallen te wijten aan een allergische reactie tot een eiwit in het spiervlees van de vis, parvalbumine. Slechts 5% van de vis allergie patiënten reageren op andere componenten van eetbare vis. Dit eiwit blijft evenredig aanwezig in zowel rauwe als gekookte vis, dus in het geval van een allergie Bij eetbare vissen treedt een reactie op bij beide varianten. Het is ook vergelijkbaar in zijn chemische structuur in bijna alle vissoorten, zodat mensen met een visallergie nauwelijks eetbare vis kunnen eten. Hoe roder het vlees, hoe groter de kans dat de vis alsnog wordt verdragen, aangezien parvalbumine een bestanddeel is van wit spiervlees - tonijn wordt hierdoor door sommige mensen met een allergie verdragen. Symptomen van een visallergie zijn vergelijkbaar met elke andere allergie en variëren van misselijkheid en braken voor striemen, huiduitslag en kortademigheid.
Winkelen en keukentips
Net als vlees is eetbare vis een product dat absoluut vers moet zijn, vooral als het vers of bevroren wordt aangeboden. Koks kunnen verse eetbare vis herkennen aan het feit dat de ogen helder zijn, dat is niet zo geur onaangenaam en het vruchtvlees geeft iets mee onder druk, maar lijkt nog steeds vrij stevig. Het is nog moeilijker om reeds gefileerde eetbare vis als vers te herkennen, alleen hier geur en druktesten blijven. Verse vis, in ijs opgeslagen vis of bevroren vis worden als bijzonder veilige opties beschouwd wanneer verse vis gewenst is. Voor sommige soorten vis en visgerechten zijn ook conserven varianten mogelijk, zoals gerookte zalm, stremel zalm of ingelegde vis zoals matje haring of ansjovis. Gedroogde vis is ook populair, vooral in de Japanse keuken. In het geval van visfilets, die als eetbare vis van de hoogste kwaliteit worden beschouwd, moet de variant zonder been worden gekocht, omdat het voor amateurs moeilijk kan zijn om alle vis volledig te verwijderen. botten Professionele koks doen dit meestal in een handomdraai pols, wat heel eenvoudig lijkt, maar het is een kwestie van jaren oefenen. De vis botten zijn erg dun voor de meeste eetbare vissen en lopen het risico per ongeluk te worden ingeslikt als ze niet allemaal worden verwijderd.
Voorbereidingstips
Eetbare vis wordt gegeten als filets, gepaneerd of ongebakken, als bijgerecht in soepen, gegrild, gebakken of gebakken en rauw. Terwijl bijna elke eetbare vis kan worden gekookt, gekookt of gegrild, zijn alleen stukken vis van zeer hoge kwaliteit geschikt voor consumptie in rauwe vorm, bijvoorbeeld in sushi of als sashimi. De rauwe verwerking van vis is vooral bekend in de (moderne) Japanse keuken, waar vis grotendeels ongekruid wordt gegeten. In de lokale keuken wordt vis vaak geserveerd met romige, mosterdachtige sauzen met kruiden zoals dille Eetbare vis moet voorzichtig worden opgewarmd: op de huid kant kan de vis zonder aarzeling worden gebakken, maar te veel directe hitte zal ervoor zorgen dat hij uiteenvalt. Als alternatief voor gerechten die doorgaans met vlees worden bereid, kunnen deze worden afgewisseld met eetbare vis. Relatief bekend zijn bijvoorbeeld carpaccio's van vis zoals tonijn, die door hun stevigheid gemakkelijk in flinterdunne plakjes kunnen worden gesneden.
