Een dwangmatige koopstoornis, ook wel koopwaanzin genoemd, is de interne dwang om constant te winkelen. Getroffen personen lijden aan controleverlies, ontwenningsverschijnselen en schulden. Dwangmatig kopen wordt verondersteld psychosociale oorzaken te hebben en kan alleen erdoor worden behandeld psychotherapie.
Wat is dwangmatig kopen?
Dwangmatig kopen is de naam die wordt gegeven aan een psychische stoornis van consumenten. Getroffen personen lijden aan een constante, terugkerende drang om producten te kopen. De dwang leidt tot meerdere aankopen omdat de patiënt geen controle heeft over zijn of haar gedrag. De gekochte artikelen zijn meestal niet nodig. Het feitelijk kopen is de focus van de dwang. Het laat de innerlijke spanning los en geeft voldoening. Deze staat onderscheidt een koopdwang van een tijdelijke koopwaanzin van klinisch gezonde consumenten. De betrokken persoon is zich bewust van de zinloosheid van kopen. Toch is de koopdrang niet te weerstaan. Als de drang wordt onderdrukt, treden ontwenningsverschijnselen op.
Oorzaken
Er zijn veel oorzaken voor een koopdwang. De dwang kan een klep zijn voor andere problemen. Bijvoorbeeld wanneer de getroffen persoon zichzelf troost over familie- of professionele problemen door items te kopen. Deze troost vertegenwoordigt een bevredigende situatie waarin de consument zich goed voelt. De getroffen persoon kan dit gedrag overbrengen naar zijn dagelijkse leven. Bijgevolg zal er bij elke koopsituatie een tijdelijke bevrediging zijn die een dwang kan worden. Een andere oorzaak kan zijn Depressie en Angst stoornissen Om genegenheid te krijgen, winkelen patiënten immoreel. De gekochte artikelen worden vervolgens weggegeven. Getroffenen hopen op verlichting van hun depressieve stemmingen. Mentaal trauma kan ook een trigger zijn voor dwangmatig kopen. Verwaarlozing of overbescherming door ouders kan de dwang veroorzaken. Daarnaast seksueel misbruik in jeugd kan een oorzaak zijn van de compulsieve stoornis. In Duitsland is 9 procent van de bevolking verslaafd aan winkelen. Van de getroffenen is 60 procent vrouw. De dwang is onafhankelijk van sociale klasse.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van dwangmatig kopen zijn onder meer het verlies van controle over het eigen koopgedrag. Dit komt doordat de getroffen persoon zonder onderscheid items koopt. Daarnaast is er een dwang om winkeluitstapjes te herhalen. Waar aanvankelijk één keer winkelen voldeed aan de dwang, is het aantal al snel niet meer voldoende. Daarom is de toename van het winkelen dosis is ook een van de klachten over een koopdwang. Daarnaast zijn er ontwenningsverschijnselen zoals beven, Depressie, innerlijke rusteloosheid en zweten. Schuldgevoelens behoren ook tot de symptomen. Behalve lichamelijk ongemak veroorzaakt dwangmatig kopen ook andere problemen. Getroffen mensen geven grote bedragen uit vanwege dwangmatig kopen. Dit kan leiden schulden en insolventie. Zelfs de relatie kan lijden aan de innerlijke, pathologische dwang. Ten slotte zijn problemen op het werk ook een symptoom van dwangmatig kopen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Een koopdwang heeft een typisch ziekteverloop. Het lijkt op impulsacties, maar vanuit psychiatrisch oogpunt geldt het niet als een van hen. De koopdwang ontstaat in de psyche van de getroffen persoon. Er is een innerlijke drang die in de loop van de tijd groeit. Wie aan een koopdwang lijdt, wordt onrustig en zenuwachtig. De innerlijke druk zorgt ervoor dat de consument gespannen raakt. Als de druk niet langer wordt weerstaan, worden er willekeurige en buitensporige aankopen gedaan. Er worden artikelen gekocht die niet nodig zijn. Daarom worden veel gekochte dingen niet eens uitgepakt en opgepot. Het gevaar bestaat dat u een Messie-syndroom ontwikkelt. Het bevredigen van de drang is belangrijk voor de koopdrang. Door het kopen wordt de innerlijke spanning losgelaten en maakt plaats voor een gevoel van geluk. Getroffen personen zijn buitengewoon euforisch. Deze toestand duurt echter niet lang. Dit is typerend voor dwangmatig kopen. Een korte bevrediging van de innerlijke druk wordt gevolgd door een snelle, hernieuwde toename van de spanning. De koopdwang komt vaak in sprongen voor. In één fase is de drang van de patiënt klein en draaglijk. Gedurende deze tijd kan de patiënt normaal leven. Als er een koopspurt optreedt, heeft de dwang de controle over de patiënt. In een vergevorderd stadium is de dwangmatigheid nauwelijks beheersbaar.
Complicaties
De meest ernstige complicaties die iemand met dwangmatig kopen kunnen treffen, zijn sociaal en financieel. Zo leidt het impulsgedreven kopen van dingen, die ook steeds duurder worden afhankelijk van de ernst en de duur van de winkelverslaving, niet zelden tot verarming van de mensen. getroffen. In extreme gevallen worden het sociale leven en andere gebieden van het persoonlijke leven aangepast aan de financiële afhankelijkheden, en de getroffenen vinden en ontwikkelen in sommige gevallen manieren om meer geld te krijgen. Overmatige schuldenlast door leningen - ook in de privésfeer - wordt geaccepteerd en in sommige gevallen gaan de getroffenen ook over tot het stelen van goederen. Aangezien dit de financiële late effecten zijn, kunnen ze juridische gevolgen hebben, zelfs nadat de behandeling voor winkelverslaving is begonnen. Zelfs als patiënten erin slagen hun impulsieve koopgedrag te beteugelen, worden ze geconfronteerd met schulden en in veel gevallen met sociaal isolement. Tot overmaat van ramp is winkelverslaving geen strikt geclassificeerde ziekte, waardoor het moeilijk is voor mensen om hulp te zoeken. De spiraal van Depressie en het kortstondige geluksgevoel van winkelen wordt met de jaren intenser. Bovendien kan oniomanie, zoals bij alle verslavingen, ondanks behandeling terugvallen. Volledige onthouding van consumptie is voor de meeste mensen niet haalbaar.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die aan obsessief-compulsief gedrag lijden, moeten in principe therapeutische hulp zoeken. In het geval van obsessieve gedachten die niet langer door de getroffen persoon kunnen worden beheerst, is er reden tot bezorgdheid. Als de symptomen aanhouden of toenemen, is een arts nodig. Als er in het dagelijks leven aanzienlijke beperkingen optreden als gevolg van het dwangmatig kopen, wordt overleg met een arts aanbevolen. Als de gebruikelijke verplichtingen niet meer kunnen worden nagekomen, als gezins- of beroepstaken worden verwaarloosd of als de betrokkene lijdt, is een bezoek aan de arts vereist. In veel gevallen leidt dwangmatig kopen tot zware financiële schulden; dit zou een waarschuwingsteken moeten zijn voor elke getroffen persoon of naast familielid. Een bijna dagelijkse consumptie van items die leiden tot geen nut moet worden besproken met een vertrouwenspersoon en een arts of therapeut. Als een achterwege blijven van een aankoop tot ontwenningsverschijnselen leidt, is dat zorgwekkend. Als de getroffen persoon meer ervaart spanning, zweten, innerlijke rusteloosheid of vervallen tot agressief gedrag in deze gevallen heeft hij hulp nodig. Als hij kortstondige verlichting ervaart tijdens een volgende aankoop van artikelen, om vervolgens weer in een hectische drukte te vervallen en op zoek te gaan naar nieuwe consumptiegoederen, moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Omgaan met de dwang om zelfstandig en zonder hulp van buitenaf te kopen, is erg moeilijk. Het eerste dat de patiënt moet doen, is zijn dwang toegeven. De koopdwang kan alleen worden beheerst als de oorzaken bekend zijn. Psychotherapeutische ondersteuning is logisch. Samen met een psychotherapeut moet duidelijk worden gemaakt wat de getroffen persoon wil compenseren met zijn aankoop. Er is geen specifieke therapie voor dwangmatig kopen, maar een algehele psychotherapeutische behandeling voor psychische stoornissen verlicht de symptomen. In plaats van te kopen, moet de lijder een nieuwe, onschadelijke uitlaatklep vinden voor zijn drang. Patiënten kunnen ook deelnemen aan een zelfhulpgroep. Daar kunnen patiënten ideeën uitwisselen en van elkaar leren. Medicamenteuze behandeling voor winkelverslaving is niet gebruikelijk in Duitsland.
Vooruitzichten en prognose
In de meeste gevallen hebben mensen die lijden aan dwangmatig kopen een ongunstige prognose als ze geen psychotherapeutische behandeling zoeken. Zonder voldoende ondersteuning zullen de symptomen waarschijnlijk toenemen. In de meeste gevallen doen zich criminele ontwikkelingen en uiteindelijk delinquentie voor. Zelfs als de verandering in levensomstandigheden de persoon opzettelijk de toegang tot internet, geldbronnen of andere elementen van levensonderhoud ontneemt, schept de getroffen persoon vaak onvoorstelbare mogelijkheden om toch zijn of haar uitgaven te bevredigen. Slechts enkelen van de getroffenen slagen erin, met een sterke innerlijke discipline en een stabiele omgeving, zich te bevrijden van de dwang om op eigen kracht te kopen. Dit hangt af van de bestaande persoonlijkheid van de getroffen persoon en van het vermogen om te hechten aan een naaste. De meerderheid van alle patiënten ervaart een stabiele en voldoende verbetering in OCD zodra ze specifiek met een therapeut aan het probleem werken. Er wordt een basis gelegd in de behandeling die de patiënt in staat stelt zijn eigen gedrag te begrijpen en gedragsveranderingen door te voeren. De veranderingen komen geleidelijk en in nauwe samenwerking tussen de patiënt en de therapeut. Zonder medewerking van de patiënt neemt de kans op succes af. Mits er inzicht is en de wens om te veranderen, is er een goede kans op herstel.
het voorkomen
Om dwangmatig kopen te voorkomen, emotioneel evenwicht is belangrijk. Preventie omvat ook het retourneren van alle creditcards. Betrokken personen dienen altijd alleen contant te betalen. Hierdoor wordt duidelijk hoeveel geld er is uitgegeven en wanneer de portemonnee leeg is. Als een dwang tot kopen bekend is, moeten sluitingsverkopen en speciale verkopen worden vermeden. De onverpakte en overbodige producten die al zijn gekocht, moeten zichtbaar in huis worden verspreid. Deze items kunnen met behulp van een lijst worden gecatalogiseerd en in de tas worden meegenomen. Als zich een fase van dwangmatig kopen voordoet, kunnen het volgepakte appartement en de lange lijst een afschrikkende werking hebben.
Nazorg
Patiënten bij wie de diagnose dwangmatig kopen is gesteld en die met succes zijn behandeld, moeten gestage ondergaan maatregelen van nazorg. Omdat dwangmatig kopen wordt beschouwd als een geestesziekte, is er geen definitieve genezing verzekerd. In plaats daarvan is er een constant gevaar dat de ogenschijnlijk genezen persoon terugvalt in oude, pathologische gedragspatronen. Dit gebeurt met name als gevolg van externe stressfactoren, zoals moeilijke levenssituaties of lotgevallen. Het is daarom de verantwoordelijkheid van de getroffenen om hun gedrag zelfkritisch te observeren en in twijfel te trekken. Zodra de neiging tot terugval in dwangmatig kopen duidelijk wordt, moeten de personen onmiddellijk toegeven. Zij kunnen bijvoorbeeld voor vervolgsessies terecht bij hun psychotherapeut. Dit omvat het analyseren van de stroom stressfactoren levenssituatie en het voorkomen van een terugval. Sommige patiënten hebben ook baat bij het bijwonen van ondersteuningsgroepen voor nazorg. Door contact met andere ex-patiënten kunnen individuen een meer zelfkritische en afstandelijke kijk op hun gedrag krijgen en teruggevallen acties beter beheersen. Om mensen blijvend stabiel te houden na een therapeutische compulsieve koopstoornis, gedragstherapie is ook nuttig, dat nog enige tijd wordt voortgezet nadat het pathologische gedrag is opgehouden. Dergelijke nazorg maatregelen de mentale toestand van de patiënt stabiliseren en het risico op terugval in het oude dwanggedrag verminderen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Dwangmatig kopen als een stoornis in de impulsbeheersing wordt door de getroffen persoon zelf behandeld als een aanvullende maatregel wanneer hij zich het probleem realiseert. Hier maatregelen worden toegepast, die worden uitgewerkt in het kader van a praten therapie (groepstherapie, zelfhulpgroep of therapeutisch individueel gesprek). Een hoeksteen van zelfhulp is ook om niet met contant geld te betalen. Alleen al het gebruik van contant geld heeft al effect, omdat het mensen bewust maakt van hoe ze met geld om moeten gaan, waardoor financiële limieten sneller worden onthuld en een beetje meer stimulans wordt om aankoopbeslissingen te heroverwegen. Omdat de koopdwang meestal ook een psychologische impact heeft, is het logisch dat de getroffenen op zoek gaan naar een activiteit of een sociale omgeving waarin ze erkenning en succes krijgen. Dit kunnen hobby's, sport en vele andere dingen zijn. Volgens de aanname dat dwangmatig kopen ook dient om negatieve emoties te onderdrukken, kunnen positieve ervaringen het ontstaan van juist deze gedachten voorkomen. Een overeenkomstige therapeutische benadering is effectief gebleken: het vinden van vervangende acties vermindert de behoefte aan impulsief kopen. Daarom moet het overschakelen naar een normaal en bevredigend beroep door patiënten worden gedwongen en is het dubbel effectief. Bovendien moeten patiënten de objecten die ze zinloos hebben gekocht, bijhouden en deze ter herinnering in huis plaatsen. Een lijst die bij hen wordt bewaard, kan ook beschermen tegen het opnieuw kopen van zoiets.