Duur van epiglottitis
De duur van epiglottitis mag bij adequate therapie niet langer zijn dan ongeveer tien dagen. Volwassenen hebben een iets langere hersteltijd nodig in vergelijking met kinderen. Bij kinderen wordt meestal na ongeveer drie dagen een significante verbetering waargenomen.
Of de genezing een dag langer of korter duurt, is echter niet doorslaggevend. Het is alleen belangrijk dat de neiging altijd overgaat in regressie van de symptomen. Een verergering van de symptomen zou onmiddellijk aanleiding moeten zijn om opnieuw naar de dokter te gaan.
Verschil tussen volwassenen en baby's
Het grootste verschil in epiglottitis tussen volwassenen en baby's is de grootte van de luchtwegen. De diameter bepaalt vooral de mogelijke complicaties en is de doorslaggevende factor bij het bepalen van de werkingsperiode voor een succesvolle therapie. Hoe kleiner het lumen van de luchtwegen, hoe sneller de zwelling van de slijmvlies leidt tot een ontwrichting.
Dit kan moeilijk zijn ademhaling of zelfs kortademigheid. Bij volwassenen is dit lumen relatief groot en geeft het de getroffen persoon meestal voldoende tijd om de symptomen zelf te herkennen en ze als gevaarlijk te classificeren. Een baby heeft niet de competentie om op tijd te rapporteren of om zijn probleem te communiceren.
Daarom is het afhankelijk van een goede observatie van de ouders om het tijdstip van behandeling te herkennen. Bovendien moet de therapie dan snel en ook ingrijpender beginnen dan bij volwassenen om de voorwaarde van verslechtering. Maar het zijn niet alleen de complicaties en hun ontwikkeling in de tijd die een rol spelen bij het verschil in epiglottitis tussen volwassenen en baby's.
De ziekteverwekkers kunnen ook verschillend van aard zijn. Bij baby's is het bijna uitsluitend bacteriën die leiden tot epiglottitis. Om precies te zijn, dit is "Haemophilus influenzae type B".
Bij volwassenen echter andere bacteriën zoals streptokokken kan ook de infectie veroorzaken. In zeer zeldzame gevallen zelfs virussen zijn denkbare triggers. Aldus is een verder pathogeenspectrum mogelijk bij volwassenen en kan specifieke aanvullende diagnostiek vereist zijn. Als zich bij ziekte echter complicaties voordoen, worden deze op dezelfde manier behandeld als bij kinderen. Ze zijn echter veel zeldzamer, aangezien de meeste volwassenen voldoende vaccinatiebescherming hebben.
Alle artikelen in deze serie:
