Pancreasinsufficiëntie - in de volksmond pancreaszwakte genoemd - (synoniemen: pancreasinsufficiëntie; pancreasfunctie, onvoldoende; ICD-10 E16. 9: stoornis van interne uitscheiding van de pancreas, niet gespecificeerd) verwijst naar het onvermogen van de pancreas om voldoende spijsvertering te produceren enzymen (= exocriene pancreasinsufficiëntie, EPI) en, in latere stadia, hormonen zoals insuline (= endocriene pancreasinsufficiëntie). Het treedt meestal op als een complicatie van chronische pancreatitis (ontsteking van de pancreas), pancreascarcinoom (alvleesklierkanker) Of taaislijmziekte (taaislijmziekte).
symptomen van pancreasinsufficiëntie ontwikkelen vrij laat. Meestal is al meer dan 90% van de alvleesklier vergaan.
Geslachtsverhouding: mannen worden bijna twee keer zo vaak getroffen als vrouwen.
Frequentiepiek: de ziekte komt voornamelijk voor tussen het 45e en 54e levensjaar.
De prevalentie (ziekte-incidentie) van exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI) is verhoogd bij patiënten met type 1 of 2 suikerziekte mellitus. Bij type 1 suikerziektede prevalentie varieert van 26 tot 57% en bij type 2 diabetici lijdt één op de drie aan EPI (in Duitsland).
De incidentie (frequentie van nieuwe gevallen) is ongeveer 3-4 gevallen per 1,000 ziekenhuisopnames per jaar (in Europa).
Verloop en prognose: Pancreasinsufficiëntie is niet omkeerbaar, dwz het kan niet worden genezen. Door onvoldoende productie van spijsvertering enzymenexocriene pancreasinsufficiëntie, indien onbehandeld, leidt tot duidelijke spijsverteringsstoornissen met gewichtsverlies of gebrek aan gewichtstoename (vooral bij kinderen). Daarom pancreas spijsvertering enzymen moet als medicijn bij de maaltijd worden verstrekt. De dieet dienovereenkomstig worden aangepast (onthouding van alcohol, veel koolhydraten, weinig vet, veel kleine maaltijden / dag; vervanging van in vet oplosbaar vitaminen A, D, E en K indien nodig). Bij endocriene pancreasinsufficiëntie, insuline-afhankelijk suikerziekte mellitus ontwikkelt, dus insuline therapie Is benodigd.
