Diagnose | Pus in de nek

Diagnose

De arts stelt meestal een etterende keel vast door naar het ontstoken gebied te kijken. In de regel gaat het etterende gebied gepaard met een duidelijke roodheid van het omliggende weefsel. Deze omstandigheid is altijd gemakkelijk te herkennen, mits duidelijk zichtbaar.

Als het etterende gebied zich echter in een positie bevindt die niet direct zichtbaar is, kan het oor, neus- en keelartsen kunnen kleine spiegels gebruiken om nog dieper in te kijken de keel. Een volgende stap op weg naar een betrouwbare diagnose zou zijn om een ​​uitstrijkje te maken van het etterende gebied van de nek. Dit monster kan vervolgens worden getest op de veroorzakende ziekteverwekker en de antibioticatherapie kan dienovereenkomstig worden aangepast.

Bijbehorende symptomen

De bijbehorende symptomen kunnen in grote lijnen worden gediversifieerd. In de meeste gevallen, pijn is een van de belangrijkste symptomen van etterend nek. Bovendien wordt een etterende keel vaak geassocieerd met een ziekte van de luchtwegen, zoals bronchitis, maar in ernstigere gevallen kan dit ook een indicatie zijn van een vaste stof longontsteking.

Heesheid beschrijft een ander mogelijk begeleidend symptoom. In dit geval heeft de ontsteking ook invloed op de stembanden en voorkomt dat ze volledig worden geopend. De toonhoogte verschuift daarom merkbaar, aangezien niet zoveel lucht als normaal door de glottis stroomt.

Bovendien kan een gevoel van vreemd lichaam optreden in de nek. Enerzijds zijn hier gezwollen delen van de nek verantwoordelijk voor, anderzijds pus druppels die in de nek zijn losgekomen. Verder ontstekingen van de keel zijn vaak het resultaat van of boodschapper voor een besmetting van de neusbijholten.

Aldus sinusitis kan ook voorkomen, vaak veroorzaakt door dezelfde ziekteverwekkers die ook verantwoordelijk zijn pus in de keel. De pijn is een "basissymptoom" van de bestaande ontsteking. De immuunsysteem gebruikt in dit ontstoken gebied bepaalde boodschappersubstanties, die enerzijds verdere afweercellen aantrekken, maar er anderzijds ook voor zorgen dat de gevoelige zenuwvezels die de pijn worden gestimuleerd en reageren daardoor veel sneller op pijnprikkels dan normaal.

Zodra de ontsteking afneemt, verdwijnt ook de pijn weer. Een pijnloze etterende keelpijn komt vrij zelden voor. Zoals in het bovenstaande gedeelte al uitgelegd, veroorzaakt elke ontstekingsreactie onvermijdelijk een enorm verhoogde gevoeligheid voor pijn.

Als de ontsteking echt etterig is, moet deze in ieder geval medisch worden opgehelderd. De slikproblemen hebben meestal twee verschillende oorzaken. Enerzijds gaat elke ontsteking ook gepaard met een zwelling van het weefsel.

In het toch al vrij smalle nekgebied leidt dit er onvermijdelijk toe dat het ingenomen voedsel met grotere kracht langs het vernauwde gebied wordt gedrukt. Het tweede punt betreft de pijn die gewoonlijk optreedt. Deze zorgen ervoor dat de patiënt zijn slikproces bewuster dan normaal waarneemt.

Slikproblemen zonder pijn kan echter een indicatie zijn van een tumorgebeurtenis en moet worden voorgelegd aan de huisarts van de patiënt of, nog beter, een KNO-arts. Een slechte adem is terug te voeren op de bacteriën verantwoordelijk voor de vorming van pus. Naast de normale voedingscomponenten gebruiken ze ook gedeeltelijk cellen van de orale slijmvlies om zichzelf te voeden.

Tijdens de spijsvertering worden afvalproducten van de bacteriën worden geproduceerd, die een geur hebben. Hetzelfde principe gaat ook schuil achter een slechte adem na consumptie van melkhoudend voedsel of de lichaamsgeur na een sportieve activiteit. Maar ook de pus zelf kan zoetig tot licht verrot veroorzaken halitose.