Diagnose | Wijn vlek

Diagnose

Ten eerste kijkt de arts nauwkeurig naar de vlek en wijst deze toe aan een waarschijnlijke diagnose op basis van het uiterlijk. De wijn vlek heeft als zodanig al een karakteristiek uiterlijk. Met een glasspatel drukt hij op de vlek en kan deze zo onderscheiden van een bloeding.

Wanneer er druk wordt uitgeoefend, wordt het vergroot schepen van de wijn vlek leeg en het ziet er huidkleurig uit. Verder huidonderzoek zoals het nemen van een monster of iets dergelijks is niet nodig. Een differentiatie met het hemangioom kan worden gemaakt door zijn uiterlijk.

Hoewel hemangiomen kunnen lijken op een wijn vlek in de eerste dagen van het leven veranderen ze in de loop van de weken. Deze verandering is merkbaar tijdens reguliere onderzoeken door de kinderarts. Als een grote wijnvlek in de buurt van de ogen verschijnt, wordt een MRI van de schedel wordt zowel uitgevoerd als een onderzoek van de ogen.

Bovendien, als de aanwezigheid van een syndroom wordt vermoed, zoals het Sturge-Weber-syndroom, wordt een speciale aanvullende diagnostische procedure geregeld. Ook hier een MRI van de schedel evenals een speciaal onderzoek van de ogen is noodzakelijk, aangezien misvormingen in de ogen en hersenen komen vaak voor. Behalve vasculaire misvormingen zijn epileptische aanvallen een ander symptoom van het Sturge-Weber-syndroom. Deze worden door middel van een EEG nader geanalyseerd.

Bijbehorende symptomen

De wijnvlek treedt meestal op zonder begeleidende symptomen. Het doet geen pijn of jeukt niet. Bovendien veroorzaakt het geen enkele beperking voor het getroffen kind.

De grootte van port-wijnvlekken kan enorm variëren, van enkele millimeters tot enkele centimeters. Bijkomende symptomen treden alleen op als de wijnvlek deel uitmaakt van een symptoomcomplex bij een syndroom. In Sturge Weber-syndroomMogelijke begeleidende symptomen zijn verminderd gezichtsvermogen, epileptische aanvallen en gevolgschade bij moeilijk te behandelen aanvallen.

Dergelijke gevolgschade kan een beperking van de mentale vermogens zijn. Het syndroom van Klippel-Trénaunay gaat gepaard met uitgesproken vasculaire misvormingen. Bovendien resulteert het meestal in een eenzijdige reuzengroei, minder vaak in een kleine gestalte. Het verschil in lengte van de benen veroorzaakt meestal problemen bij het lopen.