Diagnose
Floret korstmos is meestal een klinische diagnose. Dit betekent dat de arts op basis van het klinische beeld, het uiterlijk van de huid en dat van de patiënt, conclusies kan trekken over de diagnose medische geschiedenis. Laboratoriumtesten en verdere diagnostiek zijn dan te verwaarlozen.
Meestal let hij op het type huiduiterlijk. In het bijzonder zoekt hij naar roodheid en schilfering. Bovendien let hij erop of er een rondachtig, ovaal huidbeeld is dat groter is dan de andere.
Dit is meestal de eerste die verschijnt en wordt primair genoemd gedenkplaat of primair medaillon. Het primaire medaillon bevindt zich meestal op de stam en is bleek in het midden en rood gekleurd aan de buitenkant. Bovendien zal de arts om symptomen vragen zoals jeuk en algemene vermoeidheid.
Deze ontbreken echter meestal. Bij een typisch ziektebeeld en ziekteverloop is verdere diagnose niet nodig. Als de bevindingen onduidelijk zijn, een huid biopsie, dwz een fijn weefselonderzoek van de huid onder een microscoop, kan informatie geven over de diagnose. Er zijn geen relevante laboratoriumtesten voor de diagnose van bloem korstmos.
Therapie
Een specifieke behandeling van bloem korstmos is meestal niet nodig, omdat de ziekte vanzelf geneest na uiterlijk 8 weken. Voedende crèmes en zalven kunnen helpen om een schilferige en rode huid te verminderen. Huidirritaties moeten worden vermeden.
Het wordt daarom aanbevolen om geen bijzonder strakke kleding of beknellende kledingstukken, zoals riemen, te dragen. Het moet ook worden vermeden om de huid te veel uit te drogen. Lange en warme baden of douches worden daarom niet aanbevolen.
Saunabezoeken of vooral zweterige sporten kunnen ook de huid irriteren. Licht zonnen kan de symptomen verlichten, maar overmatige blootstelling aan de zon of zelfs zonnebrand moet ten koste van alles worden vermeden. In geval van ernstige jeuk, zalven en lotions met actieve ingrediënten die jeuk verlichten, zoals zwakke glucocorticoïden or antihistaminica, worden af en toe gebruikt. Hoewel herpes virussen waarvan wordt vermoed dat ze de virale oorzaak van het erytheem zijn, wordt therapie met de veelgebruikte werkzame stof aciclovir niet aanbevolen.
