Pathogenese (ziekteontwikkeling)
Diabetische nefropathie is een secundaire ziekte van suikerziekte mellitus (diabetes). Vanwege onvoldoende gecontroleerd bloed glucose metabolisme, ontwikkelt het klinische beeld zich over vele jaren (gemiddeld 15-30 jaar), en ongeveer 20-30% van alle patiënten met suikerziekte ontwikkelen het tijdens hun leven.
De exacte pathofysiologie van diabetische nefropathie is nog niet volledig begrepen. Er wordt echter gedacht dat hyperglycemische metabolische toestand en een combinatie van hemodynamische veranderingen in de nier bloed stroom (glomerulair hypertensie/hoge bloeddruk), structurele veranderingen in de glomeruli (renale bloedlichaampjes) als gevolg van hyperglycemieen verschillende interacties tussen hormonen zoals angiotensine II en endotheline kunnen uiteindelijk leiden tot preterminal nierfalen. Diabetische nefropathie manifesteert zich aanvankelijk als verdikking van het glomerulaire basaalmembraan. Na langdurige schade treedt glomerulosclerose (glomerulaire sclerose; littekenvorming van de glomeruli (nierlichaampjes) als het laatste stadium van de ziekte geassocieerd met nierweefselverlies) op.
Etiologie (oorzaken)
Biografische oorzaken
- Genetische last van ouders, grootouders.
Gedragsoorzaken
- Voeding
- Eiwitrijk dieet
- Consumptie van stimulerende middelen
- Tabak (roken)
Oorzaken gerelateerd aan ziekte
- Dyslipidemie (stoornissen van het vetmetabolisme).
- Hypertensie (hoge bloeddruk)
- Langdurig suikerziekte mellitus (suikerziekte).
Laboratoriumdiagnoses - laboratoriumparameters die als onafhankelijk worden beschouwd risicofactoren.
- HbA1c (verhoogd)
- Microalbuminurie (uitscheiding van kleine hoeveelheden albumine (20 tot 200 mg / l of 30 tot 300 mg per dag) in de urine) - risicofactoren voor het ontstaan van albuminurie waren mannelijk geslacht en verhoogde urinezuurspiegels (hyperurikemie) bij patiënten met type 2 suikerziekte
