De behandeling
De normale korstmos ruber planus verdwijnt meestal vanzelf na één tot twee jaar zonder therapie. De mondelinge korstmos ruber planus, aan de andere kant, kan ook langer aanhouden. Bij milde vormen en milde symptomen worden lokale behandelingsmethoden gebruikt.
Dit kunnen crèmes zijn met glucocorticoïden, retinoïden (vitamine A-derivaat) en ciclosporines. In ernstige gevallen kunnen al deze middelen ook systemisch worden toegediend, dwz als tabletten of infusies. antihistaminica helpen tegen jeuk.
De belangrijkste pijler van therapie is lichttherapie, PUVA genaamd. Hier worden de respectievelijke (slijm) huidgebieden bestraald met UV-A-licht. Eerder werd de huid gevoelig gemaakt voor licht met een stof genaamd psoraleen. In het algemeen, nicotine en alcoholopname heeft een positief effect op het slijmvlies en bevordert wond genezen.
De prognose
Langdurige ulceratieve veranderingen worden beschouwd als een precancereuze fase (precancerosis). Zoals kankerspinocellulair carcinoom kan zich in 5% van de gevallen ontwikkelen als gevolg van de chronische inflammatoire stimulus. Daarom patiënten met orale korstmos ruber planus moet elke 3 maanden door een arts worden geïnspecteerd.
Indien nodig kan de arts ook biopsieën bestellen, dwz weefselmonsters nemen. Het spontane genezingspercentage is minder dan 5%. Daarom moet er altijd een regelmatige therapie plaatsvinden.
