Er zijn in het verleden verschillende pogingen gedaan om CMD te classificeren. Vaak bleken de classificaties te onnauwkeurig, zoals de Helmiko-index (1974).
Vandaag de dag, craniomandibulaire disfunctie is opgedeeld in drie groepen op basis van de oorzaken van de symptomen.
- Primaire dento- / occlusogene oorzaak - tandgerelateerd /afsluiting-gerelateerde (elk contact van de tanden van de bovenkaak met die van de onderkaak) oorzaken.
- Primaire myogene oorzaak - spiergerelateerde oorzaken.
- Primaire artrogene oorzaak - gewrichtsgerelateerde oorzaken.
De Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders (RDC / TMD) vertegenwoordigt een andere geaccepteerde classificatie. Het systeem, dat werd ontwikkeld door clinici, epidemiologen en basisonderzoekers, houdt rekening met zowel fysieke als pijn-geassocieerde psychologische parameters. Er worden drie diagnostische groepen onderscheiden:
- Pijn in de regio van de kaakmusculatuur
- Myofasciaal (beïnvloedt spier (= myo) en zijn bindweefsel schede (= fasciaal)) pijn.
- Myofasciaal pijn met beperkte bekopening.
- Verplaatsing van de gewrichtsschijf (fibrocartilagineuze gewrichtsschijf; is bevestigd aan het gewrichtskapsel en verdeelt de gewrichtsholte in twee kamers)
- Dislocatie van de discus articularis (verplaatsing van de kraakbeenachtige schijf naar voren vanuit de normale positie) met reductie (terugkeer naar een (bijna) normale of normale positie) tijdens het openen van de kaak
- Schijfverplaatsing zonder reductie met beperkte bekopening.
- Schijfverplaatsing zonder reductie zonder beperkte bekopening
- Artralgie, artritis, artrose
De RDC / TMD worden aanbevolen door de German Society for the Study of Pain (DGSS) voor de gestandaardiseerde registratie van orofaciale pijn.
