Bijbehorende symptomen
De belangrijkste symptomen van reflux oesofagitis zijn Maagzuur, pijn achter de borstbeen, evenals een gevoel van druk en pijn bij inslikken. De symptomen zijn afhankelijk van het tijdstip van de dag en fysieke activiteit. Bij het liggen worden deze pijnen vaak verergerd doordat het zuur nog gemakkelijker in de slokdarm kan stijgen.
Na de maaltijd worden de symptomen ook ernstiger doordat de zuurproductie in de maag verhoogt reflexief voor de spijsvertering. Boeren en stikken, maar ook misselijkheid en braken kan ook worden toegevoegd aan de symptomen. Als gevolg hiervan is het luchtwegen kan betrokken raken, wat zich uit in een chronische prikkelbaar hoesten.
Duur
De duur van reflux oesofagitis kan sterk variëren. Een belangrijke factor hierbij is de frequentie waarmee de symptomen optreden en terugkeren. De frequentie maakt een prognose mogelijk van de eerdere schade en het succes van de therapie.
Simpele symptomen zoals aanvankelijk Maagzuur kan binnen een paar uur verdwijnen. Ze treden vaak slechts tijdelijk op na het eten van vet voedsel of 's nachts. Als er al een ontsteking van de slokdarm is, zijn de symptomen bijna permanent.
Bij het begin van de medicamenteuze behandeling zouden de symptomen binnen een paar dagen moeten verdwijnen. In de meeste gevallen wordt de therapie gedurende 2 weken uitgevoerd om het slijmvlies de nodige tijd te geven om volledig te genezen. Terugkerende of therapieresistente klachten kunnen chronische progressies aannemen. In deze gevallen houden de klachten vaak maanden tot jaren aan.
Stadia van refluxoesofagitis
Veel ontstekingen van de slokdarm en zuurklachten van de maag optreden zonder directe schade aan het slijmvlies. Dit in tegenstelling tot erosief reflux oesofagitis, waarbij een ontsteking van de slokdarm met het blote oog te zien is tijdens gastroscopie. Het eroderende reflux-oesofagitis kan worden onderverdeeld in vier verschillende graden.
Graad 1 vertegenwoordigt nog steeds het laagste stadium van de ziekte, maar de slijmvliezen hebben al microscopisch kleine of al zichtbare schade opgelopen. In gastroscopiekleine beschadigingen zijn te zien, maar niet groter dan 5 mm. In dit stadium is een therapie door middel van dieetaanpassing nuttig, maar niet langer voldoende.
Vaak moeten zuurremmende medicijnen worden gebruikt om een volledige genezing mogelijk te maken. Na de classificatie van erosief reflux-oesofagitis volgt graad 2, die al ernstigere schade aan de slijmvliezen beschrijft. Hier kunnen al verschillende schaafwonden, zogenaamde "erosies", zijn opgetreden, die meer dan 5 mm groot zijn. Toch zijn de meeste slokdarm slijmvlies is nog intact, in tegenstelling tot de overige 2 graden.
Graad 2 vereist een dringende medicamenteuze behandeling en onmiddellijke verandering in voedingsgewoonten. In progressieve stadia kan uitgebreide en zeer pijnlijke schade optreden, die soms onomkeerbaar is en een risico op verdere ziekten van de maag en slokdarm. De erosieve-ulcere vorm van reflux-oesofagitis vertegenwoordigt een verdere fase van schade aan de slijmvliezen.
Naast de uitsteeksels en zichtbare schade aan de wand van de slokdarm, zijn nu ulcereuze veranderingen toegevoegd. Een zweer beschrijft een maagzweer en schade die diep doordringt in alle andere wandlagen van het orgaan onder het slijmvlies. Dit is al een zeer geavanceerde vorm van beschadiging die niet langer beperkt is tot het slijmvlies.
De symptomen van een zweer ook verergeren. De pijn kan soms scherp zijn tijdens het eten. In dit stadium van refluxoesofagitis is onmiddellijke therapie nodig om ergere gevolgen te voorkomen en ook om slokdarmkanker te voorkomen. kanker.
De refluxoesofagitis heeft een sterke neiging om chronisch te worden. Dit komt door de geleidelijke verslapping van de sluitspier bij de entree naar de maag. Hierdoor kan het zuur ongeremd in de slokdarm opstijgen en daar het gevoelige slijmvlies irriteren en ontsteken.
Vaak is er ondanks therapie een blijvende irritatie van de slijmvliezen, zodat zelfs kleine hoeveelheden zuur voldoende zijn om de ontsteking opnieuw op te wekken. Chronische refluxoesofagitis is een enorm en onderschat probleem in de westerse wereld. Zelfs Maagzuur, die twee keer of vaker per week voorkomt, kan jarenlang ernstige schade aan de slokdarm veroorzaken.
De mucosale cellen in de slokdarm kunnen na jaren van irritatie veranderen en transformeren. Deze transformaties resulteren in een zogenaamde "Barrett-slokdarm" in het laatste stadium van de ziekte. Dit vertegenwoordigt de pathologische, volledig door zuur geïnduceerde transformatie van de onderste slokdarm en is een enorme risicofactor voor de ontwikkeling van slokdarmkanker. kanker. Mensen die al erosieve refluxoesofagitis hebben, moeten met korte tussenpozen herhaalde gastroscopieën ondergaan om de progressie van de ziekte en de ontwikkeling van kwaadaardige cellen in een vroeg stadium te detecteren en te stoppen.
