Baroreceptor: structuur, functie en ziekten

Baroreceptoren zijn mechanoreceptoren in menselijke slagaders en aders die reguleren bloed druk. Ze zijn verbonden met de medulla oblongata en registreren veranderingen in bloed druk en hart- tarief. Door te houden bloed druk constant, ze voeren belangrijke taken uit bij het handhaven circulatie.

Wat is een baroreceptor?

Een van de belangrijkste sensorische cellen in de tastzin zijn de mechanoreceptoren. Deze receptoren zijn de eerste instantie van aanrakingsperceptie van externe drukprikkels. Mechanoreceptoren voeren naast exteroceptieve taken ook interoceptieve taken uit en detecteren zo drukprikkels in het menselijk lichaam. De pressoreceptoren of baroreceptoren zijn mechanoreceptoren van onderschepping die zich in de wand van menselijk bloed bevinden schepen​ Ze verzamelen continu informatie over de bloeddruk in de slagaders en aders. Afhankelijk van hun lokalisatie kunnen baroreceptoren worden onderverdeeld in arteriële en veneuze receptoren. Arteriële baroreceptoren worden ook wel hogedrukbaroreceptoren genoemd. Ze kunnen worden toegewezen aan de receptorgroep proportioneel-differentiële receptor. Veneuze baroreceptoren worden lagedrukbaroreceptoren genoemd. De sensorische cellen in het bloed schepen zijn de belangrijkste instantie voor het bemiddelen van aanpassingen in het hartminuutvolume en de totale perifere weerstand. De regulering van bloed volume valt ook binnen hun reikwijdte.

Anatomie en structuur

Arteriële baroreceptoren bevinden zich hoog dichtheid voornamelijk in de aortaboog en de sinus carotis. De dichtheid van pressoreceptoren in de andere lichaamsslagaders is veel lager in vergelijking met deze structuren. In het grensgebied tussen de arteriële baroreceptoren, vanuit histologisch oogpunt, bevinden zich ineengestrengelde zenuwvezels die een ovaal, lamellair terminaal orgaan hebben. Deze sensorische cellen zijn proportioneel-differentiële receptoren en registreren zich daarom bloeddruk veranderingen evenals de waarde van de gemiddelde bloeddruk. Hun afvoersnelheid is niet georiënteerd op absolute waarden. Wanneer mean bloeddruk permanent verandert, passen de receptoren zich aan de nieuwe basislijnwaarden aan. Vanwege hun aanpassingsvermogen rapporteren de receptoren na een verandering in bloeddruk de verandering, maar zenden ze geen signalen meer uit als de verandering in bloeddruk aanhoudt.

Functie en taken

Naast de hierboven genoemde informatie verzamelen ide-sensorische cellen permanent informatie over de snelheid van verandering, bloeddrukamplitude en hart- tarief. Ze verzenden deze informatie als een actiepotentiaal in verhouding tot de werkende stimulus naar het circulatoire centrum van de medulla oblongata, waar de bloeddruk wordt gereguleerd door middel van negatieve feedback. Afferent, de baroreceptor zenuwen strekken zich uit via zenuw X of zenuw IX naar de hersenstam, waar ze uitsteken naar de nucleus tractus solitarii. De activiteit van de baroreceptoren kan worden opgespoord door middel van een baroreceptorreflex. Deze reflex komt overeen met de baroreceptieve reactie op veranderingen in bloeddruk. Een verhoging van de bloeddruk activeert het parasympathische zenuwstelsel via de nervus vagus en veroorzaakt tegelijkertijd de toon van de sympathische zenuwstelsel laten vallen. Dit geeft een negatief chronotroop effect op de hart- en verwijdt de perifere weerstand schepen​ Aan de andere kant, wanneer de bloeddruk daalt, wordt een remming van de parasympathische tonus geïnitieerd, de hartslag stijgt en de totale perifere weerstand neemt toe door een samentrekking van de weerstandsvaten. Gelijktijdig met deze reactie is er een toename van de veneuze terugkeer. In de aderen van het lichaam bevinden zich in plaats van arteriële veneuze baroreceptoren. Hun dichtheid is het hoogst in de grote lichaamsaders en in de rechter atrium van het hart. Deze sensorische cellen zijn geen pressoreceptoren, maar strekken receptoren uit en reguleren het bloed volume​ Vooral de arteriële baroreceptoren zijn van vitaal belang omdat ze de arteriële bloeddruk constant houden en de organen op aanvraag van bloed voorzien. Bijvoorbeeld wanneer de bloeddruk sterk daalt na hypovolemie schokken, aortawand verwijdt nauwelijks. De signaalfrequentie van de pressoreceptoren naar de medulla oblongata neemt op deze manier af en de neuronen van de medulla oblongata kunnen regulerende signalen naar de hartspier sturen. De activiteit van alle baroreceptoren is permanent en vervult dus voornamelijk regulerende functies van de bloedsomloop.

Ziekten

De baroreflex is medisch zeer relevant en wordt voornamelijk geassocieerd met aandoeningen van de bloedsomloop en schommelingen in de bloeddrukDe bloedsomloop van elke persoon wordt dag in dag uit blootgesteld aan hoge spanningen. 1000 milliliter bloed stroomt van de benen naar de buikholte bij het opstaan ​​vanuit een zittende of liggende positie. Een intacte baroreflex houdt de bloeddruk en hartslag constant met kleine schommelingen ondanks deze spanningen bij het opstaan ​​en liggen. Als er echter schade is aan het zenuwen betrokken bij het hart, de bloedvaten of de nieren, treedt zogenaamd autonoom falen op. Dit fenomeen wordt ook wel autonome neuropathie genoemd. De bloeddruk van de getroffenen daalt sterk wanneer ze opstaan ​​en er treden problemen met de bloedsomloop of zelfs flauwvallen op. Langdurig suikerziektekan hiervoor bijvoorbeeld verantwoordelijk zijn zenuwschade​ De baroreceptoren zelf kunnen ook worden aangetast door beschadiging, bijvoorbeeld in het kader van ernstige vergiftiging. Patiënten met beschadigde baroreceptoren of laesies van de zenuwbanen naar de hersenen worden vaak beïnvloed door schommelingen in de bloeddruk van extreme omvang. Zelfs de geringste inspanning of opwinding kan hun bloeddruk opdrijven. De medische professie noemt dit baroreflexfalen. Een storing of falen van de baroreflex kan leiden tot secundaire ziekten. Vooral defecte baroreceptorfuncties hebben een effect op het beloop van met name chronische hart- en vaatziekten hoge bloeddruk​ De baroreflex kan invasief of niet-invasief worden onderzocht om secundaire ziekten te voorkomen. Bij het onderzoeken van de reflex gaat de arts meestal maatregelen de veranderingen in hartslag dat kan worden veroorzaakt door een gecontroleerde verandering in bloeddruk. Ernstige verstoringen van de baroreceptorreflex kunnen cardiovasculair falen veroorzaken. In extreme gevallen kan het gevolg hiervan hartdood zijn.