Asomatognosia schaadt de waarneming van het lichaam. Patiënten hebben niet langer het gevoel dat een deel van hun eigen lichaam van hen is vanwege laesies in de pariëtale kwab. Vanwege het gebrek aan inzicht in de voorwaardewordt de behandeling als moeilijk beschouwd.
Wat is asomatognosie?
In de geneeskunde is asomatognosie een gebrek aan vermogen om de eigen lichaamsdelen waar te nemen met een onderliggende fysieke oorzaak. De term betekent letterlijk "niet weten" over het eigen lichaam. In de meeste gevallen hebben patiënten eenvoudigweg geen idee van de verwantschap van hun eigen lichaamsdelen. Patiënten zijn ook vaak niet in staat om ziekten van de aangedane ledematen waar te nemen vanwege het gebrek aan het gevoel erbij te horen. Asomatognosia treft slechts één of beide zijden van het lichaam. Meestal wordt de linkerkant van het lichaam aangetast, aangezien een laesie van de rechter pariëtale kwab wordt beschouwd als een van de meest voorkomende oorzaken van het fenomeen. Er zijn verschillende soorten asomatognosie. Naast allesthesie en anosognosie zijn de meest voorkomende vormen anosodiaforie, asymbolië, autotopagnosie en pijn asymbolië. Asomatognosie gaat meestal gepaard met andere neurologische gebreken. De symptomen komen dus in de regel niet afzonderlijk voor, maar als onderdeel van een heel syndroom en kunnen ook extreem gelokaliseerde delen van het lichaam treffen.
Oorzaken
Asomatognosia wordt meestal voorafgegaan door laesies van de rechterhersenhelft van de pariëtale kwab. De pariëtale kwab herbergt de zogenaamde Brodmann-gebieden. Dit deel van de hersenen speelt een rol bij het combineren van sensorische informatie van de individuele sensorische kanalen en is dus betrokken bij zowel ruimtelijke waarneming als lichaamsnavigatie door de ruimte. De pariëtale kwab dient dus in de eerste plaats de oriëntatie, bepaalt de omgeving en neemt de omgevingsbeelden op in een motorische strategie. De meest voorkomende oorzaak van laesies in dit gebied van de hersenen is een herseninfarct. Bloeding van de middelste cerebrale slagader kan ook de symptomen veroorzaken. Het overeenkomstige deel van de pariëtale kwab kan ook worden beschadigd ontsteking Oorzakelijke herseninfarcten en bloedingen komen echter vaker voor. Tot de zeldzaamste behoren veroorzakende cysten of tumoren in het pariëtale kwabgebied. Specifiek kan asomatognosie als gevolg van bloedingen en herseninfarcten volledige syndromen veroorzaken, zoals het Anton-syndroom, waarbij de patiënt de zijne niet kan zien. blindheid door de hersenen laesies. Sommige asomatognosieën bevinden zich in de frontale kwab in plaats van de pariëtale kwab of, in het geval van het Anton-syndroom, direct in de visuele paden.
Symptomen, klachten en tekenen
Als een vorm van asomatognosie, pijn asymbolia manifesteert zich door een lokale afwezigheid van pijnperceptie die het begrip van de uitlokkende pijn schaadt. Dus de pijn wordt gevoeld, maar vanwege het gebrek aan begrip van de biologische betekenis ervan, vinden er geen passende afweerreacties plaats. Bij autotopagnosie kan de patiënt zijn of haar eigen lichaamsdelen niet meer lokaliseren of benoemen. Daarentegen schaadt asymbolie als gevolg van laesies in Brodmann-gebieden 5 en 7 het algemene begrip van alle representatieve tekens. Allesthesie voorkomt dat de patiënt prikkels toewijst aan de juiste delen van het lichaam. Twee bijzondere vormen van asomatognosie zijn anosognosia en anosodiaphoria. Bij anosognosie kan de patiënt zijn of haar eigen lichamelijke gebreken niet waarnemen, en anosodiaforie zorgt ervoor dat de patiënt onverschilligheid voelt voor zijn of haar eigen ziekte. Symptomen kunnen elkaar overlappen of socialiseren met andere neurologische symptomen, zoals verlamming, doofheid of blindheid. Roterende duizeligheid verwijst ook naar laesies in de inferieure pariëtale kwab. Laesies in de laterale pariëtale kwab worden vaak geassocieerd met spraakstoornissen.
Diagnose en verloop
De diagnose asomatognosie wordt voornamelijk gesteld op basis van geschiedenis, psychiatrische evaluatie en beeldvorming van de hersenen. Dit is vaak een incidentele bevinding, aangezien patiënten geen medische hulp inroepen voor een voorwaarde ze zijn zich er totaal niet van bewust. Bij het syndroom van Anton komen de getroffenen bijvoorbeeld niet bij de dokter vanwege de blindheid dat is gebeurd, maar vanwege begeleidende neurologische symptomen. Wanneer hun blindheid vervolgens aan hen wordt onthuld, ontkennen ze de ziekte omdat ze denken dat ze nog steeds kunnen zien. Het verloop van asomatognosie hangt af van de oorzaak en het tijdstip van diagnose en behandeling.
Complicaties
Over het algemeen resulteert asomatognosie in een ernstig verminderde pijnperceptie. De patiënt kan niet zelfstandig beslissen of bepaalde delen van het lichaam pijn hebben of niet. Hierdoor is er een verhoogd risico op ziekte en ongevallen. Ook zijn de biologische afweerreacties beperkt omdat het pijngevoel niet langer actief is. In sommige gevallen worden prikkels ook niet toegewezen aan de juiste delen van het lichaam. Pijn kan dus op de verkeerde plaatsen worden gevoeld, wat tot verkeerde conclusies leidt. In veel gevallen hebben patiënten er ook last van gehoorverlies en visuele problemen. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen ook moeite hebben met spreken en verlamming in bepaalde delen van het lichaam. In de meeste gevallen wordt psychologische behandeling gezocht voor asomatognosie. Dit kan echter enkele maanden duren, omdat het vaak niet eenvoudig is om de patiënt van een bepaalde ziekte te overtuigen. Het is meestal niet te voorspellen of er verdere complicaties zullen optreden in het proces. Als asomatognosie niet wordt behandeld, ontwikkelen zich in veel gevallen kankers en cysten. De getroffenen hebben ook een verhoogd risico op ongevallen. In de regel neemt de levensverwachting af met asomatognosie.
Wanneer moet je naar een dokter?
In veel gevallen wordt asomatognosie bij kinderen vastgesteld. Vooral de ouders moeten daarbij de arts op de ziekte wijzen, zodat hij een diagnose kan stellen. In de regel moet de arts worden geraadpleegd als het pijngevoel van de getroffen persoon niet meer naar behoren functioneert. Pijn kan te sterk of te zwak worden waargenomen. Vooral bij kinderen kan asomatognosie dit dus leiden ontwikkelingsstoornissen en groeiachterstand. Het is niet ongewoon voor spraakstoornissen ook voorkomen. Een arts moet worden geraadpleegd als de patiënt klaagt over verlamming of andere sensorische stoornissen. Het is niet ongebruikelijk dat blindheid of doofheid optreedt. Roterende duizeligheid kan ook een symptoom zijn van asomatognosie en moet door een arts worden onderzocht. In de regel worden het eerste onderzoek en de diagnose gesteld door een huisarts. De individuele symptomen en klachten worden behandeld door een specialist, hoewel een volledige behandeling in de meeste gevallen niet mogelijk is.
Behandeling en therapie
Behandeling van asomatognosie blijkt moeilijk. Omdat patiënten vaak geen inzicht hebben in de voorwaarde en kunnen het dus vanuit hun eigen ervaring niet bevatten, weigeren ze vaak therapie en reageren soms zelfs agressief op de diagnose asomatognosie. Inzicht in de aandoening is het eerste startpunt voor behandeling. Dit vereist meestal psychotherapeutische interventie waarbij de patiënt regelmatig aan het tekort wordt herinnerd. Onbehandelde asomatognosie kan leiden tot neurologische achteruitgang, afhankelijk van de oorzaak van de ziekte. Dergelijke verslechteringen betreffen met name oorzakelijke ruimte-innemende laesies, zoals cysten en tumoren. Bovendien, als de patiënt met een asomatognosie één kant van het lichaam niet langer als behorend tot hem beschouwt, brengt dit grote risico's op letsel voor de aangedane kant van het lichaam met zich mee. Alleen een vroege realisatie van de tekorten kan latere blessures voorkomen. De verdere behandeling van asomatognosie wordt uitgevoerd na inzicht in de ziekte, afhankelijk van de respectievelijke oorzaak. Cysten en tumoren moeten operatief worden verwijderd. Bij bloeding is het belangrijk om herhaling te voorkomen. Er zijn speciale therapieën beschikbaar voor ziektebeelden zoals het syndroom van Anton. Tegenwoordig kunnen gerichte lichtpulsen de corticale blindheid van deze aandoening grotendeels omkeren, mits snelle behandeling wordt gegeven.
Vooruitzichten en prognose
De prognostische vooruitzichten voor asomatognosie moeten als minder dan optimistisch worden beschouwd. Het gebrek aan inzicht van de patiënt in de ziekte maakt behandeling of medische zorg vaak onmogelijk. Om de behandeling te starten, is de toestemming van de patiënt vereist. Deze is bij gebrek aan inzicht zelden beschikbaar of wordt kort na het begin van de behandeling stopgezet. Voor een verandering in de situatie, deelname aan psychotherapie is aanbevolen. Ook daar zijn weinig patiënten het over eens, omdat ze geen gevoel van ziekte ervaren. Als toestemming wordt gegeven onder invloed van een voogd, is sterke weerstand van de patiënt te verwachten. Dit leidt tot ernstige vertragingen of een contraproductief resultaat. Zonder behandeling is een toename van asomatognosie te verwachten. De ziekte vordert en er treden meer symptomen op. In ernstige gevallen treedt onherstelbare schade op. In het beste geval stemt de patiënt in met de behandeling en werkt hij actief mee aan het genezingsproces. Hier is de verbetering afhankelijk van de lichamelijke oorzaak. Een volledige genezing is echter nog twijfelachtig. In het geval van een tumoraandoening moet een chirurgische ingreep worden uitgevoerd. De daaropvolgende therapie en de aard van de tumor zijn cruciaal voor een mogelijke genezing. Bij een bloeding zijn er mogelijkheden voor verlichting. Desalniettemin bestaat er ook een risico op fatale ziekteprogressie.
het voorkomen
Asomatognosia zelf kan niet direct worden voorkomen. Veroorzakende ziekten zoals tumoren of beroertes kunnen echter met mate worden voorkomen door een gezonde levensstijl en regelmatige controles.
Nazorg
In de meeste gevallen biedt asomatognosie de getroffen persoon geen opties voor nazorg. De aandoening kan ook niet volledig worden behandeld, aangezien deze momenteel grotendeels onontgonnen is, dus alleen een puur symptomatische behandeling kan plaatsvinden. Een therapie met de hulp van een psycholoog kunnen de symptomen van asomatognosie worden verlicht, zodat het wordt aanbevolen aan de getroffen persoon. Evenzo heeft een vroege diagnose en behandeling van asomatognosie een positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kunnen mogelijke complicaties worden voorkomen. In sommige gevallen kunnen tumoren ook verantwoordelijk zijn voor asomatognosie. In dergelijke gevallen moeten deze worden verwijderd door een chirurgische ingreep. Na zo'n operatie moet de patiënt rusten en voor zijn lichaam zorgen. Onnodige inspanning en sportactiviteiten moeten worden vermeden. Verder zijn regelmatige onderzoeken ook zinvol om herhaling van tumoren te voorkomen. Liefdevolle zorg en ondersteuning van de patiënt door vrienden en familie is ook nuttig en kan het leven van de getroffen persoon veel gemakkelijker maken. In sommige gevallen kan contact met andere patiënten met asomatognosie ook nuttig zijn leiden op een uitwisseling van informatie.
Wat u zelf kunt doen
Degenen die aan asomatognosie lijden, hebben geen middelen om de ziekte oorzakelijk te bestrijden door middel van zelfhulp maatregelen Tot overmaat van ramp hebben de meeste patiënten geen inzicht in hun toestand. In dit geval is het aan het gezinslid om een passende beslissing te nemen maatregelen de patiënt aanmoedigen om therapie te ondergaan en het dagelijkse leven zo in te richten dat de kans op ongevallen tot een minimum wordt beperkt. Inconsistente patiënten moeten gevoelig maar consequent door de mensen om hen heen bewust worden gemaakt van hun lijden. Als asomatognosie ertoe leidt dat een patiënt de ene helft van het lichaam of bepaalde delen van het lichaam verwaarloost, kan dit relatief eenvoudig worden gedaan. In deze gevallen moet de patiënt worden gefotografeerd en onmiddellijk met de foto's worden geconfronteerd. De toestand van gedeeltelijke verwaarlozing is dan niet meer eenvoudig weg te rationaliseren. De methode is ook nuttig wanneer lichaamsdelen die niet worden waargenomen duidelijk zichtbare verwondingen vertonen, met name blauwzwart verkleurde hematomen. Dit soort constante confrontaties kunnen dat wel leiden aan de patiënt die eindelijk zijn lijden erkent en instemt met behandeling. Omdat de getroffen persoon zelf geen verwondingen waarneemt of pijn niet correct toewijst, moeten familieleden de getroffen persoon regelmatig fysiek onderzoeken. Anders bestaat het risico dat fracturen, vooral van de handen of voeten, onopgemerkt blijven en de botten wil groeien scheef samen. Puntige meubels en andere voorwerpen die een verhoogd risico op ongevallen met zich meebrengen, moeten uit de woning worden verwijderd.
