Oorzaken van gebarsten huid
Uiteindelijk is de prognose van gebarsten huid varieert afhankelijk van de oorzaak. Door consequent triggerende factoren te vermijden, verbetert de huidkwaliteit in de meeste gevallen aanzienlijk. Neurodermitisaan de andere kant kan het vaak een levenslange last en uitdaging worden voor veel getroffen personen. Helaas zijn ingewikkelde cursussen niet ongewoon en dagen ze onze moderne geneeskunde elke dag uit. Gelukkig is de ziekte onderwerp van veel intensief onderzoek, waardoor de prognose voortdurend verbetert.
Profylaxe
Volgens het motto “zo grondig als nodig en zo voorzichtig mogelijk” moet onze huid worden gereinigd om kloven te voorkomen. Regelmatige zorg op maat is een andere belangrijke pijler bij profylaxe. Het is ook belangrijk om de huid niet te 'over-verzorgen' met te veel producten tegelijk, aangezien dit contact kan veroorzaken eczeem, bijvoorbeeld. Als u de neiging heeft om gebarsten huid, aarzel dan niet om uw dermatoloog te raadplegen. Hij kan u waardevolle tips geven over preventie of behandeling.
Anatomische aspecten van de huid
Onze huid bestaat uit drie lagen: Subcutis (lat. Subcutis), dermis (lat. Corium, dermis) en epidermis (lat.
opperhuid). In de diepste laag, de subcutis, vindt men voornamelijk vet en bindweefsel. Het vertegenwoordigt de belangrijkste energiereserve en vervult belangrijke taken in de warmteregulatie van het lichaam.
De bindweefsel dermis vormt de middelste laag en kan worden onderverdeeld in de reticulaire laag (lat. Stratum reticulare) en de kegellaag (lat. Stratum papillare).
Hun samenstelling is doorslaggevend om te bepalen of onze huid er glad, fris, gerimpeld, droog of zelfs gebarsten uitziet. Trouwens bloed schepen, talg en zweetklierenbevinden zich daar talrijke sensorische receptoren. Ze bemiddelen in belangrijke functies zoals aanraking, tastzin, pijn en temperatuursensatie.
De epidermis bevindt zich op het huidoppervlak en kan worden onderverdeeld in 5 zones (stratum basale, str. Spinosum, str. Granulosum, str.
lucidum en str. corneum). In wezen vormt het de eigenlijke beschermende barrière tegen de omgeving.
