De bleke zonnehoed komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika; commerciële teelt vindt plaats in Noord-Amerika en in mindere mate in Duitsland, Italië, Nederland en Zwitserland. Het medicinaal gebruikte materiaal is afkomstig uit wilde bronnen in de Verenigde Staten.
In kruidengeneeskundeworden de verse of gedroogde wortels van de plant gebruikt (Echinaceae pallidae radix).
Echinacea: typische kenmerken
Bleke zonnehoed is een kleine vaste plant met korte, meestal onvertakte stengels en basale, smalle bladeren met volledige randen. Individuele bloemhoofdjes met hangende, 4-9 cm lange, roze of lichtpaarse straalbloemen groeien op bloemstelen tot 1 m hoog.
De zeer vergelijkbare smalbladige zonnehoed (Echinacea angustifolia) wordt ook veel gebruikt als ouderplant, maar deze soort is niet officieel in Duitsland.
Echinacea als medicinale plant
Het wortelmateriaal bestaat uit ongeveer 5-10 mm lange en onregelmatig gevormde wortelstukken met een rood tot grijsbruin oppervlak met lengtegroeven. De schors, die ongeveer 1 mm dun is, is te zien bij de breuken.
Geur en smaak van echinacea-wortels.
De wortels geven een ietwat eigenaardige, zwak aromatische geur af. De smaak van bleke zonnehoed is aanvankelijk licht zoet en verandert daarna in een licht bittere smaak.
