Introductie
Ongeveer 75% van alle vrouwen lijdt eraan vaginale mycose minstens één keer in hun leven. Ongeveer 10% van de symptomatische vrouwen heeft zelfs een chronisch recidiverend beloop, waarbij a vaginale mycose kan tot 4 keer per jaar voorkomen. Jeuk, pijn en een onaangename geur zijn het gevolg van de vervelende schimmel.
Begrijpelijkerwijs komt de interesse in medicijnen en behandelingsopties voor vaginale mycose is daarom erg hoog. Jeuk in de vagina De vaginale schimmel, die in de technische terminologie ook wel candida vulvovaginitis wordt genoemd, kan met verschillende medicijnen worden behandeld. Er wordt onderscheid gemaakt tussen lokaal werkzame en systemisch werkzame geneesmiddelen.
Er zijn ook verschillende groepen actieve ingrediënten die kunnen worden gebruikt, afhankelijk van de ernst van de symptomen. In het volgende artikel worden belangrijke vragen over het onderwerp “Medicijnen tegen vaginale mycose” beantwoord. De belangrijkste geneesmiddelen worden op interessante aspecten nader toegelicht en toegelicht.
Welke groepen actieve ingrediënten zijn er?
De vaginale mycose is een van de zogenaamde mycosen of schimmelinfecties. Geneesmiddelen die zijn gericht tegen schimmelinfecties worden genoemd antimycotica. Binnen de antimycotica er zijn verschillende groepen actieve ingrediënten, die deels verschillen in hun werking en chemische structuur.
Een belangrijke groep zijn de zogenaamde imidazoolderivaten. Dit zijn zogenaamde breedspectrum antimycotica, die bedoeld zijn voor lokale toepassing, bijvoorbeeld in de vorm van een crème. De term "breed spectrum" betekent dat het medicijn effectief is tegen veel verschillende soorten schimmels.
Bij vaginale mycose worden de actieve ingrediënten Clotrimazol (Canesten®) en Miconazol uit deze groep actieve ingrediënten gebruikt. In het geval van vaginale mycose worden deze medicijnen gebruikt als crème of vaginale zetpillen. Polyenen zijn een andere belangrijke groep actieve ingrediënten.
Een lid van deze groep, die wordt gebruikt voor vaginale mycose, is nystatine. De laatste belangrijke groep actieve ingrediënten zijn de triazoolderivaten. Van deze groep worden de actieve ingrediënten itraconazol en fluconazol gebruikt om vaginale mycose te bestrijden.
Deze groep actieve ingrediënten is echter alleen geschikt voor systemische therapie. Dit betekent dat de medicijnen worden ingenomen in de vorm van tabletten en niet plaatselijk worden aangebracht, bijvoorbeeld in de vorm van crèmes of zetpillen. Er zijn verschillende crèmes beschikbaar voor de behandeling van vaginale mycose.
Deze bevatten antimycotische actieve ingrediënten zoals clotrimazol, econazol of nifuratel. De duur van het aanbrengen van vaginale crèmes varieert van enkele dagen tot een week. Ze worden vaak gecombineerd met vaginale zetpillen of vaginale tabletten.
Er zijn zowel vrij verkrijgbare als receptplichtige producten (zie hierboven), die verschillen in dosering of type actief ingrediënt. Bij gebruik van crèmes in de intieme zone is het belangrijk deze grondig aan te brengen. Zowel de buitenkant als de binnenste schaamlippen, het perineum en gedeeltelijk ook het vaginale entree moet overvloedig worden bedekt met room om de schimmel volledig te vangen.
De behandeling van vaginale mycose omvat vaak het gebruik van vaginale zetpillen. Deze worden diep in de vagina ingebracht en geven daar hun actieve ingrediënt af. Vaginale zetpillen bestaan met verschillende actieve ingrediënten zoals Clotrimazol, Econazol, Nifuratel of Fenticonazol.
Vaginale zetpillen worden meestal gedurende een periode van 3 tot 6 dagen gebruikt. Vaak wordt een gecombineerde behandeling met een crème voor uitwendig gebruik in de intieme zone met hetzelfde actieve ingrediënt gebruikt. Sommige zetpillen bestaan als depotpreparaten die maar één keer hoeven te worden ingebracht. Ze geven het actieve ingrediënt dusdanig af dat een voldoende concentratie van het actieve ingrediënt 72 uur aanwezig is. Vaginale zetpillen zijn gebruikelijk voor zowel vrij verkrijgbare geneesmiddelen als geneesmiddelen op recept.
