Warmte puistjes zijn een ontstekingsziekte van de zweetklieren, in technische taal worden ze miliaria genoemd. Andere synoniemen voor warmte puistjes in het gewone spraakgebruik of in de volksmond zijn: Schweißfrieseln, Hitzeblattern, Dermatitis Hidrotica en Hidroa voor de transparante puistjes en Lichen tropicus of rode hond voor de rode reeds ontstoken vorm van warmtepuistjes. Warmte puistjes optreden wanneer de uitscheidingskanalen van zweetklieren verstopt raken. Dit komt vooral vaak voor bij warme omgevingstemperaturen en een hoge luchtvochtigheid, zoals in de tropen.
Verwarm puistjes bij kinderen, baby's en peuters.
Vreemd genoeg komen de jeukende warmtepuistjes voor bij peuters en baby's. De reden is meestal te warme en luchtdichte kleding. Veel ouders menen het te goed met hun kinderen en pakken ze niet alleen dik in bij koud weer. Vooral kleine kinderen hebben echter moeite om te communiceren dat ze het te warm hebben. Soms jammeren of gillen ze, maar dit is een niet specifiek signaal. Dus hun oververhitting wordt vaak niet opgemerkt. Dit is de reden waarom warmte en warmte zich gemakkelijk kunnen opbouwen op de lichamen van peuters en baby's, zodat de zweetklieren verstopt raken en nauwelijks worden geventileerd. In aanvulling op, bacteriën kan gemakkelijk de huid in deze warme en vochtige omgeving. Warmtepuistjes kunnen het gevolg zijn.
Verwarm puistjes bij volwassenen
Warmtepuistjes kunnen ook bij volwassenen voorkomen. Ze komen even vaak voor bij beide geslachten. Hoewel de oorzaak meestal een verblijf in tropische gebieden is, kan niet alleen een vakantie in warme gebieden de oorzaak zijn van de hittepuistjes. Nauwsluitende kleding die voorkomt dat zweet verdampt op de huid veroorzaakt ook warmteophoping op het lichaam in onze gematigde breedtegraden, wat warmtepuistjes kan veroorzaken.
Hoe zien hittepuistjes eruit?
Er zijn twee verschillende soorten hittepuistjes. Afhankelijk van de exacte locatie van de verstopping in de zweetklieren, kunnen warmtepuistjes er anders uitzien. Typische miliaria cristallina zijn waterig en mollig. De individuele blaasjes zijn zelden groter dan de hoofd van een speld en zijn meestal dicht bij elkaar gegroepeerd. Deze groepen warmtepuistjes worden op hun beurt meestal verspreid over een groter gebied aangetroffen. Ze bevinden zich op de stam, vooral op de zweetpaden, zoals
- Onder de oksels
- Tussen de schouders aan de achterkant
- Bij de halslijn
Deze kristallijne vorm van warmtepuistjes verloopt meestal zonder ontsteking, daarom vertonen de blaasjes geen roodheid. Als je stevig over de blaren veegt, barsten ze open, komt de verstopte zweetklier weer in contact met het oppervlak van het lichaam en komt er heldere vloeistof uit - vergelijkbaar met een zweetdruppel. De inflammatoire vorm van hittepuistjes, Miliaria rubra, valt meer op door zijn rode kleur en huid die vaak over het algemeen rood wordt door krabben. Waar ze voorkomen, is de huid gezwollen en jeukende of pijnlijk. Deze vorm van warmtepuistjes kan niet worden behandeld en verwijderd door te knijpen of te krabben.
Oorzaken en ontstaan van warmtepuistjes.
Anders zonneallergiezijn hittepuistjes niet gebaseerd op een ontstekingsreactie tegen UV-straling, maar op een verstopping van de zweetklieren, veroorzaakt door warmteaccumulatie. Daarom zijn warmtepuistjes in de winter niet onmogelijk. De kristallijne vorm van warmtepuistjes treedt heel spontaan op bij oververhitting. Het gaat meestal na een paar uur over en niet jeuk Dit komt omdat zodra de warmteopbouw voorbij is, de zweetklieren ook weer vrij zijn. Het is echter anders met rode hittepuistjes. Ze ontwikkelen zich meestal pas na een verblijf van enkele dagen in tropische gebieden. Hier is de verstopping van de klieren al ernstiger en zit deze dieper in de huid. Het zweet dat in de klieren wordt geproduceerd, kan daarom niet meer naar het oppervlak van het lichaam komen en verspreidt zich in plaats daarvan binnen de huid. Deze congestie kan beide leiden direct naar ontsteking of het kanaal van de zweetklier scheuren als gevolg van overmatige druk, die uiteindelijk overgaat in een ontsteking. Verstopping van de klieren treedt voornamelijk op door de tropische, warme, vochtige lucht, waardoor de huid opzwelt. Samen met het zout in het zweet en de bacteriën, die zich prachtig vermenigvuldigen tussen huid en kleding, een ontsteking wordt uitgelokt in de zweetklieren. Warmtepuistjes kunnen optreden.
Wat te doen tegen hittepuistjes?
Tegen hittepuistjes zijn er verschillende vormen van behandeling, die worden toegepast afhankelijk van het type hittepuistjes. Kristallijne hittepuistjes hebben meestal geen medicatie nodig, ook niet bij kinderen of baby's. Wat echter belangrijk is, is symptomatisch therapie door de warmteontwikkeling te elimineren en een algemene heroverweging van het soort en de hoeveelheid kleding. Ui kleding en losse, luchtige kleding zijn de beste preventieve maatregelen maatregelen In zeldzame gevallen, als de kristallijne hittepuistjes niet vanzelf verdwijnen, kan a zink schudmengsel (Lotio zinki spirituosa) kan worden aangebracht. Medicinaal therapie is meestal ook niet nodig voor rode hittepuistjes. Poeder of de zink Het reeds genoemde mengsel kan een verzachtend effect hebben, omdat ze de huid droog houden. Als bacteriële besmetting en jeuk te ernstig worden, plaatselijk antibiotica kan ook helpen tegen hittepuistjes, die worden aangebracht in de vorm van crèmes Bron: Braun-Falco, Otto en Wolff, Helmut H. (2005). Dermatologie en venerologie. Landthaler, M. en Plewig, Gerd (red.), 5e ed. Berlijn: Springer Verlag.
