Definitie
Het voorste kruisband (ligamentum cruciatum anterius) verbindt de dij bot (dijbeen) en scheenbeen. Als onderdeel van het ligamenteuze apparaat van de knie, dient het om de kniegewricht (Articulatio-geslacht). Zoals de ligamentstructuren van iedereen gewrichten, de anterieure kruisband bestaat voornamelijk uit collageen vezels, dat wil zeggen bindweefsel.
Hoewel de voorste kruisband behoort tot het vasthoudapparaat van de kniegewricht, het bevindt zich eigenlijk buiten het gewrichtsoppervlak van de knie. Het wordt gescheiden van de gewrichtsholte door een slijmvlieszak. De voorste kruisband strekt zich uit vanaf de laterale knoop van de dij bot (condyle lateralis) van de rug/bovenkant/buitenkant naar het voorvlak van de verhoging in het midden van het scheenbeenplateau, dwz naar voren/achteren/binnen.
Dit betekent dat het precies in de tegenovergestelde richting van de achterste kruisband loopt, wat resulteert in een verhoogde stabiliteit. Aangezien het gewrichtsoppervlak (de condylen) van het dijbeen aanzienlijk groter is dan het gewrichtsoppervlak (tibiaal plateau) van het scheenbeen, is de kniegewricht vereist een sterke ligamentstabilisatie. De kruisbanden dienen als passieve geleider tijdens de bewegingen van het kniegewricht en beperken de extensie in het kniegewricht.
De voorste kruisband is de op één na sterkste band in het kniegewricht na de achterste kruisband. Het voorkomt dat het scheenbeen naar voren schuift. De voorste kruisband bemoeilijkt ook de rotatie in het kniegewricht.
In alle posities van het kniegewricht zijn in ieder geval delen van de kruisbanden aangespannen. Dit maakt hun belangrijke functie bij het stabiliseren van het kniegewricht duidelijk. Een gescheurde kruisband (een breuk van de kruisband) van de voorste kruisband wordt vaak veroorzaakt door rotatie van de knie en is een typische sport letsel bij voetbal en skiën.
Deze blessure gaat gepaard met: pijn en effusie van het kniegewricht, en instabiliteit van het kniegewricht, vooral in anterieure richting, is het gevolg. In het geval van een breuk wordt deze instabiliteit op indrukwekkende wijze gedemonstreerd door het zogenaamde "lade-fenomeen": met een schuine been en opgelost dij onderbeen kan als een lade naar voren worden getrokken.
