Verschil tussen programmatheoretisch en systeemdynamisch leren:

In de theoretische benadering van het programma vormt het programma de basis voor beweging leren. in differentieel leren, ontwikkelt dit zich op een zelforganiserende manier.
Fouten worden vermeden in de theoretische aanpak van het programma en gecorrigeerd totdat er geen fouten meer zijn. In differentieel lerener worden echter bewust fouten gemaakt en gebruikt.
De theoretische benadering van het programma gebruikt veel herhalingen, terwijl differentieel leren gebruikt geen fouten.
De theoretische benadering van het programma wordt gekenmerkt door weinig verschil, dat fundamenteel is in differentiaal leren.
Opeenvolgende aanpassing tegen aanpassing door gebruik te maken van het volledige variatiebereik.
Lineaire opstelling versus niet-lineaire opstelling van de methodische vormen.

Hieruit kun je heel goed zien dat alleen al door gooien en vangen er zoveel variatiemogelijkheden ontstaan.

Het wordt aanbevolen om niet meer dan 60 worpen per training te gooien met 2 tot 3 trainingseenheden per week. De complexiteit moet tijdens de training altijd worden verhoogd.

Verschillende dropposities (over hoofd, hoofd hoog, heup hoog, knie hoog ...)
Verschillende werpapparaten (grote bal, kleine bal, zware, lichte bal ...)
Verschillende balacceptatie (voorkant, achterkant, zijkant, hoofd hoog, kniehoog ...)
Verschillende snelheden (langzaam, snel, submaximaal)
Verschillende gewrichtsposities (max. Gebogen, gestrekt, middenpositie)
Andere positie van het bovenlichaam
Verschillende spierspanning
Andere status
Verschillende voetpositie
Verschillend aantal stappen

Conclusie

Talrijke onderzoeken hebben al aangetoond dat met een systeemdynamische benadering een beter trainingssucces wordt bereikt dan met conservatieve training. De vraag rijst echter waarom bijna alle sporten en verenigingen vrijwel uitsluitend met de programmatheoretische benadering werken.

Alle artikelen in deze serie: