Oorzaak | Borderline-syndroom bij kinderen

Veroorzaken

De oorzaken van de borderline-syndroom bij kinderen wordt gezien als een wisselwerking tussen omgevingsinvloeden die worden toegepast en die van buitenaf. Een bepaalde persoonlijkheidsstructuur of het optreden van psychiatrische aandoeningen in het gezin kan bijvoorbeeld de ontwikkeling van een borderline-syndroom​ Maar omgevingsinvloeden zoals opvoeding, de relatie met ouders en soortgelijke verzorgers, traumatische ervaringen en misbruik in jeugd kan ook een gunstig effect hebben.

Emotionele kilheid in de ouder-kindrelatie, evenals verwaarlozing en misbruik, kunnen een negatief effect hebben op de ontwikkeling van het kind, met name in termen van sociale vaardigheden, en kunnen de ontwikkeling van een borderline bevorderen. persoonlijkheidsstoornis bij kinderen. Met name seksueel misbruik speelt een rol bij de borderline-syndroom, maar andere traumatische ervaringen zoals angst voor de dood of extreme hulpeloosheid kunnen ook optreden als ze niet goed worden verwerkt. Al spelen familieomstandigheden daarin een belangrijke rol jeugdzijn relaties met leeftijdsgenoten net zo belangrijk tijdens de puberteit.

Moeilijkheden bij het omgaan met leeftijdsgenoten bij kinderen kunnen daarom ook belangrijke risicofactoren zijn voor het ontstaan ​​of beloop van een borderline-syndroom. Enkele temperamentvolle kenmerken in jeugd maken het ook mogelijk om conclusies te trekken over de latere ontwikkeling van een borderline-syndroom. Bijvoorbeeld verlegen kinderen die ook neurotische persoonlijkheidskenmerken vertonen, dwz de neiging hebben een negatief wereldbeeld te hebben en stressfactoren, zijn gevoeliger.

Deze factoren spelen echter alleen een rol bij kinderen voor zover deze factoren in hun pathologische manifestatie niet worden voorkomen door liefdevol familiecontact en door aangeleerde sociale vaardigheden en strategieën voor stressmanagement. Traumatische gebeurtenissen in de kindertijd en problemen met het gevoel van eigenwaarde of zelfperceptie worden vaak genoemd als de oorzakelijke of op zijn minst beïnvloedende factoren van een borderline-stoornis. Zo kan een verwaarloosde opvoeding een borderline-stoornis in de hand werken, terwijl een liefdevolle en bemoedigende opvoeding de kans op het optreden van symptomen verkleint. Door de vele andere invloedsfactoren is dit verband echter niet bij elke patiënt duidelijk te vinden.

Therapie van een borderline-syndroom bij kinderen

Er zijn geen medicijnen die de basisoorzaken van het borderline-syndroom zouden beïnvloeden. Geschikte medicatie kan worden gebruikt om borderline-symptomen te behandelen, zoals Depressie or stemmingswisselingen​ Dit zijn bijvoorbeeld antidepressiva of de stemmingsstabilisator lithium.

Omdat traumatische ervaringen vaak de oorzaak zijn van borderline-syndroom bij kinderen, is het raadzaam om een ​​psychologische therapiemethode te kiezen die de getroffenen helpt hun innerlijke problemen en ervaringen te verwerken. Een veelgebruikte methode is DBT (dialectische gedragstherapie), die vooral bij het veranderen van schadelijk gedrag een gunstige invloed heeft. In het geval van het borderline-syndroom zou dit onder meer betrekking hebben op zelfbeschadigend en zelfbeschadigend gedrag, zelfmoordintenties en destructief gedrag op partnerschaps-, gezins- of sociaal niveau.

Een focus ligt op het vertrouwen en stimuleren van interactie binnen de therapie, met als doel een constructieve en duidelijk omschreven werkalliantie met duidelijke doelstellingen met betrekking tot de gewenste gedragsverandering. De patiënt wordt niet alleen in verantwoordelijkheid genomen, maar moet er ook op worden gewezen dat zijn standpunt wordt gehoord en begrepen. De therapeutische interventies worden vooral uitgevoerd op het niveau van innerlijke en uiterlijke opmerkzaamheid.

Vaardigheden voor gepast stressmanagement en betere beheersing en regulering van emoties moeten worden aangeleerd. De toegepaste therapeutische methoden kunnen vaardigheidstraining, groepsgedragstherapie, mindfulness-groep, gedragstesten, zelfhulpgerichte oefengroepen en sociale counseling zijn. Andere vormen van therapie zoals kunst- of ergotherapie of bewegingstherapie kunnen ook worden gebruikt.