bonding
Als een tand is afgebroken, kan de tandarts deze mogelijk opnieuw bevestigen. Voorwaarde voor dit type behandeling is echter dat de getroffen patiënt het fragment lokaliseert, het bewaart en het aan de behandelende tandarts overhandigt. Veel patiënten melden echter dat de gebroken tand niet kon worden gevonden of zelfs werd ingeslikt.
Bovendien moet een patiënt bij wie een tand is afgebroken zo snel mogelijk een tandarts raadplegen. De kans om het gebroken tandfragment weer te kunnen bevestigen, is na slechts enkele dagen sterk verminderd. Bewaar indien mogelijk een gebroken tandfragment in een glas melk of een speciale voedingsoplossing.
Inmiddels zijn er ook speciale tandreddingsboxen die bij de apotheek te koop zijn. Met geschikte conservering kan het tandfragment ongeveer 24 uur aan de tandstomp in de kaak worden geplakt. Voor het lijmen van de tand gebruikt de tandarts meestal een plastic lijm, die door polymerisatie moet worden uitgehard.
Na het fixeren van de tand moet deze echter urenlang worden beschermd om de lijm volledig te laten uitharden. Er moet ook aan worden herinnerd dat een tandfragment alleen kan worden gehecht als de mergholte niet is geopend. In dit geval is het tandzenuw meestal moet worden verwijderd en de wortel moet worden voorzien van een kunstmatig vulmateriaal.
In de regel na de wortelkanaalbehandeling de afgebroken tand wordt herbouwd met materialen die plastic bevatten. Bij groot stofverlies kan het nodig zijn om een kroon of gedeeltelijke kroon te maken. Over het algemeen zijn er geen plaatsen waar tanden de voorkeur hebben om af te breken.
In sommige gevallen breekt de tand als geheel af. In dit geval verwijst tandheelkunde naar een volledige tandafbraak. Kortom, de kroon van de tand is volledig gescheiden van de wortel van de tand in de kaakbeen.
In dergelijke gevallen is het buitengewoon moeilijk om de tand te behouden, omdat het vruchtvlees en de wortelvezels beschadigd zijn. In zo'n geval is de behandeling van het wortelkanaal of het verwijderen van de wortelstronk de voorkeursmethode. Een tand kan ook aan één kant volledig afbreken.
Als de wortelvezels slechts licht of helemaal niet beschadigd zijn, kan het fragment worden verlijmd. Het is echter niet altijd mogelijk om een aangetaste tand te redden. Als de hoeken van de tand worden afgebroken of kleine fragmenten worden afgebroken, is de behandeling veel gemakkelijker.
In de meeste gevallen wordt het fragment gewoon geplakt op of, bij fragmentverlies, vervangen door een plastic vulmateriaal. In de meeste gevallen is een afgebroken tand al gevuld. In de meeste gevallen is het niet een stukje van de natuurlijke tandsubstantie dat afbreekt, maar slechts een stukje van het vulmateriaal.
Dit is het ideale uitgangspunt voor de tandarts, omdat het defect dan eenvoudig en snel hersteld kan worden door een nieuwe vulling te plaatsen. Over het algemeen breken delen van kiezen of premolaren met een grotere kans af. Dit komt door de aanzienlijk hogere spanning tijdens het kauwen.
Bijten op een hard snoepje of bot kan er al toe leiden dat de tand afbreekt. Snijtanden daarentegen breken zelden af als gevolg van een ongeval, maar eerder als gevolg van een tandheelkundige aandoening. Dit is een reden om zo snel mogelijk een afspraak te maken met uw tandarts en te kijken wat voor ziekte de aangedane tand heeft.
De verspreiding van de ziekte naar andere tanden moet dringend worden vermeden. Bovendien drijft het onesthetische uiterlijk van een afgestoken snijtand de meeste patiënten vrij snel naar de tandartspraktijk. Het is een feit dat als een tand eenmaal gebroken is, voorzichtig is mondhygiëne wordt steeds moeilijker. Gebroken randen hebben kleine inkepingen die bijna niet te bereiken zijn met de borstelharen van een tandenborstel: een carieus defect is vaak het gevolg. Een gebroken snijtand is in de meeste gevallen zonder problemen te behouden en te behandelen met een kunststof vulmateriaal, een kroon of deelkroon.
