Introductie
De therapie van een fobie, in dit geval de specifieke fobie, kan niet alleen omvatten psychotherapie maar ook medicamenteuze behandeling (medicatie tegen angst Als een medicijn wordt gebruikt, wordt een "antidepressivum”Wordt vaak voorgeschreven, of in zeldzame gevallen een“ anxiolyticum ”(angstverlichter). Naast medicamenteuze behandeling zijn er andere procedures die kunnen worden gebruikt om mensen te helpen omgaan met hun ernstige angstgevoelens.
Deze standaard psychotherapeutische methoden zouden de focus moeten zijn van angsttherapie. Model leren is niet alleen verantwoordelijk voor de ontwikkeling van een fobie, maar met deze procedure kan de fobie weer worden afgeleerd. Mensen leren en nemen het over door andere mensen en hun gedrag te observeren.
Ook binnen de therapie kan de getroffen persoon van dit aspect gebruik maken. De persoon krijgt de gelegenheid om andere mensen te observeren, zoals de therapeut. De therapeut laat de betrokkene zien welke gedragspatronen in de specifieke angstbereden situatie.
Door het aan te leren gedrag mondeling toe te lichten, kan de persoon ook leren het in zijn of haar eigen gedragsrepertoire op te nemen en later zelfstandig uit te voeren. Door deze methode ziet de betrokkene dat de angstige situatie niet tot een catastrofe leidt, zoals eigenlijk van de angstige persoon wordt verwacht. Sinds angst en ontspanning passen niet bij elkaar, leren en het toepassen van ontspanning in de specifieke situatie zou angst moeten vervangen.
Desensibilisatie betekent een systematische benadering van de angstopwekkende stimulus. Deze methode staat algemeen bekend als "systematische desensibilisatie". In totaal omvat desensibilisatie drie opeenvolgende verschillende fasen: 1. ontspanning training: hierbij leert de betrokkene een ontspanningstechniek, bijvoorbeeld Progressive Muscle Ontspanning volgens Jacobson Other ontspanningstechnieken zijn 2. het creëren van een angsthiërarchie: in deze fase geeft de persoon aan in welke situatie hij / zij de minste angst voelt, tot aan de situatie waarin de meeste angst wordt gevoeld.
Deze hiërarchie vertegenwoordigt nu ook het behandelplan. Beginnend bij de situatie / stimulus met de minst genoemde angst, tot aan de hoogste angsttrigger. 3) Werkelijke desensibilisatie: de persoon moet nu worden geconfronteerd met de laagste angsttrigger.
Zodra de eerste tekenen van angst verschijnen, moet de persoon zich ontspannen met behulp van de aangeleerde procedure. Als de betrokkene zijn of haar toestemming geeft, zal hij of zij eerst geconfronteerd worden met de angstopwekkende stimulus in de vorm van plaatjes, speelgoed etc. In de laatste stap wordt de persoon geconfronteerd met de eigenlijke stimulus, de situatie die voorheen veroorzaakte in werkelijkheid de angst.
Het doel is ervoor te zorgen dat de persoon in de situatie blijft zonder te vluchten. Met behulp van de aangeleerde ontspanningsmethode moet de persoon proberen de angst in de situatie onder controle te krijgen. Elk van deze stappen wordt alleen uitgevoerd met toestemming van de betrokken persoon.
Ook al is een ontspannen gevoel in de door angst geteisterde situatie erg nuttig, vormen van therapie zoals directe confrontatie zijn veel effectiever.
- Autogene training
- Ademhalingsoefeningen
Zoals de naam suggereert, vertegenwoordigt deze procedure de ontmoeting met de met angst beladen stimulus, de met angst beladen situatie. Dit gebeurt onder bepaalde regels en altijd onder begeleiding van de therapeut.
Er zijn verschillende procedures. De confrontatie kan in gedachten of in werkelijkheid plaatsvinden. Ofwel gaat men stap voor stap verder, ofwel is er een plotselinge directe confrontatie met een van de sterk door angst geteisterde prikkels. Het doel is dat de persoon leert in de door angst geslagen situatie te blijven en de lichamelijke symptomen met behulp van aangeleerde oefeningen te verdragen totdat de angst is afgenomen en de betreffende persoon aan de situatie gewend is geraakt. Hieronder wordt een methode van stimulusconfrontatie kort toegelicht:
Alle artikelen in deze serie:
