Therapie van de Baker-cyste
In principe kan bij Baker's cyste onderscheid worden gemaakt tussen conservatieve en operatieve behandelingsmogelijkheden. In principe begint men de therapie met conservatieve benaderingen en probeert zo een operatie te vermijden. Als deze niet-chirurgische methoden echter niet kunnen genezen of op zijn minst een significante verbetering van de symptomen (zie: symptomen van een bakkerscyste) na 6 maanden, moet een chirurgische ingreep worden overwogen.
In sommige gevallen kan het raadzaam zijn om direct een operatie te overwegen, bijvoorbeeld als de cyste van de bakker is ontstaan als gevolg van meniscusschade, om te voorkomen dat cysten zich opnieuw vormen. Natuurlijk is de oorzaak van de bakkerscyste (naast de omvang van de symptomen zoals pijn en zwelling) is doorgaans een criterium waarop onder meer de keuze tussen conservatieve en chirurgische therapie is gebaseerd. Als een bakkerscyste bij toeval wordt vastgesteld of niet groot is en geen symptomen veroorzaakt, is meestal geen therapie nodig, wat niet ongebruikelijk is.
De focus van conservatieve behandeling van een bakkerscyste is niet het verwijderen van de cyste, maar eerder het elimineren van de oorzaak van de kniegewricht schade, aangezien dit de enige manier is om een langdurige verbetering van de symptomen te bereiken. Elke onderliggende ziekte, of het nu een ziekte is van de kniegewricht zelf of, zoals heel vaak het geval is, een ziekte van de reumatische vorm, moet altijd eerst of in ieder geval gelijktijdig worden behandeld. In aanvulling op, pijnstillers worden gebruikt bij de medicamenteuze behandeling van een bakkerscyste.
De eerste keuze hierbij zijn ontstekingsremmende middelen uit de groep van niet-steroïde anti-reumatische geneesmiddelen (NSAID's). Deze voorbereidingen omvatten ibuprofen en diclofenac Deze hebben als voordeel dat ze er ook een positief effect op hebben reumatiek, die vaak parallel wordt aangetroffen.
Daarentegen kunnen ook steroïden worden gegeven, waarvan de belangrijkste vertegenwoordiger is cortisone Hoewel dit medicijn zeer effectief blijkt te zijn, wordt het door de meeste artsen niet lichtvaardig toegediend vanwege de lange lijst met bijwerkingen. Als u echter heeft besloten om dit medicijn in te nemen, is het raadzaam om het te injecteren cortisone direct in de kniegewricht met behulp van een spuit.
Het voordeel hiervan is dat het ontstekingsproces direct op de plaats van actie kan worden ingesloten. Vanwege de bijwerkingen wordt aanbevolen om deze behandeling niet vaker dan drie keer per jaar uit te voeren. Daarnaast is de administratie van hyaluronzuur heeft ook bewezen effectief te zijn.
Dit is een stof die ook van nature voorkomt in de kraakbeen weefsel en kan de vorming van water verminderen, waarvan wordt gehoopt dat de cyste van Baker zal teruglopen. Het is ook mogelijk om prik een Baker's cyste. Het water dat zich in de knie heeft opgehoopt, wordt verwijderd met een injectiespuit en de resterende 'lege' cyste wordt vervolgens opnieuw gespoeld met een cortisone met medicatie.
Als dit geen effect heeft, wordt een operatie aanbevolen. Het doel van deze procedure is om de hele cyste te verwijderen. De grootste moeilijkheid voor de chirurg is dat de cyste van Baker is verbonden met de gezamenlijke capsule via een zogenaamde steel, dus praktisch een verbindingsstuk.
Het is essentieel dat dit verbindingsstuk ook operatief wordt verwijderd, anders neemt de kans op het ontstaan van een nieuwe cyste (recidief) enorm toe. Er moet echter voor worden gezorgd dat de gevoelige niet wordt beschadigd gezamenlijke capsule Ondanks een correct uitgevoerde operatie is er altijd een restrisico dat een terugval optreedt in het latere leven van een patiënt, vooral als een onderliggende ziekte zoals reumatiek wordt niet of niet voldoende behandeld.
Nadat het weefsel is verwijderd, wordt het meestal voor onderzoek naar een laboratorium gestuurd. Dit onderzoek wordt routinematig uitgevoerd om er zeker van te zijn dat de cyste geen kwaadaardige nieuwe formatie is, dwz een tumor. Omdat de operatie geen grote ingreep is, niet lang duurt en bijna routine is voor orthopedisch chirurgen, zijn complicaties zeldzaam.
Maar zoals bij elke operatie is er natuurlijk een zeker risico op het ontwikkelen van een wondinfectie na de operatie. Het doel van de therapie is om deze te verlichten pijn en om de progressie van ontstekingsprocessen en zwelling te stoppen. Omdat de cyste van Baker vaak kan worden veroorzaakt door kraakbeen schade of meniscus laesies omvat de therapie niet alleen de cyste van Baker zelf, maar ook de onderliggende ziekte.
Een bakkerscyste in de holte van de knie vereist niet altijd een chirurgische behandeling. Als de patiënt symptoomvrij is of als de zwelling zijn of haar mobiliteit niet beperkt, wordt de bakkerscyste aanvankelijk conservatief, dus zonder operatie, behandeld. Medicamenteuze therapie omvat de toediening van ontstekingsremmende geneesmiddelen.
Deze omvatten diclofenac or ibuprofen, bijvoorbeeld. Sommige artsen behandelen de cyste met geneesmiddelen die cortison bevatten. Deze worden vervolgens met een injectiespuit rechtstreeks in de knie toegediend.
Hierdoor kan de medicatie direct ter plaatse en zeer snel inwerken. Cortison is een van nature in het lichaam aangemaakte stof die ontstekingsreacties vermindert, maar tegelijkertijd, afhankelijk van de dosis, ook enkele bijwerkingen heeft. Daarom is een goed overleg met de behandelende arts noodzakelijk.
Cortisonbehandeling is controversieel onder medisch specialisten. Een ander lokaal werkend medicijn is hyaluronzuur, een stof die ook door het lichaam zelf wordt aangemaakt, maar die ook synthetisch kan worden aangemaakt. Hyaluronzuur heeft de eigenschap water te binden.
Dit wordt gebruikt bij de behandeling en verwijdert zo het overtollige vocht in de holte van de knie Vaak neemt de cyste van de bakker met succes af. Verdere conservatieve mogelijkheden voor pijn reductie zijn bewegingsgerichte fysiotherapie en verkoudheidsbehandelingen.
