Talgklieren zijn ongelijk verdeeld over het menselijk lichaam. Als talgklier de productie is verstoord, er kunnen verschillende problemen optreden. Het volgende is een overzicht van de functie en structuur, evenals mogelijke complicaties met talgklippen.
Wat zijn talgklieren?
Vettige huid kan worden behandeld met huidverzorging crèmes of maskers en packs. Een groot deel van de mens talgklippen zijn te vinden op het klierweefsel van de haar Daarom worden ze ook wel genoemd haarzakje klieren. Talgklieren die niet vastzitten haar worden vrije talgklieren genoemd en worden aangetroffen bij de neusopening, rond oogleden en lippen, en in het genitale gebied. De Zeis- en Meibom-klieren rond de ooglid Fordyce-klieren gelegen in de mondelinge slijmvlies, en de Tyson-klieren in het genitale gebied zijn ook opgenomen in de groep van talgklieren. De meeste talgklieren bevinden zich op de hoofdhuid, in het genitale gebied en in de T-zone van het gezicht. De enige delen van het lichaam zonder talgklieren zijn de voetzolen en handpalmen.
Anatomie en structuur
Talgklieren zijn zogenaamde holocriene klieren. Dit betekent dat ze een afscheiding afscheiden die bestaat uit de substantie van de omliggende kliercellen. Talgklieren bevinden zich in de dermis. Ze zijn verbonden met het omringende talg en haar klierfollikels en bevinden zich ernaast in een zuigervormige holte. De talgproducerende klieren hebben geen eigen uitlaatklep. Hun afscheiding, het talg, wordt getransporteerd naar de huid oppervlak via het haar op de talgklier Onder de microscoop is in de klier een mengsel van talg en celdelen te zien. Er zijn ongeveer 40 talgklieren op een vierkante centimeter huid.
Functie en taken
Talg bestaat grotendeels uit triglyceriden, wasesters, vetzuren en eiwitten Talgklieren bevinden zich in de dermis, de tweede bovenste laag van huid Deze huidlaag levert voedingsstoffen aan de bovenste huidlaag, de epidermis, die vrij is bloed schepen Een functionerende talgproductie is belangrijk voor een gezond huidmilieu. Het vettige talg dient als bescherming tegen pathogenen en schadelijke invloeden van buitenaf. Talgklieren zorgen ervoor dat de bovenste huidlaag van voldoende vocht wordt voorzien. Ze houden het haar ook soepel. Het vettige talg wordt ook wel sebum genoemd. Het wordt gevormd in zogenaamde sebocyten, talgproducerende cellen, en door hun barsten naar het huidoppervlak getransporteerd. Sebocyten worden continu geproduceerd in de kiemlaag van de talgklieren. Eenmaal volwassen, verplaatsen de nieuw gevormde cellen zich naar het midden van de talgklier, vetten opstapelen (lipiden) onderweg. Zodra de sebocyten het midden van de klier bereiken, puilen ze uit lipiden, zodat ze uiteindelijk barsten. De sebocytresten worden zo zelf onderdeel van het talg en komen daarmee samen op het huidoppervlak. Op weg naar de epidermis spoelt het talgcelmengsel dode en verhoornde huidcellen uit de follikelwanden. Het talg heeft dus ook een reinigende functie. In de loop van een dag produceert het huidoppervlak ongeveer 1-2 gram talg. De hoeveelheid uitgescheiden talg is afhankelijk van een aantal factoren. Zo speelt niet alleen de aanleg een grote rol. Hormoon evenwicht, geslacht en leeftijd, evenals voedings- en omgevingsinvloeden kunnen ook de functie van de talgklieren beïnvloeden. Met toenemende leeftijd neemt de talgproductie af. Daarom hebben oudere mensen meestal een drogere en gemakkelijker kwetsbare huid.
Ziekten en kwalen
Als de productie van de talgklieren wordt verstoord, wordt de ontwikkeling van huidaandoeningen bevorderd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen seborroïden, mensen met een relatief hoge talgproductie en sebostatica, met een verminderde talgproductie. Seborrhea, een overproductie van talg, manifesteert zich in een bijzonder vette en vette huid. Als het talg zich ophoopt aan de uitgang van de talgklier, raakt het verstopt. Hierdoor kunnen de klieren opzwellen. Het resultaat is lelijke mee-eters. Deze verschijnen meestal verdeeld over het gezicht, het decolleté en de rug en zijn herkenbaar als kleine zwarte puntjes. Seborrhea wordt vaak behandeld door het toedienen van zogenaamde antiseborrheïsche middelen, die de verhoogde talgproductie weer in gang zetten. evenwicht Kenmerkend voor sebostase, een verminderde talgproductie, is een droge en broze huid. De lage talgproductie leidt tot een verstoring van de huidbarrière. Als resultaat, meer water wordt via de huid door het lichaam uitgescheiden. De huid ziet er droog, vaal en vet uit en het haar is meestal dof en dof. Bovendien kan de huid hier door de beschadigde beschermmantel bijzonder gevoelig op zonlicht reageren. Jeuk in de getroffen gebieden is niet ongewoon bij sebostase. Verder pathogenen gemakkelijker toegang hebben tot de huidlaag dan in het geval van een functionerende talgproductie. Sebostasis wordt normaal gesproken via extern behandeld therapie in de vorm van hydratatie crèmes or zalven.
