Het zijn zeer gewaardeerde klanten en zorgen regelmatig voor een goede afzet. Maar achter de façade van de vermogende en betuttelende klant schuilt soms menselijk leed en een tastbare verslaving: winkelverslaving. Volgens een onderzoek van de Universiteit van Hohenheim heeft een op de vier mensen problemen met het beheersen van hun koopgedrag of gebruikt ze regelmatig kopen om tekorten te compenseren. Volgens de studie loopt vijf tot acht procent van de volwassenen "een hoog risico" om een winkelverslaving te ontwikkelen. Als frustratie bij het kopen een gewoonte wordt na een ruzie met collega's of een partner en de koopdrang een oncontroleerbare dwang wordt, is professionele hulp nodig.
Symptomen en gevolgen van winkelverslaving
Net als bij drugsverslaafden, versmallen de interesses van de verslaafde zich steeds meer tot kopen, wat uiteindelijk het enige middel tot bevrediging blijft. Sociale contacten worden steeds minder belangrijk. Om dat vertrouwde geluksgevoel te krijgen, kopen mensen steeds vaker, en in sommige gevallen steeds duurdere goederen.
Verslavingsdeskundige Inga Margraf legt uit: “Het spectrum van ontwenningsverschijnselen varieert van innerlijke rusteloosheid en malaise tot psychosomatische ziekten en zelfmoordgedachten. De getroffenen en hun familieleden moeten het probleem zeker serieus nemen. " Tegelijkertijd zijn verslaafden minder bezig met het bezitten van dingen. Patiënten hunkeren eerder naar het euforische of rustgevende gevoel, evenals naar de bevestiging en aandacht die ze voelen als ze iets kopen.
Vrouwen zijn eerder verslaafd aan winkelen
Inga Margraf: "Verslaving treft alle inkomens- en opleidingsniveaus." Volgens studies zijn jongere consumenten en vrouwen echter onevenredig vertegenwoordigd. De meeste winkelverslaafden zijn gespecialiseerd in individuele productgroepen zoals schoenen, eten of technische apparaten. Anderen zoeken een heel specifieke koopomgeving op - zoals boetieks, supermarkten of bestelcatalogi - of nemen alleen afgeprijsde goederen aan.
De koopwoede wordt meestal gevolgd door een schuldig geweten, schuldgevoelens en spijt. "In sommige gevallen knoeien de verslaafden zelfs met het kleine geld van hun bedrijf, het spaargeld van hun kinderen of verspillen ze hun vakantiereserves om hun verslaving te financieren", legt Margraf uit. Daarbij worden de goederen vaak niet eens uitgepakt of gebruikt, zei hij. "In de gevorderde stadia worden de goederen zelfs verborgen, weggegeven of ongebruikt weggegooid uit angst voor het gezin."
