De spoedarts is de medische professional die de eerste medische zorg van de patiënt in noodsituaties garandeert. Zijn behandeling is preklinisch, zodat ziekenhuisopname pas daarna wordt overwogen. Zijn hoofdactiviteit is het diagnosticeren en behandelen van zowel acute als levensbedreigende verwondingen, bijvoorbeeld na een verkeersongeval, maar ook beroepsziekten.
Wat is een spoedarts?
Het verantwoordelijkheidsgebied van de spoedarts is zeer breed. In dit opzicht moet hij alle ziektebeelden en soorten verwondingen onmiddellijk kunnen herkennen en professioneel kunnen behandelen. Om als spoedarts te mogen werken, moeten de medische professionals met succes een speciale speciale opleiding hebben gevolgd. De specifieke kwalificatie maatregelen dat de spoedarts moet aantonen dat hij wordt beheerst door de medische opleidingsvoorschriften, die zijn vastgesteld door de Duitse medische vereniging. De opleiding vindt in de regel plaats over een periode van twee jaar. Gedurende deze tijd moeten aspiranten verschillende medische gespecialiseerde instellingen bezoeken. Dit zijn vooral de afdelingen van anesthesie, de eerste hulp, en de intensive care afdeling Bovendien moeten deelnemers specifieke cursussen volgen waardoor ze speciale noodprocedures leren. Voordat het examen met succes wordt afgelegd, moeten kandidaten ook kunnen aantonen dat ze minstens 50 begeleide reddingsacties hebben uitgevoerd. Spoedeisende artsen zijn professioneel verschillend van noodgeval medicijn artsen, aangezien specialisten in de spoedeisende geneeskunde rechtstreeks op de afdeling spoedeisende hulp werken.
Behandelingen
Het verantwoordelijkheidsgebied van de spoedarts is zeer breed. In dit opzicht moet hij alle ziektebeelden en soorten verwondingen onmiddellijk kunnen herkennen en professioneel kunnen behandelen. Daarom hebben de gespecialiseerde medische professionals een basiskennis. Zodra de betrokkene het opvangcentrum heeft gealarmeerd, moet de verantwoordelijke bevelvoerder zelfstandig beslissen of een medische spoeddienst noodzakelijk is. In dit verband is er een algemene rapportagecatalogus, die verschillende symptomen onvermijdelijk combineert met een inzet van de spoedarts. Volgens de indicatiescatalogus moet de medisch specialist ingrijpen als de hulpvrager ademhalingsproblemen, bewustzijnsstoornissen, cardiovasculaire aandoeningen, ernstige pijntekenen van verlamming of ernstige brandwonden Verder zal regelmatig een operatie verplicht zijn als er een ernstig ongeval heeft plaatsgevonden, als er mensen zijn begraven of bekneld raken, als mensen zichzelf willen verwonden, als er een onenigheid is geweest tussen meerdere mensen, waarbij tenminste één partij een steek- of schotwond heeft opgelopen wonden, of als een bevalling op handen is of onmiddellijk is beëindigd. Het is dus duidelijk dat het werk van SEH-artsen geenszins beperkt is tot enkele noodsituaties. In de regel wordt de specialist apart naar de plaats van de calamiteit vervoerd, zodat zowel de specialist als een technisch uitgeruste ambulance of reddingshelikopter een eerste behandeling garanderen. Zodra de medisch specialist ter plaatse komt, krijgt hij eerst een overzicht van de situatie. Indien nodig zal hij dan levensreddend initiëren maatregelen In de meeste gevallen zal de arts een extra ziekenhuisopname oproepen, zodat hij de patiënt geschikt moet maken voor vervoer. Dit omvat in het bijzonder de eerste ontlasting van hem pijn en het medisch observeren van de patiënt tijdens de transportreis.
Diagnostische en onderzoeksmethoden
Medische basiszorg kan alleen succesvol zijn als er voldoende medische middelen beschikbaar zijn voor de spoedarts. Omdat de spoedarts onafhankelijk van de ambulance ter plaatse arriveert, moet zijn of haar hulpverleningsvoertuig een minimum aan apparatuur vervoeren. Basisuitrusting omvat een chirurgische kit, anesthetica, een speciale canule om te behandelen beenmerg, een coniotomie kit, een 12-leiden EKG, een speciale voor het uitvoeren van noodamputaties, en levensreddende ventilatoren. Ondertussen beschikt de ambulance, die bovendien naar de behandellocatie wordt geroepen, over meer geavanceerde medische apparatuurcomponenten. Het interieur lijkt op een kleine behandelkamer in het ziekenhuis. Het draagt dergelijke apparatuur en medicijnen die nodig kunnen worden om vitale functies te behouden of ernstige schade te voorkomen volksgezondheidDe spoedarts beschikt over een reservoir met infusiemiddelen, zuurstof flessen, gasmaskers, verschillende soorten medisch bestek en typische diagnostiek AIDS Bovendien is de ambulance uitgerust met verschillende medicijnen om vergiftiging effectief te behandelen of brandwonden, bijvoorbeeld. Bijgevolg kan de spoedarts tijdens het vervoer van de patiënt naar het ziekenhuis alle mogelijkheden benutten om de situatie van de getroffen persoon significant te verbeteren, voor zover dit nog mogelijk is.
Hoe bereik ik een spoedarts in geval van nood? Waar moet ik op letten?
Patiënten die zich in een noodsituatie bevinden, kunnen qua personeel niet de spoedarts kiezen. In plaats daarvan bellen ze het landelijke alarmnummer (112), zodat de oproep direct naar het dichtstbijzijnde reddingscentrum wordt doorgeschakeld. Welke SEH-arts daadwerkelijk op de plaats van de calamiteit arriveert, hangt dus primair af van de verantwoordelijke dienst. Verder is het doorslaggevend welke arts er op het moment van de melding dienst heeft. Het is echter niet aan te raden dat slachtoffers eerst telefonisch contact opnemen met hun huisarts. Vooral in noodsituaties kan het tijdverlies een negatief effect hebben. Daarnaast zijn huisartsen doorgaans technisch en medisch niet voldoende uitgerust. Dit betekent dat de huisarts ook de gekwalificeerde collega zal waarschuwen. Ook wordt de vervolgbehandeling in het ziekenhuis meestal verzorgd door een welbepaald team van specialisten, waardoor de patiënt slechts een beperkt keuzerecht wordt geboden.
