Prognose voor de ziekte van Behcet | De ziekte van Behcet

Prognose voor de ziekte van Behcet

De ziekte van Behcet is een van de chronische ziekten. De ziekte komt vaak voor bij recidieven, dwz de getroffenen hebben fasen waarin de symptomen slechts licht tot nauwelijks waarneembaar zijn en vervolgens ook fasen waarin de symptomen die kenmerkend zijn voor de ziekte meer uitgesproken worden. In tegenstelling tot acute ziekten is er geen duidelijk gedefinieerd eindpunt.

Bij De ziekte van Behcet, kunnen alleen de symptomen en niet de oorzaken worden behandeld. Het is niet mogelijk om de exacte duur van de medicamenteuze behandeling te bepalen. Het is echter een kwestie van jaren of de behandeling kan het hele leven van een getroffen persoon duren.

De ziekte heeft het verzwakt immuunsysteem, waardoor de patiënt vatbaarder kan worden voor verschillende andere ziekten. Als de ziekte werd gediagnosticeerd in jeugdkunnen de symptoomvrije perioden steeds langer worden. Bij sommige patiënten een afname van De ziekte van Behcet wordt ook waargenomen.

Het is echter niet mogelijk een algemeen valide prognose te maken; daarvoor is het beloop van de ziekte te individueel. Het is ook mogelijk dat er in de loop van de ziekte complicaties optreden, vooral in de ogen. Een verminderde levensverwachting als gevolg van de ziekte kan echter niet worden aangenomen.

Oorzaken van de ziekte van Behcet

Helaas is het nog niet mogelijk geweest om de oorzaken van de ziekte van Behcet definitief op te helderen. De oorzaak ligt waarschijnlijk bij een auto-immuunziekte, die leidt tot een ontsteking van de schepen. Om deze reden wordt de ziekte geclassificeerd als een reumatische aandoening, aangezien auto-immuunreacties ook leiden tot ontstekingen, bijvoorbeeld in de gewrichten.

Een genetische aanleg wordt ook vermoed bij de getroffenen, aangezien de ziekte in bepaalde lokale gebieden vaker voorkomt. Vanwege de genetische aanleg kan de immuunsysteem, dat het lichaam zou moeten beschermen tegen binnenvallen virussen en bacteriën, kan niet meer naar behoren functioneren. Het herkent het eigen weefsel van het lichaam als indringer en valt het daarom aan.

Het vecht dus tegen zichzelf. Dit leidt tot de ontstekingsreacties. Bij de ziekte van Behcet worden deze verstoorde auto-immuunreacties gevonden in de kleine schepen. Als gevolg hiervan treedt de ontsteking vooral op in de huid, in het slijmvlies (slijmvormend weefsel dat de spijsverterings-, geslachts- en urinewegorganen bekleedt) en in het oog. Wetenschappers vermoeden dat invloeden van buitenaf, zoals bacteriële en virale ontstekingen, ook een rol spelen.