Het cervicale wervelkolomsyndroom is een complex van symptomen die door een groot aantal verschillende oorzaken kunnen worden veroorzaakt en is daarom eigenlijk een verzamelnaam voor het optreden van veel verschillende ziekten. Meestal wordt een cervicale wervelkolomsyndroom veroorzaakt door een probleem dat afkomstig is van de cervicale wervelkolom. Hierbij spelen de zogenaamde wervelkolomblokkades een bijzonder belangrijke rol, waaronder wordt verstaan een segmentale functionele stoornis van de gelede verbindingen tussen de individuele wervels. De oorzaken van het cervicale wervelkolomsyndroom zijn ook afhankelijk van het temporele beloop van de symptomen:
- Het onverwacht optreden van de symptomen (acuut cervicaal syndroom) duidt eerder op een plotselinge overbelasting van de cervicale wervelkolom, zoals bij een verkeersongeval (“whiplash“), Ernstige ongebruikelijke belasting of vergelijkbare bewegingspatronen.
- De chronisch cervicaal wervelsyndroom is vaak te wijten aan andere langdurigere stammen of processen.
Degeneratieve verandering van de tussenwervelschijven
De meest voorkomende oorzaak van een chronisch cervicaal wervelsyndroom is de slijtage en veranderingen in de tussenwervelschijven, de bijbehorende kraakbeen en de wervellichamen vanwege de permanente spanningen waaraan de wervelkolom in het dagelijks leven wordt blootgesteld. Door natuurlijke veroudering verliezen de tussenwervelschijven vocht en worden ze dus smaller. Bovendien is de laag van kraakbeen tussen de tussenwervelschijf en de wervellichamen krimpen steeds meer totdat uiteindelijk de functie van de tussenwervelschijf als een “schokken absorber ”kan niet meer worden onderhouden.
Aangezien de tussenwervelschijf kan de ruimte tussen twee wervels niet meer voldoende opvullen, maar de wervelkolom moet nog de dagelijkse spanningen weerstaan, het lichaam begint zich aan de wervels te “hechten” en vormt benige uitlopers (= osteofyten). De kracht kan zo worden overgebracht naar een groter oppervlak, waardoor de belasting op elke individuele wervel wordt verminderd. Dit gaat ten koste van de mobiliteit, die van nature ernstig wordt beperkt door deze extra botdelen.
Als de sporen op de wervels continu groeien, is het op een gegeven moment onvermijdelijk dat de nieuw gevormde verlengingen van aangrenzende wervels elkaar ontmoeten, wat vervolgens wordt weerspiegeld in de bewegingsgerelateerde pijn Bewegingsafhankelijk pijn wordt veroorzaakt door het feit dat de extensies in verschillende mate samenkomen als gevolg van rotatie in de wervellichamen wanneer het lichaam roteert. Deze tussenwervelschijven, die als gevolg van vochtverlies smaller zijn, komen bij iedereen voor.
Niet elke persoon met smalle tussenwervelschijven ontwikkelt echter een cervicaal wervelsyndroom. Voor de getroffenen zijn er vaak andere factoren die de belasting nog vergroten. Klassiek zijn dit eenzijdige bewegingen of een slechte houding tijdens computeractiviteit.
De pijnlijke wrijving van de botsporen blijft echter niet het enige gevolg van deze veranderingen in de ruggengraatarchitectuur. Kortom, de ruimte tussen de wervels wordt met steeds minder gevuld tussenwervelschijf, maar meer bot om de belastingen te weerstaan ondanks het ontbreken van tussenwervelschijfbuffer. De ruimte tussen de wervels is echter uitermate belangrijk, omdat juist in deze tussenwervelruimten, altijd tussen twee aangrenzende wervellichamen, de individuele zenuwwortels via een benig kanaal (= Foramen intervertebrale) uit de wervelkolom bewegen om van daaruit in het lichaam gaan en functies zoals spieren besturen contracties en aanraakgevoeligheid.
Door het gebrek aan ruimte wordt deze ruimte te smal en kunnen botdelen hierop drukken zenuwen. Deze zenuwen Reageer op deze druk met sensorische stoornissen in de armen en / of handen tot ernstig pijn Als zich gevoelloosheid, tintelingen, pijn of zwakte van de armen voordoen, moet de betrokken persoon beslist een arts raadplegen, aangezien dit tekenen zijn van ernstige schade aan de zenuwen, die dringend moet worden behandeld om blijvende schade te voorkomen.
