Lavendel komt oorspronkelijk uit het hele Middellandse Zeegebied en wordt daar ook op grotere schaal verbouwd. In Zuid-Frankrijk bijvoorbeeld het dichte paars lavendel velden zijn een populair motief op ansichtkaarten. Het medicijnmateriaal is afkomstig uit Spanje, Frankrijk en Oost-Europa, waar ook commerciële teelt plaatsvindt.
Gebruik in kruidengeneeskunde
In kruidengeneeskundeworden de gedroogde bloemen (Lavandulae flos) die net voor de bloei zijn gestript, gebruikt. De etherische olie (Lavandulae aetheroleum) die vlak voor de bloei uit de bloeiwijzen wordt gewonnen, wordt ook gebruikt.
Lavendel: bijzondere kenmerken
Lavendel is een halfheester van ongeveer 0.5 m hoog met zilvergrijze, kleine lancetvormige bladeren. De bladeren voelen aanvankelijk fluweelzacht aan door de dichte puberteit, later worden ze steeds kaler. De kleine paarse bloemen zijn gerangschikt op een lange steel in spike-achtige bloeiwijzen.
Spontane kruising van Lavandula angustifolia en Lavandula latifolia resulteert in de zogenaamde lavandin, die voornamelijk wordt gecultiveerd. De geslachtsnaam Lavandula is een afgeleide van het Latijnse woord "lavare", wat "wassen" betekent. Dit is gebaseerd op het feit dat mensen in het verleden graag lavendel aan de was toevoegden water of bad.
Lavendelbloemen als medicijn
Het belangrijkste bestanddeel van het medicijn zijn de blauwgrijze kelken, die vijf tanden hebben. Daarnaast zijn er sterk gekrompen bloembladen, die tot een buis zijn versmolten.
Geur en smaak van lavendel
Lavendel heeft een zeer karakteristieke, intens aromatische geur. Vanwege het plezierige geurLavendel wordt bijvoorbeeld gebruikt voor geurzakjes. De zakjes gevuld met lavendel verspreiden vervolgens hun aromatische geur in kasten.
In termen van smaak, lavendelbloemen zijn behoorlijk bitter.
