Een tandheelkundig implantaat is een metalen pin die in de benige kaak wordt gestoken en die de wortel van een "normale" tand nabootst. Op deze artificiële tand wordt een prothetische tandvervanging geplaatst tandwortel na een genezingsperiode. Aangezien een tandheelkundige implantatie een chirurgische ingreep is die de hoogste precisie van de tandarts en zeer hoogwaardige materialen vereist, zijn de kosten van een dergelijke behandeling navenant hoog.
De gebruikte materialen moeten compatibel zijn met het lichaam, meestal wordt titanium gebruikt. In eerste instantie gebruiken tandartsen materialen zoals: uit ervaring verdragen de meeste patiënten titanium echter het beste, onder andere omdat het geen allergische reacties veroorzaakt en zeer dicht bij het bot kan groeien.
- Ivoor
- Hout
- Metalen
- Strijkijzer
De exacte kosten van een tandheelkundig implantaat kunnen niet in één keer worden gegeven, omdat ze voornamelijk afhangen van de hoeveelheid ingreep en behandeling, de gebruikte materialen en de daaropvolgende prothetische behandeling (bijvoorbeeld bij tandkronen, tandbruggen, etc.)
Kortom, bij een tandheelkundig implantaat heeft de patiënt, zoals bij bijna alle tandheelkundige behandelingen, de keuze tussen verschillende oplossingen, die meer of minder duur zijn. De wettelijke volksgezondheid verzekeraars vergoeden doorgaans niet alle kosten die ontstaan bij een implantaatbehandeling. Die delen van de kosten die niet door volksgezondheid de verzekering moet door de patiënt zelf worden betaald of idealiter door zijn aanvullende tandartsverzekering.
Op basis van de bestaande tandheelkundige boekhoudkundige voorschriften kan een benaderende, maar niet forfaitaire lijst van de kosten worden opgesteld. De kosten voor diagnostiek en planning van de procedure bedragen bijvoorbeeld ongeveer 150 - 300 euro, de werkelijke implantatiekosten tussen de 300 - 700 euro per implantaat in Duitsland. De meeste kosten zijn voor de daaropvolgende restauratie en het implantaatabutment, waarbij de tandarts berekent dat de patiënt mogelijk enkele duizenden euro's moet betalen.
Wat betaalt de wettelijke ziektekostenverzekering voor implantaten?
Een tandheelkundig implantaat is een puur privédienst die niet onder de dekking valt volksgezondheid verzekering. Elke tandarts kan bepalen hoe duur een implantaat voor zijn patiënt is, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van de situatie. Het tandtechnisch laboratorium dat het implantaat vervaardigt, moet echter ook worden betaald.
In Duitsland geldt het volgende: De wettelijke ziektekostenverzekering vergoedt alleen de zogenaamde standaardzorg, wat overeenkomt met een vaste vergoeding. Dit betekent bijvoorbeeld dat in het geval van een enkele tand die ontbreekt, de opening kan worden opgevuld met een kroon door middel van een brug of een implantaat. Welke optie de patiënt ook kiest, de hoogte van de subsidie om het gat te dichten is altijd hetzelfde.
De restauratie die op het implantaat wordt geplaatst, wordt zeer licht gesubsidieerd en bedraagt maximaal 30% van de totale prijs. Dit maximumtarief wordt alleen betaald aan degenen die minstens één keer per jaar 10 jaar bij de tandheelkundige controle zijn geweest. Als de patiënt maar vijf jaar aaneengesloten bij de tandarts is geweest, betaalt de zorgverzekeraar 20% extra; als de patiënt minder jaren bij de tandarts heeft gestaan, keert de verzekeraar niets uit.
Op dezelfde manier betaalt de ziektekostenverzekering bij het plaatsen van meerdere implantaten niets, alleen de daaraan bevestigde tandheelkundige constructie wordt gesubsidieerd. Het enige geval waarin een wettelijke ziektekostenverzekeraar de kosten van implantaten volledig dekt, is een bepaalde ernst van de individuele ziekte. Als de patiënt een deel van de onderkaak of een oog door een tumor, het verwijderde deel wordt vervangen door transplantaties en implantaten en de patiënt betaalt geen kosten.
Als bijvoorbeeld een epithese, een gezichtsprothese, nodig is om een oog te vervangen, wordt deze door middel van implantaten in de oogkas gefixeerd. Dergelijke uitzonderlijke indicaties omvatten ook ernstige kaakaandoeningen zoals kaakafwijkingen veroorzaakt door ongevallen, speciale allergieën of kanker tumoren, evenals de genetische afwezigheid van meerdere tanden. In welk geval en vanaf wanneer de zorgverzekeraar de kosten volledig vergoedt, is niet te zeggen. Elke getroffen persoon moet zich persoonlijk informeren bij de respectieve ziektekostenverzekeraar en de vergoeding van de kosten verduidelijken. Patiënten die zo weinig verdienen per maand dat ze hun tandartskosten volledig vergoed krijgen, krijgen ook volledige dekking. De patiënt moet zelf een hardheidscasus aanvragen met de behandeling en het kostenplan dat de tandarts aan zijn zorgverzekeraar heeft verstrekt.
